สวัสดีค่ะ  นี่เป็นกระทู้เเรกของเรา  
เราเป็นคนนึงที่เหมือนคนปกติทั่วไป   มีรัก  มีเลิก  มีผิดหวัง  มีเสียใจ
เราก็เคยมีความรักค่ะ  เป็นรักที่ทั้งสุขทั้งทุกข์  รักที่ฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆมาด้วยกันมากมายหลายปี  
เเล้วสุดท้ายความรักของเราก็ต้องจบด้วยการที่เเฟนของเราไม่ได้เลือกเรา
จะย้อนไปเมื่อ  2  ปีก่อนนะคะ  เรามีเเฟนคนนึงคบกันตั้งเเต่เราเรียน ปี 1  ถึงจนปี 3 เทอม 2
เรารักกันดีค่ะ  อาจจะมีทะเลาะ  เลิกกันบ้าง  เป็นธรรมดา  เเต่ก็ตัดกันไม่เคยขาดเลยกลับมาคบกันเหมือนเดิม
จนมาถึงวันที่เราจับได้  ว่าเเฟนเรามีคนอื่น  เขายอมรับค่ะว่าเขามีคนอื่น   ถ้าถามว่าเราเสียใจมั้ย  ก็คงต้องตอบว่าเสียใจค่ะ
เเต่เราก็เลือกที่จะให้อภัยถ้าเขากลับมาอยู่กับเราเหมือนเดิม   สุดท้ายเขาก็ไม่เลือกเรา  เขาบล็อกเราทุกช่องทางการติดต่อ
โอเคค่ะ  พอเวลาผ่านไปได้สักพักเราเริ่มทำใจได้  ในช่วงเวลาที่เรามีเเฟน  หรือเวลาที่เลิกกับเเฟนจะมีคนเข้าหาเราตลอด
ก็อย่างว่าเเหละค่ะไม่รู้ว่าผู้ชายสมัยนี้มีจุดประสงค์อะไรบ้างในการเข้าหาเรา  อยู่ๆก็มีผู้ชายคนนึง  เขาหาเรา
ยอมรับค่ะว่าตอนนั้นเปิดใจ   ตัดทุกคนที่เข้ามา  เขาหน้าตาโอเคในระดับหนึ่ง  ทั้งฐานะ  การเรียน  เราเรียนมหาลัยเดียวกัน  คณะเดียวกัน  รุ่นเดียวกันด้วย
เขาก็เริ่มจีบเราค่ะ  ดูเเลเทคเเคร์ตามประสาคนที่มาจีบ  มารับ-มาส่ง  ช่วยทำงานเวลาที่เราเรียนหนัก  ทำงานไม่ทัน ส่งข้าวส่งน้ำ
ทุกอย่างเราใกล้เคียงกัน  ก็รู้สึกดีต่อกัน  เราทำทุกอย่างเหมือนเเฟนกันทุกอย่าง (จะว่าไปก็สถานะคนคุยนั่นเเหละค่ะ  เจ็บชิบ)   ดูเเล หึง  หวง  ไปรับไปส่งเวลาเราไปร้านเหล้าตอนกลางคืน
ไปหาเราตอนฝึกงาน  ทั้งที่เราอยู่ไกลกันเกือบ 600 กว่าโล   เเต่เราไม่ได้ใช้คำว่าเเฟนกัน   ความสัมพันธ์มันก็ดีขึ้นเรื่อยๆ นับจากวันเเรกที่เรารู้จักกัน  
เวลาผ่านมาได้ 1 ปีเต็ม   มาวันนึง  เหมือนเหตุการณ์เดิมค่ะ  เราจับได้ว่าเขามีคนอื่น  ซึ่งมาหลังเรา  เราให้โอกาสถามเขาว่าจะเลือกใครเพราะเราไม่โอกับความสัมพันธ์ที่มากกว่า 2  เขาขอเวลาค่ะ  ซึ่งช่วงนั้นเราก็ไม่พยายามรบกวน  ไม่ทำให้เขาอึดอัด  สุดท้ายเขาก็ไม่เลือกเรา
ทั้งเฟล   ทั้งเสียใจ  เราอยู่ในที่ๆของเรามาโดยตลอด  เราซื่อสัตย์กับเขาคนเดียวมาตลอด  เเล้ววันนึงเขาพาใครก็ไม่รู้เข้ามาเเข่งกับเรา  ซึ่งไม่ว่าเราจะดีกับเขามมากเเค่ไหน  รักกันมีความหลังด้วยกันมานานเเค่ไหน  เขาก็ไม่เลือกเราอยู่ดี  จะว่าชินมั้ย  ก็ชินนะคะ  เท่าที่เคยมีเเฟน มีความรักมาก็ไม่เคยมีใครเลือกเราเลย   เขาพวกนั้นให้เราเเพ้ตลอด  เราเลยเลือกที่จะบล็อกทุกช่องทางที่จะไม่ให้เราได้ติดต่อกัน  เราเลือกที่จะเดินออกมาเอง   ในเมื่อที่ตรงนั้นมันไม่ใช่ที่ของเราเเล้ว   อาจมีบางครั้งที่ต้องเจอเพราะสถานการณ์บังคบ   สัมมนาบ้าง   สอบบ้าง   จึงทำให้เราไม่สามารถหลีกเลี่ยงการเจอกันได้    เราวนมาคุยกัน  3  รอบเเล้ว   เวลาที่เรากลับมาคุยกัน   ความรู้สึกเหมือนเดิม  ยังรัก  ยังคิดถึงกัน   ยังจำทุกอย่างที่เคยทำด้วยกันได้  เเต่เราก็ไม่โอเคอยู่ดีที่เขาก็ยังไม่ได้เลือกเราคนเดียว  เเย่นะคะความรู้สึกเเบบนี้   สงสารตัวเองเหมือนกันที่เกิดมาเจออะไรเเบบนี้ก็ไม่รู้  จนทุกวันนี้กลายเป็นคนกลัวที่จะมีความรัก  มีคนเข้ามาเเต่เราก็เลือกที่จะปิดตัวเอง ไม่กล้าเริ่มกับใครใหม่
ทุกวันนี้ก็เหงานะคะ  เหงามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  555555555555555555  ใจจริงก็อยากจะมีใครซักคน  อีกใจนึงก็ยังลืมเขาไม่ได้
เหงาก็จริงค่ะ  เเต่บางทีความรักมันไม่ใช่ใครก็ได้    อยู่คนเดียวก็ดีจะได้ไม่ต้องเสี่ยงเป็นควาย  อาจจะเหงาหน่อยก็ดีกว่ามีคนมาทำให้เสียใจซ้ำเเล้วซ้ำอีก