ภัย คือ สิ่งที่น่ากลัว สิ่งที่อันตราย มี ๒ ประเภท คือภัยภายใน กับภัยภายนอก ภัยภายใน คือภัยที่เป็นตัวกิเลส ซึ่งทำให้บุคคลทำกรรมต่างๆ ในทางที่ไม่ดี เป็นอกุศลกรรม เช่น ราคะ โทสะ โมหะ เป็นต้น ส่วนภัยภายนอกก็คือภัยต่างๆ ที่เกิดจากธรรมชาติ เช่น อุทกภัย วาตภัย และอัคคีภัย เป็นต้น ภัยนี้น่ากลัวสำหรับสัตว์โลก เมื่อใดประสบพบเจอแล้ว เขาก็อยู่ในห้วงแห่งความทุกข์และเป็นอันตรายอย่างยิ่ง อย่างไรก็ตามแต่ ภัยภายนอกจัดเป็นสาธารณภัย คือบุคคลทุกคน ตั้งแต่ปุถุชนถึงอริยบุคคล อาจต้องประสบพบเจอและเสวยทุกข์ยากเหมือนกัน
        ส่วนภัยภายในนั้น ปุถุชนที่หนาแน่นไปด้วยกิเลสเท่านั้นที่เป็นผู้ประสบพบเจอ ต้องเสวยผลของกิเลสที่เกิดขึ้น จึงอยู่ในห้วงแห่งอันตรายตลอดเวลา หากเขาเป็นผู้มีใจอ่อนแอต่อกิเลสจนตกอยู่ในอำนาจของมันแล้ว ชีวิตของเขาก็จะยิ่งประสพพบกับความทุกข์อย่างแสนสาหัสยิ่งขึ้น สำหรับพระอริยบุคคลโดยเฉพาะพระอรหันต์ ซึ่งท่านตัดกิเลสหมดสิ้นเชิงแล้ว จะไม่มีภัยภายในเกิดขึ้น เพราะจิตใจของท่านไม่ชุ่มด้วยราคะ ไม่มีโทสะมากระทบกระทั่ง ทั้งมีบุญและบาปที่ละได้หมดแล้วนั่นเอง ภัยภายในประเภทราคะ โทสะ และโมหะ เป็นต้น จึงไม่มีโอกาสอุบัติขึ้นแก่ท่านเลย
        ฉะนั้น ผู้กลัวต่อภัยภายในพึงบำเพ็ญธรรม เช่น ศีล สมาธิ ปัญญา สำหรับเป็นเครื่องระงับดับภัยภายในดังกล่าวแล้วเถิด.
จาก : พุทธศาสนสุภาษิต เล่ม ๓ ฉบับมาตรฐาน (โรงพิมพ์เลี่ยงเชียง)