สวัสดีค่ะ เรื่องที่เรานำมาเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเราจริงๆ เราเปนเดกต่างจังหวัดค่ะ มาเรียนมหาลัยที่กรุงเทพ เรียนกับเพื่อนสนิท 2 คน ขอแทนชื่อสองคนนี้ว่า กิ่งกับเอม เราเรียนม.ปลายด้วยกันมารู้นิสัยกันมากพอสมควร เราอยู่หอคนเดียวส่วน 2 คนนั้นอยู่ด้วยกันค่ะเราค่อนข้างโลกส่วนตัวสูงเลยชอบอยู่คนเดียวมากกว่า แค่อยู่ห้องใกล้ๆกันห่างกันแค่ 3ห้องเอง วันนึงกิ่งไปเที่ยวกับแฟนจนดึกดื่นบางครั้งก็ไม่เคยกลับห้อง ปล่อยให้เอมอยู่ห้องคนเดียว ซึ่งเอมเปนคนกลัวผีมาก ตอนกิ่งไม่อยู่เอมมักจะมาเคาะห้องนอนกับเราอยู่บ่อยๆ
แล้วนี่คือบทสนทนาก่อนจะเกิดเรื่องน่าขนลุกขึ้น
เอม : มึ_ถามจริงอยู่ห้องคนเดียวไม่กลัวผีหรอ
เรา : ก็กลัวแต่กลัวคนมากกว่า ถามทำไมวะ
เอม : กูว่าห้องที่กูอยู่มันแปลกๆ ทุกครั้งที่ไอกิ่งไม่อยู่
กูรู้สึกเหมือนมีคนเรียกกูจริงๆนะมึ_
เรา : เรียกว่าไร มึ_มโนไปเองป่าว แบบมึ_กลัวผี พออยู่คนเดียวมึ_ก็คิดมาก
เอม : กูไม่แน่ใจอะ ทีแรกกูก็คิดเหมือน แต่จริงๆมันมี กูได้ยินเหมือนใครพูดผ่านหูกู แต่มันไม่เปนคำว่ะกูไม่รุ้ว่าพูดว่าอะไรเปนเสียงเหมือนลมพัดเบาๆ แต่กูกลัวกูเลยมานอนกับมึ_นี่แหละ
เรา : มึ_อย่าคิดมากไม่มีไรหรอก เราไม่เคยไปทำไรใคร นอนเถอะ
เอม : มึ_นอนก่อนเลยกูนอนไม่หลับว่ะ
เรา : โอเคอย่าคิดมากไอเพื่อน
จากนั้นเราตื่นมาตอนเช้ามาประมาณ 8.30 เราไม่เจอเพื่อนเรานอนอยู่บนเตียงด้วย เราตกใจนิดหน่อยเพราะเอมเปนคนตื่นสายมาก แต่ในใจคิดว่าคงกลับห้องไปแล้ว เราเลยไลน์หามันว่า
เรา : แหมกลับห้องเงียบเลยนะ ไม่บอกกูสักคำนึกว่าใครฉุดไปละ
เอม : โทดทีๆ
เรา : กินข้าวหน้าหอกับกูปะ
เอม : กูยังไม่หิวกินก่อนเลย
เรา : พูดน้อยอะมีไรป่าว
เอม : ป่าว กูนอนละ
เรา : งั้นตอนเย็นๆไปหาไรกินกันหน้ามอ
จากนั้นเอมก็ไม่ได้ตอบเรา แล้วไม่อ่าน เราเลยไม่ได้ทักไปถามอะไรอีก จนถึงเยน เราลงไปซื้อของข้างล่างหอ เจอป้าที่ขายของ
ป้า : วันนี้ไม่เหนเจ้าเอมมาซื้อขนมเลยปกติมาทุกวัน
เรา : อ่าวหรอ ไม่เหนมันลงมาเลยใช่ไหม สงสัยมันหลับมัเง
ป้า : นี่มันจะทุ่มนึงแล้ว ลองไปดูๆเพื่อนหน่อยนะลูก
  เราคุยกับป้าเสร็จ ด้วยความเปนห่วงเพื่อนจริงรีบวิ่งขึ้นไปแต่พอใกล้ถึงห้องเอม มันมีเสียงดังออกมาจากห้องเอมว่า ประมานว่าเอมพูดคนเดียวค่ะ ที่ช้อกหนักไปกว้านั้นคือ เอมหยุดพูดแล้วเหมือนให้เขาพูดซึ่งเราไม่ได้ยินเสียงของอีกคนนะคะ ในใจเราคิดว่าเอมมันคงคุยกับใคร ด้วยความที่สอดรู้สอดเห็นเลยแอบฟังเผื่อมันคุยกับผู้ชายจะได้แซว
  บทสนทนาที่เราฟังมันทำให้เราอึ้งๆๆขนลุกใจหวิว
เอม : จะปล่อยยัง
..........................................
เอม : พน.เดี๋ยวจะไปซื้อดอกไม้นะ
...........................................
เอม : แล้วกินรัยอีกปะ
..........................................
เอม : เส้นหมี่ปะ คล้ายๆไหว้เส้น
..........................................
เอม : เราจะไปไหนกันดี
.........................................
สักพักเสียงก้หายไป จนเราเคาะประตู เอมไม่เดินมาเปิดให้เรา จนเราตะโกนถามว่า ทำไมไม่เปิด โกดอะไรกุป่าว ไม่มีเสียงตอบรับ ตอนนั้นเราจนปันยาเพราะที่ผ่านมาเอมไม่เคยมีแฟน ไม่เคยเหนมี เลยโทถามกิ่ง
เรา : กิ่งมึ_กลับมาเมื่อไหร่ กูว่าเอมมันไม่ไหวแล้วอะ
กิ่ง : ไรอะ เปนไรมัน
เรา : มันไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เช้าอะ ไม่รุ้โกดไรกูป่าว
กิ่ง : อ่าวแล้วทำไรให้มันโกด
เรา : กูยังไม่รุ้เลยมันโกดกูตอนไหน แล้วเมื่อกี้กูจะเดินไปเคาะห้อง มันไม่เปิดให้กู แล้วมันมีแฟนปะ
กิ่ง : กุก้ไม่เหนมันคุยกับใครนะ สงสัยมีคนมาจีบไม่บอกเพื่อา
เรา : กูไม่ขำแล้วอะ คุยแปลกๆด้วย
กิ่ง : กูจะกลับแล้ว ตอนนี้มันอยู่ไหน
เรา : อยู่ในห้องมันอะ รีบกลับมานะ เผื่อมันเปนไร หรือมันโกดกูจะได้เคลียๆ
ระหว่างนั้น มีคนเคาะประตูเรา เราเปิดประตูแต่ไม่เหนใครเลยพร้อมกับได้ยินเสียงลมแผ่วๆเข้ามาว่า อย่า!! ได้ยินเลยรีบวิ่งลงไปแบบตกใจไม่เอาอะไรไปสักอย่าง รับลงมาร้านป้า ร้านป้าก็ปิดแล้ว มีแต่ยามที่กลับอยู่ เราจึงเรียกยาม
เรา : ยามมีกุนแจสำรองไหมคะ จะเข้าไปดูเพื่อนค่ะ
ยาม : ไม่มีอะ ยุที่ผู้ดูแลตอนนี้เขากลับบ้านไปหมดแล้ว
เรา : อ่าวแล้วไม่มีสำรองไว้อีกหรอคะ
ยาม : มีแค่นั้นแร่ะ
ในใจที่คิดอย่างแรกคือเกลียดยามมาก ช่วยอะไรไม่ได้เลย แล้วคิดว่าจบเรื่องคงย้ายหอ แต่กลัวมากจึงมานั่งข้างล่างหอกับยามค่ะ เพราะเราได้ยินเต็มๆ ขนลุก เรานั่งรอเอมแบบใจจดจ่อมาก รอแล้วรออีก ....
จนได้ยินเสียงคนเปิดประตูหอออกมา นั่นก้คือ เอม..
เอมพูดจาเซื่องๆ มากกก
เรา : เฮ้ย กุนึกว่าเปนไรคุยกับใคร
เอม : เพื่อนอะเขามาดี
เรา : เอาดีดี แกล้งกูหรืออะไร
เอม : กูไม่แกล้งหรอก
เรา :จะไปไหน ดึกแล้วกุไปเปนเพื่อน
เอม : กุจะไปซื้อเส้นว่ะเขาหิว
เรา : เลิกแกล้งเหอะ กุกลัวแล้ว
เอมหันหน้ามาหาเรา สายตามันอะ ไม่เหมือนมันเลย มันเหมือนใครอีกคนเราสะดุ้ง
เอม :  เปนไร
เรา : อะเปนไร คุยกับใครในห้องกุได้ยิน
เอม :กุบอกว่าเขามาดีไง กูชอบ
เรา : เปนไร กลัวผีไม่ใช่หรอ มาดงมาดีไร กลับห้องเหอะ กูไม่ไปแล้วกลัว
เอม : กลัวไรเขาก็มาด้วย
เรา : ไมทำงี้กุกลัว เล่นไม่รุ้เรื่อง
ตอนนั้นเราคิดว่าคนที่เราคุยด้วยไม่ใช่เอม เหมือนมันถูกสะกดจิตไว้เลย เหมือนมากๆ เราเลยโทหากิ่งให้กิ่งรีบมาๆ
เอม : กุแค่อยากมีเพื่อนผิดหรอวะ (เสียงไม่ใช่เอม)
เรา : (ร้องไห้) อย่ามายุ่งกับพวกเราเลย
เอม : ไม่ได้ทำอะไรให้ อย่า!! (เสียงนี้คือเสียงเดียวกับหน้าประตู)
เราโทหากิ่ง กิ่งบอกใกล้ถึงแล้ว เราบอกว่าให้กิ่งบอกแท้กซี่ว่าจอดน่าเซเว่น
  กิ่งเดินเข้าไปซื้อของเปนของดิบๆแล้วก้เส้นๆ แคชเชียถามว่า เวฟไหมคะ เอมบอกไม่
เราใจหายแล้วตกใจบอกพี่ที่เซเว่นให้ช่วยที ใครมีพระดีดีมาแขวนให้เพื่อนหนูหน่อย พี่เซเว่นเมินมากบอกกับเราแค่ว่า เพื่อนน้องเปนอะไร พี่ไม่อยากยุ่งอ่ะ
เราร้องไห้บอกว่านะพี่ มันไม่ใช่เพื่อนหนูอะ
จนกิ่งมาถึงพอดี เอมหันไปหากิ่ง
กิ่ง : พี่ออกมาเถอะหนูขอโทด พ่อหนูเขาไม่ได้ตั้งใจ
เรา : ไรอะบอกหน้อนกูงง
กิ่ง : ตอนนี้กุไม่เหนเอมหรอก กุเหนแต่พี่เขส
เรา :  พี่ไหนอีกิ่ง
กิ่ง : พ่อกูเคยขับรถชนเขาตายอะ
เรา : ขนลุกซุ่  อุทานออกมาว่า เห้ย!!!!!
หัวใจเราสั่นมาก พี่ที่ยุในเซเว่นคิดว่าทะเลาะกันจึงแค่มองๆ แล้วตอนนั้นไม่มีคนอยู่
กิ่ง : พี่อยากได้อะไร เอาไปเลยอย่าทำเพื่อนหนู เพื่อนไม่เกี่ยว
กิ่งโทรหาพ่อ บอกว่าคนที่พ่อชนคราวนั้น เขาไม่ยอมพ่อกิ่งไม่เชื่อเรื่องผีเลยหาว่ากิ่งดื่มหนักจนหลอน พร้อมต่อว่ากิ่ง กิ่งเหนท่าไม่ดีเลยสวดมนต์ให้เอม เอมตาค้าง น้ำตาไหล บอกว่าคิดถึงพ่อกับแม่ เรายืนขาแข็งขนลุกไม่คิดว่าชาตินี้จะเจออะไรแบบนี้เลย
กิ่งด้วยความที่เปนผู้ใหญ่มากกว่าเรากับเอม จึงบอกว่างั้นเดี๋ยวพาไปนะแล้วอยากได้อะไรอีก ทำไมต้องเข้าเพื่อนเรา ออกมาเหอะนะ คนคนนั้นไม่ขออะไรเลย เขาบอกแค่ว่าเขาเหงาและหนาวมาก อยากเจอพ่อกับแม่ กิ่งบอกตกลง
ขอตัดมาตอนผีออกเลยค่ะ ประเด็นคือกิ่งจะพา...ไปหาพ่อแม่จริงๆ แล้วตอนไปกิ่งเล่าว่า พ่อแม่รู้ว่าเขามาพร้อมบอกว่าให้เลิกอาฆาตจะได้ไปเกิดใหม่ กิ่งบอกว่าได้ยินแล้วรู้สึกผิดน้ำตาไหล โทรหาพ่อว่ามันคือเรื่องจริงนะพ่อ พ่อจึงบอกขอโทดแล้วอุทิศส่วนกุศลให้ทุกวันตลอดมา

เรื่องนี้เราขอเตือนทุกคนที่ใช้รถใช้ถนน ให้ระมัดระวังนิดนึงนะคะ ชีวิตๆนึงไม่รู้ว่าคนที่ตายต้องทุกข์ทรมานแค่ไหน อาจจะไม่ได้ตั้งใจยังไงขอให้อย่าประมาท เรื่องนี้ขอให้เปนอุทาหรนะคะ ยังไงต้องใช้สิจารณญาณในการอ่านการคิดด้วยนะคะ ขับขี่ปลอดภัยค่ะ