เรื่องราวต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวของผมเองคับ มันเปนเรื่องราวที่สุดยอดบักคักและมีค่าสำหรับชีวิตผมมากครับ อาจจะน่าเบื่อ แต่อยากให้คนเล่มเกมด้วยกันรู้
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ย้อนกลับไปตอนผม ม.2 ได้เข้าไปเล่นเกมต่อสู้เกมนึงที่ตอนนี้ปิดไปแล้ว ตอนนั้นเล่นเกมนี้ไม่เป็นเลย จำได้ครับ เรื่องราวของเพื่อนคนแรกในเกม และคนที่สนิทที่สุดในชีวิต ขณะที่ผมเดินเล่นอยู่ในสวนสาธารณะในเกมก็ได้ไปถามบุคคลคนหนึ่ง แทนว่า P ว่าทำอย่างงี้อย่างงั้นยังไง พอถามได้ก็ขอบคุณและก็แยกย้ายกันไป วันถัดๆมาผมเล่นเก่งขึ้น ในเกมนั้น มีกิลใหญ่อยู่ 2 กิลครับ กิล C กับ S ผมนั้นเลือกที่จะสอบเข้ากิล C และผมก็ได้เจอกับคนที่ผมถามไปเมื่อสักครู่ เราก็เริ่มรุ้จักกัน เข้าTS3 แล้วพูดคุยกันตอนนั้นมีหลายกลุ่มมากครับแต่ผมอยู่กลุ่มเดียวกับ P หลังจากนั้นผมเล่นเก่งขึ้นๆเรื่อยๆมีคนรู้จักมากมาย วันหนึ่งมีเด็กเข้ากิลใหม่เลยจะไปเต๊าะเล่นซะหน่อย ผมเป็นคนที่อยู่ในเกมไม่สนใจอะไรอยู่แล้วครับก็เลยเข้าไปพูดคุยและชวนเข้า TS3 ทันทีโดยที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน คนนี้ผมสมมติว่า ชื่อ A นะ และมันดั๊นนเป็นหัวหน้ากลุ่มของมันเองซึ่งกลุ่มมันก็มีเพื่อนในโรงเรียนเนี่ยละเยอะแยะเวอร์วัง ผมเรื่มรู้จัก A มากขึ้น เพื่อนของ A ในโรงเรียนก็เริ่มทยอยเข้า TS3 มากขึ้น จนกลายเป็นว่ากุเหมือนอยู่ในโรงเรียนมันเรียบร้อย เด็กพวกนั้น มีอายุน้อยกว่าผม 1 ปีครับ เราย้าย มาคุย Skype กัน ทะเลาะกันบ้าง ปรับตัวเข้ากันยากมาก เพราะอีเด็กพวกนี้มัน กวนตีนเกินขนาดที่รับไม่ได้เลยยยย ทุกคำที่พูดนี่ กวนทุกคำ กวนไม่รู้เวลา เราสนิทกัน เราเริ่มย้ายเกมไปด้วยกัน ทุกเกม ไม่ว่าจะเป็น Panya , Zone4 , freestyle , C9 , Gigaslave , gunslinger 1 กับ 2 , maplestory , minecraft , HON , fifa , Vindictus , talesrunner , 12หาง โอยยยอีกเยอะะ จนมาจบที่เกม LOL เพราะว่า เกมประจำซึ้งก็คือ เกมต่อสู้ที่เป็นจุดเริ่มต้นของพวกเรา ได้ปิดตัวลง เลยมาสิงกันที่ LOL ระหว่างเราย้ายเกมไปเรื่อยๆ ระยะทางมัน ผ่านมา 1 ปี กว่า ๆ แล้ว ผมได้มีโอกาสได้เจอพวกนั้น แต่ได้เจอแค่แป๊ปเดียวเพราะผมไปสาย รถติด + กับเรื่องเวลาที่กระชั้นชิต พอเราเจอกัน รู้สึกดีใจมากก แต่รู้มั้ยว่า เวลาเราจากกัน เรามีความรู้สึกว่า เสียดายไปไม่ทันให้ไว ๆ มันวนอยูในใจ หลายวันมาก ตอนนี้หายละ 5555 พอมีงานเกมอะไรผมจะชวน P ไปเพราะมันอยู่ใกล้ๆ เจอกับ P ครั้งแรกนางดูไม่ใช้ตัวนางสุดๆ ดูหงิมๆ และก็ พูดไม่มากเหมือนใน Skype เลยยย ถัดช่วงเวลาตอนผมประมาณ ม.5 เทอม 2 แล้ว เริ่มที่จะเลิกเล่นเกมน้อยลง เพราะต้องมาอ่านหนังสือ เราเลิกคุยกันไปซักพัก ก็คิดถึงอยู่เหมือนกันอะ แต่ก็จะมีช่วงเวลาที่เราตรงกัน เวลาว่างตรงกัน ซึ่งก็เข้าใจทุกคนโตขึ้น มีนิสัยโตขึ้น ชอบออกไปข้างนอกกับเพื่อนมากกว่า ไรเงี้ยยย เลยไม่ค่อยได้เล่นกันมากเหมือนเมื่อก่อน พอมีช่วงเวลาที่ตรงกันอะ เราาารู้สึกได้ปลดปล่อยจัง เวลาเล่นกับพวกนายอะ เราสนุกเวอร์อะ พวกเราเป็นทีมที่ดีที่สุดในโลกของเราเลยนะ เราเคยยยยตั้งความหวังไว้ว่าเราจะสามารถเจอกันทุกคนพร้อมหน้าพร้อมตา แต่คงมีโอกาสได้ยากมากกก เพราะแต่ละคนอยู่คนละซึกโลก ไม่รู้เรื่องราวต่อไปจะเป็นยังไง แต่ก็เวลาเราอยู่มหาลัยแล้ว ขอให้ได้เจอกันอีกนะ
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณที่อ่านนจนจบบ ถึงแม้ว่ามันน่าเบื่อเพราะผมเล่าเรื่องไม่เป็นอะ 55 นึกย้อนไปแล้วก็คิดถึงเนอะ เวลาที่หัวเราะ เล่นมุขแป๊กไรงี้อะ อบอุ่นอะ เราขอบคุณมากที่ทำให้ชีวิตเรามีสีสันอะ
ปล. นี้เล่าแบบคร่าวๆ นะ ถ้าเล่าลึกนี่คงจะอ่านได้ไม่กี่ตัวแล้วปิดหน้าหนี แงง 55
นี่ยังไม่ได้เจาะว่าแต่ละเกมมีเหตุการณ์ไรมั้งนะนิ 5555555555 ไม่อยากให้พวกนั้นมาเห็นเลยยย อายยยยย
มิตรภาพและความรู้สึกดีดี สำหรับคนเล่นเกม
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ย้อนกลับไปตอนผม ม.2 ได้เข้าไปเล่นเกมต่อสู้เกมนึงที่ตอนนี้ปิดไปแล้ว ตอนนั้นเล่นเกมนี้ไม่เป็นเลย จำได้ครับ เรื่องราวของเพื่อนคนแรกในเกม และคนที่สนิทที่สุดในชีวิต ขณะที่ผมเดินเล่นอยู่ในสวนสาธารณะในเกมก็ได้ไปถามบุคคลคนหนึ่ง แทนว่า P ว่าทำอย่างงี้อย่างงั้นยังไง พอถามได้ก็ขอบคุณและก็แยกย้ายกันไป วันถัดๆมาผมเล่นเก่งขึ้น ในเกมนั้น มีกิลใหญ่อยู่ 2 กิลครับ กิล C กับ S ผมนั้นเลือกที่จะสอบเข้ากิล C และผมก็ได้เจอกับคนที่ผมถามไปเมื่อสักครู่ เราก็เริ่มรุ้จักกัน เข้าTS3 แล้วพูดคุยกันตอนนั้นมีหลายกลุ่มมากครับแต่ผมอยู่กลุ่มเดียวกับ P หลังจากนั้นผมเล่นเก่งขึ้นๆเรื่อยๆมีคนรู้จักมากมาย วันหนึ่งมีเด็กเข้ากิลใหม่เลยจะไปเต๊าะเล่นซะหน่อย ผมเป็นคนที่อยู่ในเกมไม่สนใจอะไรอยู่แล้วครับก็เลยเข้าไปพูดคุยและชวนเข้า TS3 ทันทีโดยที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน คนนี้ผมสมมติว่า ชื่อ A นะ และมันดั๊นนเป็นหัวหน้ากลุ่มของมันเองซึ่งกลุ่มมันก็มีเพื่อนในโรงเรียนเนี่ยละเยอะแยะเวอร์วัง ผมเรื่มรู้จัก A มากขึ้น เพื่อนของ A ในโรงเรียนก็เริ่มทยอยเข้า TS3 มากขึ้น จนกลายเป็นว่ากุเหมือนอยู่ในโรงเรียนมันเรียบร้อย เด็กพวกนั้น มีอายุน้อยกว่าผม 1 ปีครับ เราย้าย มาคุย Skype กัน ทะเลาะกันบ้าง ปรับตัวเข้ากันยากมาก เพราะอีเด็กพวกนี้มัน กวนตีนเกินขนาดที่รับไม่ได้เลยยยย ทุกคำที่พูดนี่ กวนทุกคำ กวนไม่รู้เวลา เราสนิทกัน เราเริ่มย้ายเกมไปด้วยกัน ทุกเกม ไม่ว่าจะเป็น Panya , Zone4 , freestyle , C9 , Gigaslave , gunslinger 1 กับ 2 , maplestory , minecraft , HON , fifa , Vindictus , talesrunner , 12หาง โอยยยอีกเยอะะ จนมาจบที่เกม LOL เพราะว่า เกมประจำซึ้งก็คือ เกมต่อสู้ที่เป็นจุดเริ่มต้นของพวกเรา ได้ปิดตัวลง เลยมาสิงกันที่ LOL ระหว่างเราย้ายเกมไปเรื่อยๆ ระยะทางมัน ผ่านมา 1 ปี กว่า ๆ แล้ว ผมได้มีโอกาสได้เจอพวกนั้น แต่ได้เจอแค่แป๊ปเดียวเพราะผมไปสาย รถติด + กับเรื่องเวลาที่กระชั้นชิต พอเราเจอกัน รู้สึกดีใจมากก แต่รู้มั้ยว่า เวลาเราจากกัน เรามีความรู้สึกว่า เสียดายไปไม่ทันให้ไว ๆ มันวนอยูในใจ หลายวันมาก ตอนนี้หายละ 5555 พอมีงานเกมอะไรผมจะชวน P ไปเพราะมันอยู่ใกล้ๆ เจอกับ P ครั้งแรกนางดูไม่ใช้ตัวนางสุดๆ ดูหงิมๆ และก็ พูดไม่มากเหมือนใน Skype เลยยย ถัดช่วงเวลาตอนผมประมาณ ม.5 เทอม 2 แล้ว เริ่มที่จะเลิกเล่นเกมน้อยลง เพราะต้องมาอ่านหนังสือ เราเลิกคุยกันไปซักพัก ก็คิดถึงอยู่เหมือนกันอะ แต่ก็จะมีช่วงเวลาที่เราตรงกัน เวลาว่างตรงกัน ซึ่งก็เข้าใจทุกคนโตขึ้น มีนิสัยโตขึ้น ชอบออกไปข้างนอกกับเพื่อนมากกว่า ไรเงี้ยยย เลยไม่ค่อยได้เล่นกันมากเหมือนเมื่อก่อน พอมีช่วงเวลาที่ตรงกันอะ เราาารู้สึกได้ปลดปล่อยจัง เวลาเล่นกับพวกนายอะ เราสนุกเวอร์อะ พวกเราเป็นทีมที่ดีที่สุดในโลกของเราเลยนะ เราเคยยยยตั้งความหวังไว้ว่าเราจะสามารถเจอกันทุกคนพร้อมหน้าพร้อมตา แต่คงมีโอกาสได้ยากมากกก เพราะแต่ละคนอยู่คนละซึกโลก ไม่รู้เรื่องราวต่อไปจะเป็นยังไง แต่ก็เวลาเราอยู่มหาลัยแล้ว ขอให้ได้เจอกันอีกนะ
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณที่อ่านนจนจบบ ถึงแม้ว่ามันน่าเบื่อเพราะผมเล่าเรื่องไม่เป็นอะ 55 นึกย้อนไปแล้วก็คิดถึงเนอะ เวลาที่หัวเราะ เล่นมุขแป๊กไรงี้อะ อบอุ่นอะ เราขอบคุณมากที่ทำให้ชีวิตเรามีสีสันอะ
ปล. นี้เล่าแบบคร่าวๆ นะ ถ้าเล่าลึกนี่คงจะอ่านได้ไม่กี่ตัวแล้วปิดหน้าหนี แงง 55
นี่ยังไม่ได้เจาะว่าแต่ละเกมมีเหตุการณ์ไรมั้งนะนิ 5555555555 ไม่อยากให้พวกนั้นมาเห็นเลยยย อายยยยย