คนโมโหร้าย ปากร้ายก็คือคนนะคะ
ถ้าเราเรียนรู้ ศึกษาเขาด้วยความเข้าใจ เราจะรับมือคนพวกนี้ได้ง่ายมากๆเลยค่ะ

สมัยเราอายุเท่า จขกท. เราก็ไม่เข้าใจหรอกค่ะ โกรธมาโกรธตอบ
หากตำแหน่งใหญ่กว่า เราก็มีวิธีงัดข้อ ชนิดที่หงอไป ไม่กล้ารังแกอีก
เราแข็งใส่ แบบยอมหักไม่ยอมงอ..เราไม่ยอมคน
แต่เราทำหน้าที่เราอย่างดีเยี่ยม ไม่เปิดช่องให้ใครมาตำหนิได้นะคะ

พอผ่านวัย ผ่านงานมาช่วงหนึ่ง
ถึงได้รู้ว่า นั่นไม่ใช่สิ่งที่ควรทำ นั่นไม่ใช่วิสัยที่คนฉลาดจะเลือกทำ

_การโอนอ่อนผ่อนตาม
_การไม่ถือเอามาเป็นสาระในถ้อยคำเกรี้ยวกราดของใคร
_การนิ่งเป็น ยิ้มเย็น จนเขาเกรงใจ...
_การทำงานให้มีประสิทธิภาพสูงสุด  ผลงานเกินกว่าที่เขาคาดเสมอ

หัวหน้าคน ย่อมอยากได้ลูกน้องที่แบ่งเบาภาระได้
หากทำได้ทุกข้อที่กล่าวมา รับรองว่าเกรงใจไม่กล้าด่า แถมยังทนุถนอมกลัวเราลาออก

ชนะใจคนใจร้อนได้...จะลาออกไปเจอหัวหน้าแบบไหน ก็อยู่ได้ค่ะ

แต่หากเรายังร้อนตอบ ยังเย็นที่ใจเราไม่ได้
จะลองหางานใหม่ดู เปลี่ยนที่เปลี่ยนทางบ้าง ก็ไม่น่าจะเสียหายอะไรค่ะ

หากยังไม่มีที่ไป ลองค่อยๆฝึกใจดูนะคะ
เราใช้เวลาเป็นสิบปีกว่าจะเข้าใจ

อวยพรให้ จขกท. ใช้เวลาน้อยกว่าเราค่ะ
โชคดีนะคะ