ห่างหายจากพันทิปไปสักพัก  วันนี้กลับมาด้วยเรื่องขุ่นข้องหมองใจ (กระมัง ?)

ตามหัวกระทู้ ตัวอิป้าเองไม่ได้ไปเที่ยวไม่ได้กลับบ้านเพราะภาระและหน้าที่ ต้องทำงานลาไม่ได้เลยต้องอยู่โยงเฝ้าบริษัท

งานที่ป้าทำอยู่สายบริการ เพราะฉะนั้นวันหยุดของท่านคือวันทำงานของอิป้า  บางคราวก็นึกอิจฉาคนที่ได้กลับบ้านได้ไปเที่ยวพร้อมหน้า พร้อมครอบครัว พร้อมเพื่อนฝูง และญาติมิตร

แต่บางคราวก็คิดว่าดีนะ เวลาที่ป้าหยุดหรือไปเที่ยวก็เป็นวันทำงานของคนอื่นๆ ความสะดวกสะบายก็มีมากกว่า เช่นถ้าขับรถไกลๆก็ถนนโล่งสบาย
โรงแรมรีสอร์ท ที่พัก ว่างและราคาถูกสำหรับป้า ไม่ต้องจองนานๆไม่ต้องเบียดเสียดแก่งแย่งกับใคร

มันก็มีทั้งดีทั้งเสียนั่นแลท่าน ไม่เครียดกับตรงนี้ถือว่าดีสำหรับป้าเลยด้วยซ้ำไป  แต่ที่เหนื่อยหนักเห็นจะเป็นเรื่องงานมากกว่า
ด้วยตำแหน่งงานที่ต้องดูแลพนักงานตอนนี้ 60 ชีวิต ทุกคนทำงานบริการเช่นเดียวกัน และหยุดเทศกาลหรือวันหยุดไม่ได้เหมือนกัน

เพียงแต่ว่า ถ้าตำแหน่งพนักงานจะมีหวังว่าจะได้หยุดช่วงเทศกาล หรือวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ เพราะดูจากยอดบุ้คกิ้ง วันนั้นๆ หากยอดจองมีน้อยกว่าจำนวนพนักงาน ก็จะเฉลี่ยให้ทุกๆคนได้หยุดเท่าๆกัน ในช่วงวันพิเศษนี้

แต่ก็มีพนักงานหัวใส ที่เข้ามาสแกนนิ้วมือเข้างานแล้วแอบออกไปเที่ยวงานเทศกาล เพราะลาไม่ได้ (ยังไม่ถึงคิวลา)
หน้าที่ป้าก็ต้องคอยสอดส่งคนจำพวกนี้ไม่ให้เอาเปรียบบริษัทและเพื่อนร่วมงาน  เหนื่อยมากเลยค่ะ ที่สำคัญเหนื่อยใจมากกว่าค่ะ

เพราะไม่เข้าใจว่าพวกเขาเหล่านั้นคิดอะไรอยู่ แลดูสำนึกในหน้าที่ไม่มีเลย เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนมากจนมองข้ามส่วนรวมไปเลย
พอโดนทำโทษกลับชักสีหน้างอแงว่าบริษัทไม่แฟร์กับพวกเขา

** ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้ค่ะ ฮ่าๆๆ ส่วนมากป้าจะเห็นกระทู้บ่นหัวหน้างานกันซะเยอะ วันนี้ป้าขอบ่นลูกน้องบ้างนะคะ ไม่ดราม่านะ ป้าก็ยังคงสายฮาเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือนอนน้อย เพราะต้องคอยเช็ควันลาลูกน้องให้ได้ลาเท่าๆกัน แต่อิป้าไม่ได้ลา..

ใครจะบ่นอะไรเชิญได้ที่ทู้อิป้าเลยค่ะ มาบ่นเป็นเพื่อนป้ากันหน่อยนะ เหงา

ท้ายนี้ สวัสดีปีใหม่ไทย สวัสดีวันสงกรานต์กับทุกๆท่านขอให้อายุมั่นขวัญยืนนะเจ้าคะ

  



                              


ปล..อยากได้คิตตี้อีกตัว ทำไงดีเพราะตอนนี้ท้าต่อยใครเขาไม่ได้แล้วววว  ลงรูปเผื่อคนแถวกบินทร์ผ่านมาเจอ หรือประธานชมรมฯแถวๆกทม จะใจดีเอามาฝากรับขวัญอิป้าอีกสักตัว  อิอิอิ