เชือเลยครั้งหนึ่งในชีวิตคนๆหนึ่งต้องมีบ้างแหละที่แอบชอบใครบางคนแม้ว่าจะรู้จักไม่รู้จักก็ตามไม่เว้นแม้แต่ รุ่นพี่ รุ่นน้อง และ ..............
เพื่อน เราก็เป็นคนหนึ่งที่เเคยชอบทั้งเพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้องขอเล่าไปตามอายุก็แล้วกันเนอะความรู้สึกที่ชอบใครสักคนมันมาตอนไหนอ่ะเหรอจำได้มันเกิดขึ้นตอนประถมประมาณป.5เราไปยื่นบังหน้าพวกรุ่นพี่กลุ่มนึงพี่เค้าก็เลยเรียก"น้องๆเพื่อนพี่ชอบขอเป็นแฟนได้ป่ะ"เห้ยยยยคือแบบไรว่ะแฟนคือไรอ้อเราอยู่โรงเรียนหญิงล้วนเอาตรงๆตอนนั้นเต๋อสุดๆก็เลยทำหน้างงๆแล้วก็เดินหนีไปจากนั้นเราก็เริ่มมองๆพี่คนนี้ช้ะสุดท้ายก็เริ่มอยากให้ของพี่เค้าเหมือนในวัฒนธรรมของรรหญิงล้วนผญชอบผญไม่แปลกยิ่งใครเป็นทอมถึงหน้าตาไม่ดีขนาดไหนก็มีแฟนตามวัฒนธรรมที่บอกก็คือแล้วชอบใครต้องให้ของช่วงนั้นรู้สึกหมูกระต่ายดังมากเราก็เลยซื้อมาตัวนึงกะว่าจะให้พี่เค้าแต่ก็ไม่ได้ให้ซักทีเลยจนเราจบป.6อ่ะก็ไม่ได้อะไรนะความรู้สึกบอกไม่ถูกยังเด็กๆด้วยมั้ง
             และแล้วชีวิตประถมได้จบลงอย่างใสๆเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยความงงๆแต่รรหญิงล้วนสู่รร.ประจำใช่เราเข้าเรียนม.1จ้าในวันที่เข้ารรก็เดินไปตามที่พี่ๆเค้าบอกนั่นแหละก็เจอเพื่อนผชคนนึงสะพายเป้สีแดงแต่ก็มองเฉยๆไม่รู้ดิรู้สึกมันน่าสนใจอะไรบางอย่างดีจนเราเข้าไปในห้องได้รู้จักกับเพือนๆในห้องก็พบว่าไอ้คนนั้นที่สะพายเป้แดงนี่หว่าเออดีๆอยู่ห้องเดียวกันเราก็เริ่มสงเกตุมันมาเรื่อยๆเอาเป็นว่ามันชื่อทอยและกันเราสังเกตุไม่เพื่อนคนไหนรู้หรอกว่าเรามองมันอยู่จนอยู่ๆด้วยความเป็นกระแสสังคมหรืออะไรที่บางคนถ้าหน้าตาดีก็มักจะมีแฟนหรือถ้าไม่มีแฟนก็จะต้องมีคนที่ชอบกันทุกๆคนบังเอิญว่าเพื่อนคนนึงในห้องเราเลขที่ติดกันมักนั่งด้วยกันตลอดคุยจนสนิทกันจนมันบอกว่าชอบทอยตอนนั้นเราก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมากแค่คิดว่ามีคนชอบทอยด้วยหรือว่ามันน่าสนใจยังไงมันเป็นคำถามที่เราอยากรู้เราเลยไปนั่งที่ห้องนอนของเพื่อนคนนั้นทุกวันเจอรู้อะไรหลายๆอย่างเกี่ยวกับทอยจนวันนึงเราก็เดินเข้าไปบอกบอกเพื่อนคนนั้น(ให้ชื่อว่ารินนะ)ว่า"รินเราชอบทอยเหมือนกันนะ"เอาตรงๆตอนนั้นไม่ได้รู้สึกว่าเราผิดอะไรก็แค่ชอบคนเดียวกันก็ไม่เห็นเป็นอะไรด้วยความที่เป็นเด็กจริงๆไม่ได้แบบแย่งคนชอบของเพื่อนนะจากนั้นเราก็ทำตัวปกติเลยแต่เราคิดผิดมากที่ไปบอกกับรินแบบนั้นรินไม่คุยกับเราอีกต่อไปแถมรินยังเดินมาบอกเราว่ารินไม่ได้ชอบทอยแล้วให้เราชอบได้เลยตามสบายเราดีใจมากที่รินพูดแบบนั้นคิดว่าเพื่อนคงไม่ชอบแล้วจริงๆใช่ด้วยความโง่เง่าและไม่เคยชอบใครมาก่อนแบบจริงจังทำให้เราเสียรินไปตั้งแต่นั้นมาเราไม่ค่อยได้คุยกับรินอีกเลยใช่เราก็ยังชอบทอยต่อไปเราก็มองๆทอยอยู่อย่างนั้นจนตอนวันเกิดทอยเราให้ของขวัญทอยชิ้นแรกทอยก็รับแล้วก็ยิ้มให้บอกว่าขอบใจนะเราดีใจมากๆเลยแหละพอต่อมาเรื่อยๆทอยก็เหมือนจะรู้หรือไม่รู้ว่าเราชอบอยู่มาวันนึงเพื่อนก็จับกลุ่มคุยกันเรื่องคนที่ตนเองชอบเราก็นั่งอยู่ด้วยเพื่อนก็ตั้งประเด็นว่าจะมีใครกล้าเดินไปบอกคนที่ตัวเองชอบมั้ยว่าเราชอบนายนะจนสุดท้ายเราเกิดนึกสนุกลองทำตามที่เพื่อนบอกขนาดที่เราเดินไปนี้แบบใจเต้นสุดๆตอนนั้นทอยกำลังกินน้ำอยู่ที่แทงค์น้ำเราก็เดินไปเรียกทอยพอทอยหันมาเราก็พูดว่า"ทอยเค้าชอบทอยนะ"ทอยก็ยิ้มๆแล้วก็พูดว่า"อืมรู้แล้ว"หลังจากนั้นเราก็วิ่งหนีทอยไปเลยพอวันต่อมาทอยก็ทำตัวปกติเอาจริงๆหลังบอกไปได้คุยกับทอยน้อยมากๆแต่เราก็ไม่ได้คิดอะไรนะก็เคยมองทอยตลอดเลยแบบเหมือนส่วนนึงของชีวิตอ่ะว่างๆถ้าเห็นทอยก็จะมองตลอดเคยเป็นห่วงว่าทอยจะต้องการความช่วยเหลืออะไรรึป่าวก็ดูแลทอยตลอดอ่ะแอบไปจัดหนังสือใต้โต๊ะให้ทอยเวลาเป็นเวรก็มักจะกวาดตรงที่ทอยนั่งให้สะอาดเราจะเป็นห่วงทอยที่สุดก็คือตอนทอยป่วยทอยไม่ค่อยชอบกินยาดื้อสุดๆเราเป็นห่วงทอยตอนนั้นทอยเป็นไข้ตัวร้อนมากแต่ไม่ยอมกินยาเราร้อนใจมากเอายาไปให้ก็ไม่ยอมเอาเดินกับหออย่างเดียวเราเลยฝากยาไว้กับเพื่อนของทอยเผื่อทอยต้องการกินมันจริงๆเราก็ไม่ได้ไปยุ่งอะไรกับทอยขนาดนั้นหรอกก็มองห่างๆแหละสัปดาห์นึงเจอหน้ากันทุกวันยังแทบไม่ได้คุยกันเลยทอยเหมือนส่วนนึงในชีวิตเราไปแล้วตอนนั้นเคยจดจำทุกอย่างว่าทอยชอบอะไรกินอะไรบ่อยๆเราเคยขโมยนาฬิกาของทอยเอากับหอด้วยพอกับหอก็นั่งเช็ดให้สะอาดเลยจริงๆทอยก็ไม่ใช่คนดีอะไรนักทอยเป็นคนนิสัยแบบเด็กๆอารมณ์ร้อนมากๆแต่เป็นคนเรียบร้อยรักครูรักเพื่อนเสมอแถมเรียนเก่งพอตัวเลยแหละจนสุดท้ายทอยก็มีแฟนใช่เป็นเพื่อนห้องเดียวกันเราไม่เคยรู้เลยว่าสองคนนี้คุยกันเราเห็นมาตลอดว่าทอยกับปลาเล่นกันแต่ไม่เคยคิดว่าทอยกับปลาคุยกันพอเรารู้เราเดินไปหาปลาว่าใช่คนที่เอานมให้ทอยใช่มั้ยปลาบอกไม่ใช่เรราหัวเเสียมากเราสงเกตุทอยมาตลอดแล้วจะไม่ใช่ปลาได้ไงตอนนั้นทอยโทรศัพท์อยู่พอเห็ฯเรราคุยกับปลาก็เดินเข้ามาเราถามทอยว่าทอยใครให้ขนมทอยทอยก็บอกไม่รู้แล้วก็เดินหนีเราก็เดินตามแล้วถามคำถาามเดิมว่า"ทอยใครให้ขนมทอยปลาใช่มั้ยบอกดิว่ะ"ทอยตอบมาอย่างหัวเสียว่า"ก็บอกว่าไม่รู้ไงเล่า"เราเจ็บทอยไม่เคยเป็นแบบนี้กับเราจนสุดท้ายเราก็เลยเปิดอกคุยกับปลาว่าปลาชอบทอยตอนแรกคิดว่าเราจะด่าปลาแล้วให้ปลาเลิกชอบทอยแต่สุดท้ายเราทำไม่ได้เราพูดกับปลาแบบนั้นไม่ได้เพราะเราเป็นเพื่อนกันไงแต่เราก็ยังยืนยันที่จะชอบทอยต่อจนเห็ฯพฤติกรรมของปลากับทอยเราเจ็บเราไม่เอาแล้วเข้าใจความรู้สึกของรินเลยเราเลยบอกยุติกับเรื่องนี้คิดดูสิว่ามันจะเป็นไงคนที่คนเคยชอบเค้าอยู่ทุกวันแอบดูแลเค้ามาตลอดเป็ฯปีจนสุดท้ายเค้าก็เป็นของคนอื่นเรารวบรวมความกล้าทั้งหมดเอาไดอารี่ที่เคยเห็นทุกๆอย่างเกี่ยวกับทอยแล้วกอดมันไว้ให้แน่นแล้วร้องไห้ออกมาและส่งให้ทอยไปทอยก็รับไปแต่หน้าก็ไม่สบอารมณ์เท่าไหร่หลังจากนั้นกลับหอเราปล่อยโห้หนักมากเราตั้งใจว่าเช้าวันพนจะไม่ร้องร้องไห้อีกแต่พอตอนเข้าแถวทอยเป็นวงโยพอเสียงวงโยขึ้นเราก็นึกถึงปลาทอยเราไม่ไหวร้องไห้แบบเงียบๆมาเศร้าสุดๆเลยว่ะชอบเค้ามาสองปีสุดท้ายมอสามเค้ากับมีแฟนแต่ไม่เป็นไรอย่างน้อยเราก็เป็นเพื่อนกันเนอะ
              ถึงทอยนะตอนนี้เราไม่ได้ชอบทอยแล้วนะเวลาผ่านมาก็สามปีได้แล้วขอโทษทุกๆอย่างที่เกิดขึ้นนะทอยเป็นคนแรกที่ทำให้เรารู้จักคำว่าชอบและเจ็บในครั้งเดียวกันขอบคุณที่เข้าให้เรารู้ว่าการจะชอบใครสักคนเราต้องคิดดีๆเมื่อคิดจะชอบใครแล้วก็เหมือนเค้ากลายเป็นส่วนนึงของชีวิตเราแล้วการที่จะเอาเค้าออกเป็นเรื่องยากมากๆขอให้ทอยกับปลารักกันนานๆนะรักกันยันแต่งงานเลย
              ถึงปลาเรายอมรับตอนแรกเราโกรธปลามากๆแต่ตอนนี้ก็ไม่โกรธแล้วเราเป็นเพื่อนกันนะกูรักนะปลา
                           โชคดีนะโว้ยกูขอให้พวกมีความสุขกันนะ
ส่วนเราคงไม่ได้รู้สึกอะไรกับทอยอีกต่อไปคงเหลือไว้เพียงความทรงจำดีๆที่เคยทำไว้แหละขอบคุณเรื่องนี้ที่ทำให้ให้มองความรักแตกต่างออกไปสักวันเราก็จะเจอคนของเราเช่นกัน