เราได้ไปลงสมัครชมรมเทควันโดคะ แล้วได้เจอกับพี่ประธานชมรม ครั้งแรกที่เจอก็ใช่เลย เหมือนจะรักคนง่าย แต่มีไม่กี่คนหรอกคะที่เจอครั้งแรกแล้วรู้สึกว่าใช่อ้ะ ใช่เลย พอหลังจากวันนั้นก็แอดเฟสพี่ไปคะ เริ่มต้นจากการถามเรื่องชมรมแล้วก็หาเรื่องคุยมาเรื่อยๆ ยิ่งรู้จักยิ่งได้คุยก็ยิ่งชอบพี่มากขึ้นๆทุกวันคะ จนบางครั้งความรู้สึกแอบชอบที่ทำให้ยิ้มได้ก็ทำให้นอยๆคะเวาลที่พี่เงียบหายไป !!!!
คือเราก็ไม่รู้ว่าพี่จะรู้สึกดีเหมือนกันไหม ครั้งแรกที่เจอกัน พี่เป็นคนที่เข้ามาทักคะ บางเวลาที่พี่ว่างๆพี่ก็ชวนคุยยาวๆนะ แต่พี่ก็ไม่ค่อยว่างคะ เรียน ซ้อมเท ทำงานพิเศษอีก ตอนไปซ้อมเทพอเราหันไปมองพี่ ก็สบตาบ่อยๆนะ ไม่รู้ว่ามโนไปเองไหม555 เราไม่รู้หรอกว่าพี่คิดไง แต่รู้ว่าตัวเองลงทุนสุดๆ ไปซ้อมเทหลังจากเรียนเสร็จจนถึง 21:00 น. หลายๆวันติดกัน ร่างกายแย่มากกกกกก ปวดขา ปวดเอว พอกลับหอมา ขาอ่อนเลยคะ ล้มลงในห้อง อายเมทมาก555 ยุงที่ชมรมก็เยอะมากๆ ร้อนสุดๆ  ยอมทรมานร่ายกายตัวเองเพื่อที่จะได้อยู่ใกล้ๆพี่ ตอนพี่มาสอนก็ได้ยืนใกล้ๆ สบตา มีจับท่าให้เวลาสอน อิอิ ความสุขเล็กของลูกเป็ดขี้เหร่