อาจจะยาวสักหน่อยรบกวนด้วยครับ ผมเครียดมากจริงๆ
เรื่องก็คือก่อนสงกรานต์ก็มีทะเลาะกันในส่วนนี้ผมไม่ขอเล่ารายละเอียดนะครับเพราะผมคิดว่าเราเปิดใจพูดเคลียกันจบแล้ว ผมก็ปรับปรุงสิ่งที่ไม่โอเค ซึงแฟนผมเค้าก็บอกว่าผมดีขึ้น แต่ช่วงสงกราต์แฟนผมก็หายไปติดต่อยากมาก บอกแค่ว่าไปเล่นสงกรานต์กับเพื่อน สุดท้ายเราก็ทะเลาะกันอีกเพราะผมติดต่อเธอไม่ได้เลย ผมบอกว่าผมไม่โอเค ผมเป็นห่วงมาก ถ้าเป็นอะไรไปแล้วผมจะทำยังไง ทุกคนก็รู้ว่าสงกรานต์มันอันตราย
แต่เมื่อวานนี้อยู่ดีๆหลังจากกินข้าวเที่ยงเสร็จ เธอก็บอกกับผมว่า เธอไม่มั่นใจว่าถ้าเราคบกันต่อไปจะไปกันได้ไหม แล้วก็บอกว่าให้ห่างกันสักพัก ผมก็เสียใจมากครับ ไม่คิดว่าคนที่เรารักมากอยู่ดีๆจะพูดกับเราแบบนี้ สุดท้ายผมเลยตัดสินใจทำตามเธอโดยที่ผมเก็บข้าวของออกไป และไปอาศัยอยู่ที่บ้านพี่สักพัก
จนในที่สุดช่วงเย็น ผมรู้สึกว่าผมทนที่จะขาดกับเธอไม่ได้ ผมรู้สึกอึดอัด กระวนกระวาย อยู่ไม่ได้ ผมรีบขับรถกลับมาหาเธอ และพูดคุยกัน สุดท้ายก็ได้คืนดีกัน ผมดีใจมากที่ผมไม่เสียเธอไป แต่แล้วเธอก็สารภาพกับผมว่าเธอคุยกับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเป็นทอมมาประมาณ 1-2 เดือนแล้วเป็นคนรู้จักที่ทำงาน แล้วรู้สึกดีกับเค้า ทั้งๆที่คนอื่นก็เข้ามาแต่ก็ไม่รู้สึกกับใคร ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ผมให้อภัยเธอ จากนั้นเราก็ไปทานข้าวมื้อดึกด้วยกัน ซึ่งขณะนั้นเองผู้หญิงคนนั้นก็โทรมา เธอรีบรับโทรศัพธ์และออกไปคุยห่างจากผมทันที พอกลับขึ้นรถเธอก็พูดว่าเดี๋ยวโทรกลับ สุดท้ายคืนนั้น เธอบอกกับผมว่าเครียดจะไปปรึกษากับเพื่อน ผมก็โอเค สักพักเธอก็ไลน์มาบอกผมว่าจะนอนหอเพื่อน ซึ่งผมก็รีบพยายามโทรติดต่อเธอหลายครั้งแต่เธอก็ไม่รับโทรศัพธ์ผมเลย ทั้งๆที่ตอนเราอยู่ด้วยกันเธอจะติดโทรศัพธ์มาก
แล้ววันนี้เช้าเธอก็กลับมา บอกกับผมว่าขอเวลาคิด เดี๋ยวไปทำงานตอนเย็นจะบอก ทุกอย่างเป็นปกติ ผมไม่รู้ว่าผมไม่ดีตรงไหนแต่ผมก็พยายามใส่ใจเธอมากขึ้น และเมื่อ 14:40 น.
เธอก็บอกกับผมอีกครั้งว่า "ขอห่างกัน เราจะได้รู้ว่าเราเป็นยังไง อยู่ใกล้กันแบบนี้เราไม่รู้หรอก"
ซึ่งผมตัดสินใจพูดกับเธอว่า "ห่างกันมันไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้น การคุยกันตรงๆน่าจะแก้ไขปัญหาได้ดีกว่า"
แล้วเธอก็โอเคกับการคุยกัน และเธอก็วนมาที่คำพูดเดิมว่าไม่มั่นใจว่าอยู่กับผมต่อไปแล้วจะโอเคไหม
ผมเลยบอกว่าอะไรที่คิดว่าถ้าเราอยู่ด้วยกันต่อไปแล้วไม่โอเค ให้พูดมาเลย เราจะได้หาทางแก้ไขไปด้วยกัน พยายามที่จะไล่ผมออกไปมันดีแล้วหรอ
แล้วเธอก็เงียบไป ตอนนี้ผมเครียดมากเลยครับ ผมไม่รู้จะทำยังไงดี พอพูดกันตรงๆเธอก็ไม่พูดให้ชัดเจน ผมทำอะไรไม่ถูกเลย ผมคิดว่าผมไม่สามรถขาดเธอได้ ผมรักเธอจริงๆครับ ผมไม่อยากเสียเธอไป ทุกครั้งที่มีปัญหาผมจะกลับไปคิดถึงช่งแรกที่เรารักกัน กว่าจะมาคบกันได้มันก็ลำบากมากแล้ว แต่ช่วง 2 วันนี้มันหนักมากจริงๆครับ
2 วันนี้ แฟนบอกให้ห่างกันสักพัก มา 2 รอบแล้ว ผมควรทำยังไงดีครับ
เรื่องก็คือก่อนสงกรานต์ก็มีทะเลาะกันในส่วนนี้ผมไม่ขอเล่ารายละเอียดนะครับเพราะผมคิดว่าเราเปิดใจพูดเคลียกันจบแล้ว ผมก็ปรับปรุงสิ่งที่ไม่โอเค ซึงแฟนผมเค้าก็บอกว่าผมดีขึ้น แต่ช่วงสงกราต์แฟนผมก็หายไปติดต่อยากมาก บอกแค่ว่าไปเล่นสงกรานต์กับเพื่อน สุดท้ายเราก็ทะเลาะกันอีกเพราะผมติดต่อเธอไม่ได้เลย ผมบอกว่าผมไม่โอเค ผมเป็นห่วงมาก ถ้าเป็นอะไรไปแล้วผมจะทำยังไง ทุกคนก็รู้ว่าสงกรานต์มันอันตราย
แต่เมื่อวานนี้อยู่ดีๆหลังจากกินข้าวเที่ยงเสร็จ เธอก็บอกกับผมว่า เธอไม่มั่นใจว่าถ้าเราคบกันต่อไปจะไปกันได้ไหม แล้วก็บอกว่าให้ห่างกันสักพัก ผมก็เสียใจมากครับ ไม่คิดว่าคนที่เรารักมากอยู่ดีๆจะพูดกับเราแบบนี้ สุดท้ายผมเลยตัดสินใจทำตามเธอโดยที่ผมเก็บข้าวของออกไป และไปอาศัยอยู่ที่บ้านพี่สักพัก
จนในที่สุดช่วงเย็น ผมรู้สึกว่าผมทนที่จะขาดกับเธอไม่ได้ ผมรู้สึกอึดอัด กระวนกระวาย อยู่ไม่ได้ ผมรีบขับรถกลับมาหาเธอ และพูดคุยกัน สุดท้ายก็ได้คืนดีกัน ผมดีใจมากที่ผมไม่เสียเธอไป แต่แล้วเธอก็สารภาพกับผมว่าเธอคุยกับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเป็นทอมมาประมาณ 1-2 เดือนแล้วเป็นคนรู้จักที่ทำงาน แล้วรู้สึกดีกับเค้า ทั้งๆที่คนอื่นก็เข้ามาแต่ก็ไม่รู้สึกกับใคร ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ผมให้อภัยเธอ จากนั้นเราก็ไปทานข้าวมื้อดึกด้วยกัน ซึ่งขณะนั้นเองผู้หญิงคนนั้นก็โทรมา เธอรีบรับโทรศัพธ์และออกไปคุยห่างจากผมทันที พอกลับขึ้นรถเธอก็พูดว่าเดี๋ยวโทรกลับ สุดท้ายคืนนั้น เธอบอกกับผมว่าเครียดจะไปปรึกษากับเพื่อน ผมก็โอเค สักพักเธอก็ไลน์มาบอกผมว่าจะนอนหอเพื่อน ซึ่งผมก็รีบพยายามโทรติดต่อเธอหลายครั้งแต่เธอก็ไม่รับโทรศัพธ์ผมเลย ทั้งๆที่ตอนเราอยู่ด้วยกันเธอจะติดโทรศัพธ์มาก
แล้ววันนี้เช้าเธอก็กลับมา บอกกับผมว่าขอเวลาคิด เดี๋ยวไปทำงานตอนเย็นจะบอก ทุกอย่างเป็นปกติ ผมไม่รู้ว่าผมไม่ดีตรงไหนแต่ผมก็พยายามใส่ใจเธอมากขึ้น และเมื่อ 14:40 น.
เธอก็บอกกับผมอีกครั้งว่า "ขอห่างกัน เราจะได้รู้ว่าเราเป็นยังไง อยู่ใกล้กันแบบนี้เราไม่รู้หรอก"
ซึ่งผมตัดสินใจพูดกับเธอว่า "ห่างกันมันไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้น การคุยกันตรงๆน่าจะแก้ไขปัญหาได้ดีกว่า"
แล้วเธอก็โอเคกับการคุยกัน และเธอก็วนมาที่คำพูดเดิมว่าไม่มั่นใจว่าอยู่กับผมต่อไปแล้วจะโอเคไหม
ผมเลยบอกว่าอะไรที่คิดว่าถ้าเราอยู่ด้วยกันต่อไปแล้วไม่โอเค ให้พูดมาเลย เราจะได้หาทางแก้ไขไปด้วยกัน พยายามที่จะไล่ผมออกไปมันดีแล้วหรอ
แล้วเธอก็เงียบไป ตอนนี้ผมเครียดมากเลยครับ ผมไม่รู้จะทำยังไงดี พอพูดกันตรงๆเธอก็ไม่พูดให้ชัดเจน ผมทำอะไรไม่ถูกเลย ผมคิดว่าผมไม่สามรถขาดเธอได้ ผมรักเธอจริงๆครับ ผมไม่อยากเสียเธอไป ทุกครั้งที่มีปัญหาผมจะกลับไปคิดถึงช่งแรกที่เรารักกัน กว่าจะมาคบกันได้มันก็ลำบากมากแล้ว แต่ช่วง 2 วันนี้มันหนักมากจริงๆครับ