ความจริงตั้งไปแล้วครั้งนึงค่ะ แต่ดึกมากๆๆๆ(เกือบเช้า) เลยไม่มีคนตอบเท่าไหร่ และด้วยความตื่นเต้น+พิศวงจึงอยากมาบอกเล่าและถามคำถามอีกครั้งนึงค่ะ ว่าคนเราจะสามารถพบกันซักกี่ครั้ง(ตามหลักวิทย์มันมีมั้ยคะ ขอคำอธิบายด้วยยื่งดี)

ขอท้าวความ(ใครอยากเข้าเรื่องเร็วๆอ่านข้ามตรงนี้ได้) เราเป็นคนที่ไม่ว่าอะไรจะดีจะร้ายที่เข้ามาในชีวิต เราจะจดจำมันทั้งหมด รวมถึงผู้คน เรามีคนที่ฝังใจในอดีตที่ลืมไม่ลง แต่ตอนนี้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข เลยคิดว่า "ดีจังที่เราเข้มแข็งขึ้นตั้งเยอะ ฮิฮิ" แต่สุดท้าย ทั้งหมดเป็นการหลอกตัวเอง เราแค่พยายามใช้ชีวิตอย่างมีความสุขโดยไม่มีเขา เราไม่เคยคิดถึงเขา แต่ "เราไม่เคยลืมเขา" เช่นกันค่ะ มันฝังลึกอย่างบอกไม่ถูก สิ่งที่ทำให้เราแน่ใจคือเรามีรุ่นพี่คนนึงที่ทำให้เขินทุกครั้งที่นึกถึง55555 ครั้งแรกที่เจอกันเราสบตากับพี่เค้าค่ะ เกือบ 10 วิได้ ค้างทั้งคู่ แล้วนานมากกกกกกกกกก ยังจำอารมณ์นั้นได้ดี หลังจากนั้นเราสบตากันบ่อยมาก เราหันไปทางไหนพี่เขาก็จะอยู่รอบๆตัวเราเสมอ เราเริ่มชอบพี่เค้าค่ะ แต่สุดท้ายเราก็เกิดความขัดแย้งขึ้นภายในใจ เราพบว่าเราชอบพี่เค้าไปมากกว่านี้ไม่ได้ เหมือนให้ใจแต่ให้ไม่หมดอะค่ะ(ซึ่งโดยปกติของคนแอบชอบแล้ว มันจะบอกไม่ได้หรอกค่ะว่าชอบได้แค่นี้ ชอบก็คือชอบไปเลยไม่มีข้อยกเว้น) แต่...อยู่ๆก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นค่ะ

(เข้าเรื่องกันเลยค่ะ)
เมื่อเดือนมีนาคมที่ผ่านมานี้เองค่ะ ในระหว่างที่เราฟังบรรยายจากดร.ท่านหนึ่งเราก็แอบหลับ 555555 ในระหว่างนั้นไม่รู้อะไรดลใจให้ตื่น พอลืมตามาก็เจอเลยค่ะ 5555 ผช.คนนึงรูปร่างผอมใส่แว่นกำลังเดินเข้ามา(สะดุดตาคนนั้นเลยค่ะทั้งที่เดินมากลางๆผู้คน)พร้อมกับพวกลุงๆป้าๆอีกหลายท่าน(พวกดร.ทั้งนั้นค่ะ 5555) ไม่ได้ใส่ใจอะไรหรอกค่ะ(อารมณ์ตอนนั้นเบื่อมาก อยากพักเบรกแย้ววววววว) เราก็ทนๆนั่งฟังๆไปค่ะ 5555 เรารู้สึกมีแรงดึงดูดบางอย่างที่ทำให้เราหันไปมองเค้าค่ะ (ขอเรียกว่าพี่นะคะ) พี่เค้าก็มองมาทางนี้คะ เหมือนมองไปรอบๆแล้วเห็นเรากำลังมองอยู่พอดี ก็ยิ้มให้เราทักทายตามมารยาท แต่เรามองเค้าค้างเลยค่ะไม่รู้เหมือนกันว่าใครเคยเป็นบ้าง อยู่ๆในหัวก็ปล่อยข้อมูลออกมาค่ะ ในหัวบอกว่า อ.ภาคฟิสิกส์ เราจะได้อยูทีมเค้า เท่านั้นแหละค่ะ เราก็หลุดออกจากภวังค์นั้น มันเป็นแว๊บเดียวจริงๆ แล้วหันกลับไปฟังบรรยายต่อ ที่น่าตกใจคือ เค้าเป็นอ.ภาคฟิจริงๆ ซึ่งได้อยู่ทีมพี่เค้าจริงๆ (ขอเล่าแบบไม่ลงรายละเอียดมากแล้วนะคะ เริ่มง่วง 5555) มันมีหลายโมเม้นต์มากที่เหมือนมีแรงดึงดูดในระหว่างที่พูดคุย สบตา หรือทำอะไรต่างๆ ตอนพักเที่ยงก็เช่นกัน อยากเดินไปโซนเด็กเล่น ในสมองก็มีความคิดเข้ามา บอกให้ตรงไปข้างหน้า มีบันไดเลื่อน เราก็งงตัวเอง พอเดินไปก็มีจริงๆค่ะ แล้วที่หน้าตกใจคือพี่เค้ากำลังขึ้นมา ......งงไปอี้กกกกก จากนั้นก็เริ่มรู้สึกว่ามันพิเศษแล้วค่ะ มันโคตรจะแปลก (เหมือนตรูมีพลังประหนึ่งแฮรี่ พอตเตอร์)55555 เอาเป็นว่าใช้เวลาทั้งวันระดมสมองโดยมีพี่เค้าเป็นadviser ในระหว่างที่พูดคุยมันรู้สึกพิเศษจริงๆนะคะ(อาจเป็นเราที่รู้สึกฝ่ายเดียว) สุดท้ายวันนั้นก็ผ่านไปค่ะ เราก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อไป.....

จากที่อ่านมาทุกคนคงรู้สึกออกแนวเด็กบ้าฝันเฟื่องใช่มั้ยคะ เราก็แอบคิดค่ะ แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นมันหาเหตุผลอธิบายไม่ได้ เราก็หงุดหงิดค่ะ จะบอกว่าคิดถึงแล้วอยากเจอเหตุการ์แบบนั้นอีกเพราะทุกครั้งที่นึกถึงมันโคตรมีความสุขเลยค่ะ

จนถึงตอนนี้ยังรู้สึกพิเศษไม่หายเลยค่ะ มันเป็นอะไรเล็กน้อยนะคะแต่ก็โคตรจะน่าพิศวงหรับเรา เราลืมไอสองคนข้างบนเลยค่ะ5555 ในหัวคิดแค่ว่า ถ้าได้เจอกันอีกคงดี ถ้าเจอกันอีกจะเป็นยังไงนะ แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นในหัวคืออะไรกันนะ แล้วมันจะเกิดขึ้นอีกมั้ย  นึกๆแล้วอยากให้มันเกิดขึ้นอีกจังค่ะ คนเราจะกลับมาพบเจอกันได้ซักกี่ครั้งคะ