เป็นคำถามที่วนอยู่ในหัวมาได้ช่วงนึงแล้วค่ะ กับคำถามที่ว่า
''เราควรจะไปต่อ หรือว่า เราควรหยุดความสัมพันธ์ หยุดทุกๆอย่างกับคนคนนี้แค่นี้ดี ''
เริ่มเลยนะคะ เราคุยกับผู้ชายคนนึงได้มาพักนึงเเล้วค่ะ เราคุยกันมาเรื่อยๆ ครั้งเเรกที่ได้คุยคือคุยผ่านเเฟนเพื่อนค่ะ เขาเป็นพี่ชายของแฟนเพื่อนเรา เพื่อนเราเป็นรูมเมทเรา เราก็จะเห็นเขาคุยกันบ่อย หรือบางทีเขาคุยกันเขาก็จะถามถึงเราบ้าง เราก็คุยกันได้พักนึงก็มาเจอกันนนนนนนนนน ตอนเเรกที่เจอเราคิดในใจว่าเขาคงจะไม่โอเคกับเรา เเต่พอเจอจริงๆแล้วเขาก็โอเคกับเราเราก็โอเคกับเค้า เขาชวนคุยแบบให้เราไม่ต้องเขินคุยแบบเป็นกันเองมาก55555 พอหลังจากเจอกันเราก็เเอดเฟซพี่เขาไป เเล้วเขาก็รับปุ๊บ5555 เราก็คุยกันมาเรื่อยๆบ้านพี่เเกอยู่ใกล้กับหอเรา เราเลยเจอกันได้บ่อย เราก็คุยๆกันมาเรื่อยๆจนเรารู้สึกดีกับพี่แกเเล้ว อ้อลืมบอกเราเคยไปนอนบ้านพี่เอ เเต่เพื่อนเราก็ไปด้วยน้ะ เเต่นอนคนละห้อง นอนด้วยกันคืนเเรกก็ไม่มีอะไรนอนคุยกัน กอดกัน เราก็แบบต่างคนต่างรู้สึกดีเเล้ว เเล้วเราสองคนทะเลาะกันนิดหน่อย เเล้ววันนั้นเราไม่ค่อยสบายก็ไม่ได้ตอบพี่แกก็ทักแชทมาหาเรารัวๆ เราก็ไม่ได้ตอบ หลังจากนั้นวันสองวันก็คุยกันน้อยลงๆ จนเรารู้สึกได้อะ เเล้วจู่ๆมีผญ.เอาเฟซพี่เอตอบมาว่า
'' ไม่ต้องทักเอมาเเล้วนะเอมีเมียเเล้วนอนด้วยกันทุกคืน ''
แบบเห็นละตกใจ เเต่เราก็ตอบไปว่าเเน่ใจหรอที่ว่านอนด้วยกันทุกคืน ? เราก็บอกไปดูเเลดีๆละกันผู้ชายคนเนี้ยอย่าปล่อยให้ออกนอกลู่นอกทาง
เเล้วเราก็เลิกคุยมาได้เดือนกว่าๆเเต่เราไม่เคยลืมพี่แกเลยนะเเเบบคิดถึงมาก ส่องเฟซแกตลอด แบบร้องไห้อะ รักแกก็รัก แล้วเคยนอนด้วยกันแบบตื่นมาก็เจอ ก่อนนอนก็เจอ แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว เราก็ไม่ค่อยออกไปซื้อของข้างนอกเพราะถ้าจะกลับหอต้องผ่านบ้านเเก เราจะฝากเพื่นซื้อหรือไม่ก็ไปซื้อที่อื่น ที่ไม่ออกไปผ่านทางบ้านเเกคือยอมรับทำใจไม่ได้ เพื่อนเราผ่านบ้านแกก็บอกเอออวันนี้เจอพี่เอด้วยอยู่บ้าน
บางวันเพื่อนก็บอกเออกูเจออีนั่นด้วย(ผญ.ที่เขามาบอกว่าเขาเป็นเมียพี่เอ) เราก็อื้มโอเคๆ จนมีวันนึงเราออกไปพาเพื่อนไปเปิดบัญชีธนาคารตอนเราทำอะไรเสร็จเรานั่งรถกลับหอก็ผ่านบ้านแกเราก็มองเห็นแกเเล้วผญ.คนนั้น เราแบบเอ้อเข่าอ่อนเลยจ้า เรานั่งรถวนผ่านบ้านแก3รอบ แบบให้มันชัดๆไปเลย พอเรากลับเข้าหอมาเพื่อนเราอีกคนที่ไปด้วยก็บอกเพื่อนว่าเอ้อผ่านบ้านพี่เอมาบลาๆๆ เราก็บอกเพื่อนเราอยากคุยกับพี่แกไรงี้ เพื่อนบอกเอ้องั้นก็ทักไป เราก็ทักไปถามสบายดีมั้ยเราก็บอกเอ้อวันนี้เจอพี่ด้วย ละแกก็โทมาหาคุยกันเราบอกเอ้อออกมาหาหน่อยดิ้ อยากเคลียทุกๆอย่างที่ค้างคา แกก็โอเคแกออกมามาคุยเราได้รู้ได้เข้าใจแก แกบอกให้เรารอ รออออออออออออแกหน่อย เราก็คุยกันกับแกต่อทั้งๆที่แกมีผญ.คนนั้นนะ แล้วแกก็มาหาเราบ่อยเหมือนเดิม เเล้วเราก็คุยมาเรื่อยๆ เเล้วพอมาปีใหม่ที่ผ่านมาหลังปีใหม่มาสักเกือบๆครึ่งเดือนเราก็อื้ม ไปนอนด้วยกัน เรามีอะไรกันครั้งเเรก พี่เอแกเป็นผช.คนแรกเป็นครั้งแรกของเรา นั้นแหละคนเเรกเราไม่รู้นะคนอื่นจะคิดแบบเรามั้ย ว่าคนเเรก ครั้งเเรกเราก็รักมาก ผูกพันธ์มาก เเต่เราคิดว่าหลังจากเรามีอะไรกันเเล้วแกคงเปลี่ยนไปไม่สนใจเรา เเต่ป่าวเลยสนใจกว่าเดิมอีก เราก็คุยกันทั้งๆที่พี่แกยังมีผญ.คนนั้นอยู่เรารู้ว่ามันผิดแต่รักไปแล้วอะ พยายามออกมาเเล้วสุดท้ายก็ทำไม่ได้ ที่พี่แกอยู่กับคนนั้นเพราะมีเหตุผล เราสองคนรู้สึกต่อกันเเต่ไม่สามารถไปกันต่อได้.. หลังจากเรากับพี่แกมีอะไรกันได้ไม่ถึงเดือนพี่แกก็แต่งงานกับผญ.คนนั้น แต่ทางบ้านพี่แกแม่แกไม่ปลื้มผญ.คนนั้นเเม่พี่เอ ครอบครัวพี่เอไม่มีใครมางานเเต่งเลย คนโตที่ไปก็คือหัวหน้าก็เป็นลุงพี่เอ2คน เเค่นั้นเเต่เเม่ พ่อ ย่าพี่เอคนไม่มีใครมาเลย จุดพีคของงานเเต่งคือ เงินที่จัดงานเงินที่เเต่งคือเงินผญ. เอาเงินตัวเองเเต่งตัวเอง
เรารู้เรื่องทุกอย่างหมดเราก็ทำใจไม่ได้ร้อก เพื่อนเราก็คอยปลอบเรา พยายามทำให้เราไม่เครียด เเล้วตอนนั้นเรากลัว กลัวว่าเราจะท้องด้วยเพราะเรามีอะไรกันแตไม่ได้ป้องกัน เราก็บอกพี่เอลูกคนเดียวเราเลี้ยงได้ เเต่พี่เอจะไม่มีสิทธิในตัวลูกของเรานะเราก็บอกประมาณว่าให้พี่แกดูเเลคนนั้นดีๆ เราเก่งเราดูเเลตัวเองได้ เราก็บอกแกเลิกติดต่อกันเเค่ตรงนี้นะ เราเอาเฟซเพื่อนเราบอก เพราะเฟซเราโดนผญ.คนนั้นบล้อคเเชท พอพี่เอแกอ่านแกก็โทหาเพื่อนเราเพื่อนเราก็ไม่ได้รับคืนนั้นเรานอนไวกัน เเล้วพอเย็นๆอีกวันเราก็ให้เพื่อนเราตอบเฟซแกไปละแกโทมาเเกบอกขอคุยกับเราหน่อยเพราะเราเป็นพายกระซิบข้างๆเพื่อน55555 เราก็คุยกันนู้นนี่สรุปเราก็ตัดกันไม่ขาดคุยกันมาเรื่อยๆจนวันนั้นพี่แกมาหาเราละแกมากับพี่ของแกอีก2คนเราก็โอเคได้รู้จัก พี่แกก็โอเคกับเรานะพี่แกรู้เรื่องเรากับพี่เอ เเล้วก็ผญ.คนนั้น พี่ของพี่เอทั้งสองคนพูดเหมือนกันประมาณว่า เอ้อพี่ก็ไม่ค่อยชอบผญ.คนนั้นร้อก ก็คุยนู้นนี่กัน มาเรื่อยๆจนเราใกล้ออกฝึกงานเราก็ไปบ้านพี่เอบ่อยขึ้นๆคนที่บ้านพี่แกก็รู้เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร เขากลับบอกมานั่งคุยกันในบ้านนี้ เราไปกับเพื่อนเรา4คนผญ.3ผช.1 เราออกมาฝึกงานก็ไกลกันหน่อยแต่คุยกันบ้างไม่คุยบ้าง ยิ่งห่างกันยิ่งทำให้รู้สึกว่าคนนี้อะใช่ เเล้วพี่แกเทคเเคร์เราดีกว่าเดิมอีก เราก็คุยกันมาเรื่อยๆเวลาแกมีปัญหาอะไรแกจะไม่พูดเเต่เราจะพอดูออก เราจะช่วยพูด จะอยู่ข้างๆแกเวลาแกไม่สบายใจ เราเคยบอกแกเวลาเเกไม่สบายใจหรือยังไงก็ยังมีเราอยู่ข่างๆน้ะ หลายครั้งที่เราจะออกมาเราก็นึกถึงครั้งเเรกที่รู้จักกันผ่านทุกข์ สุข มาด้วยกัน นึกถึงคำที่เราบอกเราจะอยู่ข้างๆแก เราก็ตัดแกไม่ขาด เมื่อต้นเดือนเราไปส่งสมุดฝึกงานก็ไปเจอแกมา เเล้วก็คุยกันมาเรื่อยๆคุยทุกวัน จนมาวันที่ยี่สิบกว่าๆเราก็ไปเจอกันอีกครั้ง เราก็คุยกันมาจนวันนี้ เรารู้นะที่เราทำมันผิด เเต่เราก็รัก หลายๆคนบอกให้เราพอได้เเล้ว เเต่เรายังรั้น บางครั้งเราก็อยากจะพอเเต่ก็นึกถึงที่ผ่านมาละ หลายๆอย่างที่เคยพูดเคนทำเคยหวังไว้ว่าจะทำด้วยกันเเต่ ..
ตอนนี้เราสับสนว่าเราจะไปต่อดีมั้ยเพราะมาถึงขนาดนี้เเล้ว หรือว่าเราควรจะหยุดมันเเค่นี้ดีเเต่ถามว่าถ้าหยุดเเล้วเราจะยังคิดถึงเขามั้ย ยังรู้สึกอยู่มั้ยจะลืมได้มั้ย คำตอบคือลืมไม่ได้ร้อกคงต้องใช้เวลา เเต่บางครั้งได้ยินเพลง ได้ยินคำพูด หรือบางอย่างที่ผ่านมาด้วยกันก็ทำให้เราคิดถึงพี่เเก
ปล.ช่วยตอบหน่อยค่ะ
#ด่าได้ค่ะแต่อย่าแรง เรื่องแบบนี้ไม่เจอกับตัวไม่มีทางเข้าใจหรอกค่ะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านล่วงน่านะคะ
ควรไปต่อหรือพอแค่นี้ดีคะช่วยตอบหน่อยค่ะ
''เราควรจะไปต่อ หรือว่า เราควรหยุดความสัมพันธ์ หยุดทุกๆอย่างกับคนคนนี้แค่นี้ดี ''
เริ่มเลยนะคะ เราคุยกับผู้ชายคนนึงได้มาพักนึงเเล้วค่ะ เราคุยกันมาเรื่อยๆ ครั้งเเรกที่ได้คุยคือคุยผ่านเเฟนเพื่อนค่ะ เขาเป็นพี่ชายของแฟนเพื่อนเรา เพื่อนเราเป็นรูมเมทเรา เราก็จะเห็นเขาคุยกันบ่อย หรือบางทีเขาคุยกันเขาก็จะถามถึงเราบ้าง เราก็คุยกันได้พักนึงก็มาเจอกันนนนนนนนนน ตอนเเรกที่เจอเราคิดในใจว่าเขาคงจะไม่โอเคกับเรา เเต่พอเจอจริงๆแล้วเขาก็โอเคกับเราเราก็โอเคกับเค้า เขาชวนคุยแบบให้เราไม่ต้องเขินคุยแบบเป็นกันเองมาก55555 พอหลังจากเจอกันเราก็เเอดเฟซพี่เขาไป เเล้วเขาก็รับปุ๊บ5555 เราก็คุยกันมาเรื่อยๆบ้านพี่เเกอยู่ใกล้กับหอเรา เราเลยเจอกันได้บ่อย เราก็คุยๆกันมาเรื่อยๆจนเรารู้สึกดีกับพี่แกเเล้ว อ้อลืมบอกเราเคยไปนอนบ้านพี่เอ เเต่เพื่อนเราก็ไปด้วยน้ะ เเต่นอนคนละห้อง นอนด้วยกันคืนเเรกก็ไม่มีอะไรนอนคุยกัน กอดกัน เราก็แบบต่างคนต่างรู้สึกดีเเล้ว เเล้วเราสองคนทะเลาะกันนิดหน่อย เเล้ววันนั้นเราไม่ค่อยสบายก็ไม่ได้ตอบพี่แกก็ทักแชทมาหาเรารัวๆ เราก็ไม่ได้ตอบ หลังจากนั้นวันสองวันก็คุยกันน้อยลงๆ จนเรารู้สึกได้อะ เเล้วจู่ๆมีผญ.เอาเฟซพี่เอตอบมาว่า
'' ไม่ต้องทักเอมาเเล้วนะเอมีเมียเเล้วนอนด้วยกันทุกคืน ''
แบบเห็นละตกใจ เเต่เราก็ตอบไปว่าเเน่ใจหรอที่ว่านอนด้วยกันทุกคืน ? เราก็บอกไปดูเเลดีๆละกันผู้ชายคนเนี้ยอย่าปล่อยให้ออกนอกลู่นอกทาง
เเล้วเราก็เลิกคุยมาได้เดือนกว่าๆเเต่เราไม่เคยลืมพี่แกเลยนะเเเบบคิดถึงมาก ส่องเฟซแกตลอด แบบร้องไห้อะ รักแกก็รัก แล้วเคยนอนด้วยกันแบบตื่นมาก็เจอ ก่อนนอนก็เจอ แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว เราก็ไม่ค่อยออกไปซื้อของข้างนอกเพราะถ้าจะกลับหอต้องผ่านบ้านเเก เราจะฝากเพื่นซื้อหรือไม่ก็ไปซื้อที่อื่น ที่ไม่ออกไปผ่านทางบ้านเเกคือยอมรับทำใจไม่ได้ เพื่อนเราผ่านบ้านแกก็บอกเอออวันนี้เจอพี่เอด้วยอยู่บ้าน
บางวันเพื่อนก็บอกเออกูเจออีนั่นด้วย(ผญ.ที่เขามาบอกว่าเขาเป็นเมียพี่เอ) เราก็อื้มโอเคๆ จนมีวันนึงเราออกไปพาเพื่อนไปเปิดบัญชีธนาคารตอนเราทำอะไรเสร็จเรานั่งรถกลับหอก็ผ่านบ้านแกเราก็มองเห็นแกเเล้วผญ.คนนั้น เราแบบเอ้อเข่าอ่อนเลยจ้า เรานั่งรถวนผ่านบ้านแก3รอบ แบบให้มันชัดๆไปเลย พอเรากลับเข้าหอมาเพื่อนเราอีกคนที่ไปด้วยก็บอกเพื่อนว่าเอ้อผ่านบ้านพี่เอมาบลาๆๆ เราก็บอกเพื่อนเราอยากคุยกับพี่แกไรงี้ เพื่อนบอกเอ้องั้นก็ทักไป เราก็ทักไปถามสบายดีมั้ยเราก็บอกเอ้อวันนี้เจอพี่ด้วย ละแกก็โทมาหาคุยกันเราบอกเอ้อออกมาหาหน่อยดิ้ อยากเคลียทุกๆอย่างที่ค้างคา แกก็โอเคแกออกมามาคุยเราได้รู้ได้เข้าใจแก แกบอกให้เรารอ รออออออออออออแกหน่อย เราก็คุยกันกับแกต่อทั้งๆที่แกมีผญ.คนนั้นนะ แล้วแกก็มาหาเราบ่อยเหมือนเดิม เเล้วเราก็คุยมาเรื่อยๆ เเล้วพอมาปีใหม่ที่ผ่านมาหลังปีใหม่มาสักเกือบๆครึ่งเดือนเราก็อื้ม ไปนอนด้วยกัน เรามีอะไรกันครั้งเเรก พี่เอแกเป็นผช.คนแรกเป็นครั้งแรกของเรา นั้นแหละคนเเรกเราไม่รู้นะคนอื่นจะคิดแบบเรามั้ย ว่าคนเเรก ครั้งเเรกเราก็รักมาก ผูกพันธ์มาก เเต่เราคิดว่าหลังจากเรามีอะไรกันเเล้วแกคงเปลี่ยนไปไม่สนใจเรา เเต่ป่าวเลยสนใจกว่าเดิมอีก เราก็คุยกันทั้งๆที่พี่แกยังมีผญ.คนนั้นอยู่เรารู้ว่ามันผิดแต่รักไปแล้วอะ พยายามออกมาเเล้วสุดท้ายก็ทำไม่ได้ ที่พี่แกอยู่กับคนนั้นเพราะมีเหตุผล เราสองคนรู้สึกต่อกันเเต่ไม่สามารถไปกันต่อได้.. หลังจากเรากับพี่แกมีอะไรกันได้ไม่ถึงเดือนพี่แกก็แต่งงานกับผญ.คนนั้น แต่ทางบ้านพี่แกแม่แกไม่ปลื้มผญ.คนนั้นเเม่พี่เอ ครอบครัวพี่เอไม่มีใครมางานเเต่งเลย คนโตที่ไปก็คือหัวหน้าก็เป็นลุงพี่เอ2คน เเค่นั้นเเต่เเม่ พ่อ ย่าพี่เอคนไม่มีใครมาเลย จุดพีคของงานเเต่งคือ เงินที่จัดงานเงินที่เเต่งคือเงินผญ. เอาเงินตัวเองเเต่งตัวเอง
เรารู้เรื่องทุกอย่างหมดเราก็ทำใจไม่ได้ร้อก เพื่อนเราก็คอยปลอบเรา พยายามทำให้เราไม่เครียด เเล้วตอนนั้นเรากลัว กลัวว่าเราจะท้องด้วยเพราะเรามีอะไรกันแตไม่ได้ป้องกัน เราก็บอกพี่เอลูกคนเดียวเราเลี้ยงได้ เเต่พี่เอจะไม่มีสิทธิในตัวลูกของเรานะเราก็บอกประมาณว่าให้พี่แกดูเเลคนนั้นดีๆ เราเก่งเราดูเเลตัวเองได้ เราก็บอกแกเลิกติดต่อกันเเค่ตรงนี้นะ เราเอาเฟซเพื่อนเราบอก เพราะเฟซเราโดนผญ.คนนั้นบล้อคเเชท พอพี่เอแกอ่านแกก็โทหาเพื่อนเราเพื่อนเราก็ไม่ได้รับคืนนั้นเรานอนไวกัน เเล้วพอเย็นๆอีกวันเราก็ให้เพื่อนเราตอบเฟซแกไปละแกโทมาเเกบอกขอคุยกับเราหน่อยเพราะเราเป็นพายกระซิบข้างๆเพื่อน55555 เราก็คุยกันนู้นนี่สรุปเราก็ตัดกันไม่ขาดคุยกันมาเรื่อยๆจนวันนั้นพี่แกมาหาเราละแกมากับพี่ของแกอีก2คนเราก็โอเคได้รู้จัก พี่แกก็โอเคกับเรานะพี่แกรู้เรื่องเรากับพี่เอ เเล้วก็ผญ.คนนั้น พี่ของพี่เอทั้งสองคนพูดเหมือนกันประมาณว่า เอ้อพี่ก็ไม่ค่อยชอบผญ.คนนั้นร้อก ก็คุยนู้นนี่กัน มาเรื่อยๆจนเราใกล้ออกฝึกงานเราก็ไปบ้านพี่เอบ่อยขึ้นๆคนที่บ้านพี่แกก็รู้เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร เขากลับบอกมานั่งคุยกันในบ้านนี้ เราไปกับเพื่อนเรา4คนผญ.3ผช.1 เราออกมาฝึกงานก็ไกลกันหน่อยแต่คุยกันบ้างไม่คุยบ้าง ยิ่งห่างกันยิ่งทำให้รู้สึกว่าคนนี้อะใช่ เเล้วพี่แกเทคเเคร์เราดีกว่าเดิมอีก เราก็คุยกันมาเรื่อยๆเวลาแกมีปัญหาอะไรแกจะไม่พูดเเต่เราจะพอดูออก เราจะช่วยพูด จะอยู่ข้างๆแกเวลาแกไม่สบายใจ เราเคยบอกแกเวลาเเกไม่สบายใจหรือยังไงก็ยังมีเราอยู่ข่างๆน้ะ หลายครั้งที่เราจะออกมาเราก็นึกถึงครั้งเเรกที่รู้จักกันผ่านทุกข์ สุข มาด้วยกัน นึกถึงคำที่เราบอกเราจะอยู่ข้างๆแก เราก็ตัดแกไม่ขาด เมื่อต้นเดือนเราไปส่งสมุดฝึกงานก็ไปเจอแกมา เเล้วก็คุยกันมาเรื่อยๆคุยทุกวัน จนมาวันที่ยี่สิบกว่าๆเราก็ไปเจอกันอีกครั้ง เราก็คุยกันมาจนวันนี้ เรารู้นะที่เราทำมันผิด เเต่เราก็รัก หลายๆคนบอกให้เราพอได้เเล้ว เเต่เรายังรั้น บางครั้งเราก็อยากจะพอเเต่ก็นึกถึงที่ผ่านมาละ หลายๆอย่างที่เคยพูดเคนทำเคยหวังไว้ว่าจะทำด้วยกันเเต่ ..
ตอนนี้เราสับสนว่าเราจะไปต่อดีมั้ยเพราะมาถึงขนาดนี้เเล้ว หรือว่าเราควรจะหยุดมันเเค่นี้ดีเเต่ถามว่าถ้าหยุดเเล้วเราจะยังคิดถึงเขามั้ย ยังรู้สึกอยู่มั้ยจะลืมได้มั้ย คำตอบคือลืมไม่ได้ร้อกคงต้องใช้เวลา เเต่บางครั้งได้ยินเพลง ได้ยินคำพูด หรือบางอย่างที่ผ่านมาด้วยกันก็ทำให้เราคิดถึงพี่เเก
ปล.ช่วยตอบหน่อยค่ะ
#ด่าได้ค่ะแต่อย่าแรง เรื่องแบบนี้ไม่เจอกับตัวไม่มีทางเข้าใจหรอกค่ะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านล่วงน่านะคะ