จขกท.ห่างกับน้อง2ปี น้องสาวนะคะอยู่บ้านเดียวกันนอนห้องเดียวกัน น้องชอบคุยกับเพื่อนดึกๆเสียงดังแล้วเราเป็นคนหูเบานิดหน่อยก็ตื่น เลยพูดว่าเบาเสียงหน่อยแต่เหมือมันยิ่งประชดค่ะดังขึ้น จนเราโมโหเลยโวยก็ทะเบาะกันใหญ่โต พอหมดเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องเสื้อผ้านางใส่ของเราตลอดเราได้เงินเป็นอาทิตเท่ากันทั้งคู่แทนที่นางจะเอาตังตรฝนั้นไปซื้อเป็นของตัวเองนางกับเอาของเราไปใช้บางทีเสื้อผ้าเราหาย มันไม่ใช่แค่ครั้งเดียว ถ้าขอยังคงพอคุยได้แต่ก็ยากหน่อยแต่นี่ไม่เคยขออะไรเลยแถวปากนี่ดีสุดยอด อีกเรื่องของใช้สกินแคร์ เครื่องสำอางนู่นนี่ ผู้หญิงก็ต้องมาพร้อมของแบบนี้นางชอบขโมยของเราไปใช้เราซ่อนก็ยังไปหาของเราจนเจอแล้วก็เอาของเราไปเก็บไว้ในกระเป๋าของตัวเอง แล้วคิดว่าคนเรามันจะจำกลิ่นครีมที่เราใช้อยู่ทุกวันไม่ได้หรอคะนอนห้องเดียวกันแค่เดินเข้ามากลิ่นก็ตีเข้าจมูกแล้ว เรื่องนี้เคยพูดกับที่บ้านแล้วแต่ก็ไม่มีไรดีขึ่นเพราะทุกคนให้ท้าย สรุปคือเกลียดค่ะ จัดการอารมณ์ตัวเองไม่ได้เลยค่ะ จะโวยก็ไม่ได้เกรงใจคนอื่นที่เขาไม่รู้เรื่องแต่บางทีมันไม่ไหวจริงๆ เราไม่อยากโมโหจนฟิลขาดแต่มันคุมอารมตัวเองยากมากเลยค่ะ มันโมโหทุกครั้งที่รู้ว่าของตัวเองโดนใช้โดยคนอื่น อีกอย่างคือตังได้เท่ากันตลอดแต่ทำไมเขาถึงกับมาใช้ของเราทั้งๆที่ก็ไม่ได้หารด้วยจ่ายเองมาตลอด โมโหมากๆๆๆๆTT