ภายใต้สังคมการทำงานของผมนะครับ
ก็จะมีรุ่นพี่คนหนึ่งไม่เด็กแล้วล่ะ ทั้งคำพูดคำจา ในลายกลุ่ม จะต่อหน้า จะจิกกัด พูดร้ายๆแย่ๆดูกวนๆแหย่ๆเหมือนแกล้งๆเรา บางทีวนๆเหมือนจะกวนๆ ยียวนใส่เรา อันนี้เขาบอกเขาล้อเราเล่น แค่ล้อเล่นคือจบ...เหรอ ล้อเล่นกับเราเพราะเราเป็นคนที่ล้อเล่นได้
เขาทั้งพยายาม ใช้คำว่าพยายามจะหาปมด้อย ข้อด้อย สารพัด ที่จะหาได้ ใช้คำว่าพยายามหากันเลย วันนี้ผมตัดผมทรงอะไร ใส่เสื้ออะไร กางเกง รองเท้า รึจะกินอะไรนั่งทำอะไร เป็นว่าจะเอามาล้อ เอามาบูลี่ได้ทั้งหมด แรกๆผมด้วยควาในโซเชี่ยลโพสไปไหน ซัออะไรกินอะไร ทำอะไร ถ้าเขารู้ เขาจะเอามาเป็นประเด็นบูลี่ ภายใต้คำว่าพี่ล้อเองเล่นน่าผมเกรงใจว่าเป็นรุ่นพี่เป็นผู้ใหญ่เลยล่ะ ก็เออๆออๆไป ฝืนหัวเราะรับมุขไปแบบแห้งๆแหะๆๆ พอมันหนักมันมากๆ บ่อยครั้งหยุดงานวันลา วันหยุด จะลายมา ลายกลุ่มบ้าง กลุ่มลับที่สร้างมาบ้าง จะแซวเรา แซวๆๆสารพัดที่จะคิดออกมาได้ ด้วยตรรกะเดิมๆ คือจะพยายามบูลี่กวนๆสร้างประเด็นสร้างเรื่องทุกๆ เรื่องราว ไม่ว่าจะกินยืนเดินนอนนั่ง โอ้วเรามันช่าง ดูเซ่อๆโง่ๆตลกเหลือหลาย เหรอ...ตรรกะคืออะไร อยากล้ออยากแซว และอยากให้คนอื่นๆแซวผมตามแก...แต่หลายๆคนก็เหมือนจะรู้ว่ามันมาก มากจนน่ารำคาญแล้ว
จนเราเหลืออด บ้างเคยตอบแบบมึนๆ คือที่ผมทำตลก มันตลกตรงไหนวะ ถามไปตรงๆคือไม่มีใครตลกด้วย(เพื่อนผมเองยัง งงๆตลกอะไรหนักหนา แซวแบบไม่จบไม่สิ้น)แต่แกจะพยายามยัดเยียด ความขำของแก ให้บังเกิดกับตัวผมให้ได้ คนแบบนี้ เขาเป็นอะไรครับ เหงา ต้องการเพื่อน หรือ ป่วยอะไรทางความคิดครับ ใครพอเข้าใจบ้าง