คบกับเเฟนจะเข้าปีที่4ล่ะเเต่ทำไมช่วงหลังๆมันเหงายิ่งกว่าตอนไม่มีแฟนอีก เข้าใจตอนเเรกๆอะไรก็ดี ตอนอยุ่มหาลัยอยุ่ด้วยดีดุเเลเราไปไหนไปกันได้เเต่พอมาช่วงหลังอะไรๆก้เเย่ลง เค้าเป็นคนมีเพื่อนเยอะ ดื่มเหล้าเเถบทุกวัน ไปสนุกกับเพื่อนทุกอาทิตย์ตอนเเรกเราก็ทะเลากันเรื่องเหล้า เพราะเราไม่เข้าใจ เเต่เค้าไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงเลย เราก็เข้าใจนะว่ามีเเฟนกินเหล้าดีกว่าแฟนเจ้าชู้ เราก็ปรับตัวเองให้เข้ากับเค้ามากขึ้น จนเค้าไปกินเหล้าไปไหนต่อไหนเราไม่เคยโทรตามเลยไม่เคยตามเเม้เเต่นิดเดียว จนเราคิดว่าเราเเกร่งพอที่จะอยู่แบบชิวๆที่ว่ามีเค้าก็พอ เราคิดเเบบนี้จนเราสองคนเรียนจบ มีงานทำทุกคนคงเค้าใจว่าการทำงานเวลาส่วนตัวเริ่มจะน้อยลงใช่ไหมเค้าก็เริ่มกินเหล้าน้อยลงอาทิตย์นึงสามวันสองวันบ้างเพราะเค้าต้องทำงานเราก็รู้สึกดีที่เค้าลดลงในการดื่มแต่!!ทำไมเรายิ่งเหงาหนักกว่าตอนเรียน เป็นเพราะอะไร(.เราอยู่บ้านเดียวกันตอนเรียนจบ)เค้าไม่มีเวลาให้เราเลยเข้าใจว่าอยากมีเวลาส่วนตัวเเต่คนเป็นเเฟนกันควรเติมความหวานบ้างไหม? เค้าทำงานจันถึงศุกร์หยุดเสาทิตเสาทิดเค้าก้ไปกินเหล้าเย้นจรดเช้าเค้าทำเเบบนี้มาประมาณปีจนเราชินเเต่มันก็มีคำถามในใจว่าทำไมต้องทนอยู่เคยถามว่ารักกันไหม?เค้าบอกรัก เคยถามว่าอยากเลิกไหม?เค้าตอบไม่ เค้าบอกอยากดูแลเราไหนอ่ะ? เราชินจนชาไปแล้ว จนเรารู้สึกว่าเคมีเราไม่ตรงกันนะเจ็บทุกครั้งเวลาที่เค้าไปข้างนอกมันน้อยใจขึ้นมาว่าทำไมว่ะ ไม่เเคร์ความรู้สึกกันบ้างเลย ใส่ใจกันหน่อยไหม เราบอกตรงๆตอนนี้เราไม่รู้ทำไงเหมือนเดินอยู่คนเดียวเราเหนื่อยมากเราเคยพอเเต่ใจเราไม่เเข็งพอจะจากไปหรือเราไม่มีที่ไปเพราะเราเป้นคนต่างจังหวัดเรียนที่กุงเทพทำงานที่กรุงเทพ. เราไม่เข้าใจตัวเองเลยจะทอยู่ไปเพื่ออะไรมีเเต่ความทุกข์ หรือเป็นเพราะเราที่เป็นห่วงเค้าว่าจะเป็นไงบ้างเราห่วงคนอื่นจนไม่ห่วงตัวเองเลย เราเคยถามเค้านะว่าถ้าเราเลิกกันจะเป็นยังไงเค้าก็ตอบว่า "ก็เเค่เสียใจอย่าไปปัญญาอ่อนกับเรื่องความรักให้มากหนักเลย". เราคิดว่าเห้ยคนคิดจะอยู่ด้วยกันอ่ะต้องใส่ใจเค้าบ้างไม่ใช่ไม่ใส่ใจเอะอะไปกับเพื่อนกินเหล้า หรือเบื่อมากตอนนี้เหงามาก
ปล.มีคนอื่นเป็นเหมือนเคยไหมวันนี้เเค่นี้ก่อนนะพรุ้งนี้เราจะมาระบายใหม่ ขอบคุณทุกคนที่อ่านนะ. เราขอบใจมาก