คือ วันนี้เราเดินแถวบางกะปิ เจอเขมร บางทีขึ้นรถเจอ ผญ.เขาพูดกับเพื่อนเขาที่เป็น ผช.คือเรามองเขา เรามองแมบชำเรือง นางคงคิดว่าเราดูถูกหรือเปล่าไม่รู้ นางก็พูดเป็นภาษาเขมรอ่ะนะ เพื่อนนาง แล้วก็มองด้วยสาย

กลับสงสารและดูน่าเห็นใจมากกว่าอ่ะ หรือเป็นเพราะพี่จั่นหน้าหวานหรือป่าวนิ พอดีไซน์ตัวละครออกมาถึงจะร้ายแต่กลับทำให้น่าสงสาร ปล.เรื่องแซ่บดีนะ ใครว่าไม่สนุกก็แล้วแต่ แต่ชั้นว่า บทเวอร์ชั่นนี้ดูเข้มข้นไ

จขกท.ห่างกับน้อง2ปี น้องสาวนะคะอยู่บ้านเดียวกันนอนห้องเดียวกัน น้องชอบคุยกับเพื่อนดึกๆเสียงดังแล้วเราเป็นคนหูเบานิดหน่อยก็ตื่น เลยพูดว่าเบาเสียงหน่อยแต่เหมือมันยิ่งประชดค่ะดังขึ้น จนเราโมโหเลยโวยก็ทะเ

บางทีเราคุยเรื่องแม่ ไม่คุยเรื่องตนเอง แม่เราสูง158 บางทีแม่พูดน้อง เอาไปคิดเป็นตุเปนตะ ต้องเปนคนแบบไหนนี้ แม่บอกน้องให้ของคนอื่นอย่าเอาคืน บางเราไม่ชอบผชที่มีนิสัยนิทาผญ ชีวิตน่าวุ่นวาย ดหมือนต

ดูแล้วมันส์มากเลย แต่ไม่ใช่จะแหกปากด่ากันอย่างเดียว มันมีที่มาว่าทำไมเปนแบบนี้ ชีวิตที่ไม่ยั้งคิดเปนแบบไหน ชีวิตที่ขาดความรักจากครอบรัว มีผลแบบไหน และยังมีตัวละครที่ให้ข้อคิดอยู่ สอนใจอยู่ตลอดๆ ชอ

ทั้งเรื่อง เห็นแต่ความน่ารำคาญกับนิสัยเสียของพริ้ง ไม่มีตอนไหนที่อยากเอาใจช่วยเลย ละครมันก็สอนได้ดีอยู่ แต่คิดไปคิดมาทำไมต้องมานั่งดูคนที่นิสัยเสียแบบนี้ ยิ่งวันก่อนลืมเอาลูกไปฉีดวัคซีนจนลูกต้องตาย สุ

บอกไว้ก่อนว่ามีทั้งนางเอกแท้และตัวเอกหญิงเดินเรื่อง และบางนางนั้นมีแรงจูงใจให้ร้าย แต่ถ้าไปยุ่งกับเธอแล้ว ก็ยากจะรอดชีวิตกลับมา คุณนายอลิน -- สูตรเสน่หา ฝ้ายคำ -- วิญญาณแพศยา ลำยอง -- ทองเนื้อเก้า พร

จะมีพี่ที่ทำงานอยู่คนนึง เป็นผู้หญิง เป็นคนที่อยู่เป็นมาก จนบางทีเรามองแล้วแบบว่า โอ้โห เวลาที่เค้ามาที่แผนก แล้วถ้ามีน้องคนนึงที่เค้ารู้สึกดีอยู่ด้วย จะหน้ายิ้ม อารมณ์ดีมาเลย แต่บางทีเวลาพูดกับเราและ