.
        หัวกะทู้อาจจะดูย้อนแย้งสักเล็กน้อย เพราะหากดูความหมายของคำว่า Ego ซึ่งเป็นคำแปลจากพจนานุกรม อังกฤษ-ไทย: ศัพท์บัญญัติราชบัณฑิตยสถาน ก็ใช้คำว่า “อัตตา” คำเดียวสั้นๆแทนความหมายของคำว่า Ego ที่ต้องค้นต่อไปดูความหมายของคำว่า อัตตา ต่ออีกที (บาลี: อตฺตา; สันสกฤต: อาตฺมนฺ) ซึ่งแปลว่า ตัวตน ร่างกาย รูปลักษณะ ตัวเอง หรือวิญญาณ

        และหากดูเฉพาะคำแปลจากพจนานุกรมฉบับเดียว กะทู้นี้ก็จะกลายเป็นข้อเขียนที่ไร้คุณค่า จากคนที่หน้าหนาพอจะเรียกงานเขียนของตนเองว่า “บทความ”  กลายเป็นข้อเขียนที่พยายามเรียกร้องความสนใจด้วยข้อความกระทบกระเทียบคนอื่นเท่านั้น  ไม่แตกต่างไปจากกะทู้อื่นๆอีกจำนวนไม่น้อย ที่ถูกตั้งขึ้นมาแล้วบ่อนทำลายความน่าเชื่อถือของห้องราชดำเนินแห่งนี้ให้ตกต่ำ

       ระยะเวลา 11 ปีที่ผมเป็นสมาชิกและร่วมแสดงความเห็นในห้องนี้ จากประสบการณ์ส่วนตัวทำให้รู้ว่าช่วงหนึ่งถึงสองปีหลังนี้แหละ ที่รู้สึกว่าตอนนี้ราชดำเนินตกอยู่ใน “ยุคมืด” เพราะกะทู้สาระความรู้หายไปจนแทบหาไม่เจอ การแลกเปลี่ยนความเห็นทางเมืองก็เป็นเรื่องที่แสดงมุมมองได้เพียงด้านเดียวเท่านั้น

        ที่สำคัญช่วงหลังยังมีกะทู้ที่แสดงความฟอนเฟะ โดยกลุ่มคนบางคนที่กำลังหลงครื้นเครงคิดว่าสิ่งที่ตนทำอยู่ถูกต้อง จากการสนับสนุนของกลุ่มก้อนฝักฝ่ายหนึ่งที่หวังทำลายฝ่ายตรงข้าม ด้วยกะทู้ที่ขออนุญาตใช้คำว่า “มลภาวะทางตัวอักษร”เป็นเครื่องมือ ตั้งกะทู้ขึ้นเพื่อหวังแค่ให้ตัวเองโดดเด่นขึ้นมาในสังคมเสมือนจริงแห่งนี้เท่านั้น ลบภาพบอร์ดการเมืองอันดับหนึ่งให้หายไปจากราชดำเนินได้ เพียงแค่แสดงความเป็นตัวตนที่แท้จริงของตัวเองออกมาให้คนอื่นเห็น

        แน่นอนว่า ข้อความบนหัวกะทู้และเนื้อหาของกะทู้ข้างต้นไม่สามารถใช้ความหมายจากพจนานุกรมมาอธิบายประเด็นที่กะทู้นี้ต้องการสื่อได้ เพราะหากดูแค่นั้น มันก็จะย้อนแยงกันเองอย่างที่บอกไปตอนต้น เพื่อให้เข้าใจถึงประเด็นที่แท้จริง จำเป็นต้องทราบความหมายของคำว่า Ego จากแหล่งข้อมูลอื่นด้วย

       ซึ่งในที่นี้ คือ ทฤษฎี หลักจิตวิทยา ของ ซิกมันด์ ฟรอยด์ ปราชญ์ที่ได้รับการยอมรับระดับโลก ที่อรรถาธิบายเรื่องจิตวิทยาโดยมีเนื้อหาเชื่อมโยงกับคำว่า Ego ไว้ด้วย ซึ่งถ้าท่านที่เข้ามาอ่านกะทู้นี้ทราบรายละเอียดเนื้อหาทั้งหมด จขกท.เองก็เชื่อว่า หัวกะทู้และเนื้อหาในกะทู้นี้คงไม่ได้เป็นตัวอักษรที่ไร้ความหมายในการอ่านอย่างแน่นอน

เริ่มกันเลย

---

         ซิกมันด์ ฟรอยด์ จิตแพทย์ชาวออสเตรีย เจ้าของแนวคิด โครงสร้างทางจิต (Structure of Mind) และเป็นผู้นำของกลุ่มจิตวิเคราะห์ ( Psychoanalysis ) โดยฟรอยด์อธิบายว่า บุคลิกภาพเป็นผลแห่งระบบโครงสร้างของจิต 3 ระบบ คือ Id(อิด) Ego(อีโก้) และ Superego(ซูเปอร์อีโก้) ที่ทำหน้าที่สอดประสานกันจนกลายมาเป็นบุคลิกของมนุษย์แต่ละคน ซึ่งแต่ละคนก็จะแสดงออกมาในระดับที่แตกต่างกันไป

         โดย Id นั้นคือส่วนหนึ่งของสัญชาตญาณ หรือจิตไร้สำนึกที่มีมาแต่กำเนิด เป็นตัวที่มีพลังขับให้คนเราแสดงพฤติกรรมออกมาตามความพึงพอใจของตนเอง โดยมักจะเป็นความต้องการพื้นฐานของมนุษย์คือ ความต้องการทางเพศ และความก้าวร้าวรุนแรง โดยไม่คำนึงถึงเหตุผลและความเหมาะสมใดๆ ขอเพียงได้ทำตามต้องการเป็นพอ ซึ่งหากความต้องการของ Id ไม่ได้รับการตอบสนองก็อาจจะเกิดความเครียดได้
      
         ส่วน Ego จะเป็นสิ่งที่อยู่คั่นกลางระหว่าง Id และ Superego เพื่อทำให้เกิดดุลยภาพในความต้องการขั้นพื้นฐาน ซึ่ง Ego จะเป็นส่วนที่คอยควบคุมขัดเกลาพฤติกรรมของคนเรา เพื่อให้แสดงความต้องการตามสัญชาตญาณ ที่เกิดจาก Id ไปในทางที่เหมาะสมกับโลกแห่งความเป็นจริง และเป็นที่ยอมรับกันทางสังคม โดยการเรียนรู้ศึกษาทั้งจากภายในครอบครัว สังคม และสถานศึกษานั้นจะเป็นการช่วยฝึกสอน Ego ในตัวคนเรา ให้สามารถปฏิบัติตามความต้องการในสังคมได้ ด้วยเหตุนี้ จึงมักจะเกิดความขัดแย้งกันระหว่าง Id และ Ego ตลอดเวลา ซึ่งแม้ว่าโดยส่วนใหญ่ Ego จะสามารถควบคุม Id เอาไว้ได้ แต่ในบางครั้งที่ Ego อ่อนแรงลง เช่นในขณะที่เรากำลังนอนหลับ Id ก็จะทำให้เราสามารถทำในสิ่งที่ต้องการ แต่ไม่สามารถทำได้ในโลกแห่งความเป็นจริงออกมาในรูปแบบของความฝันได้
      
         ขณะที่ Superego นั้นจะอยู่ตรงข้ามกับความต้องการที่เกิดจาก Id เนื่องจาก Superego นั้นจะตั้งอยู่บนหลักขนบธรรมเนียม ประเพณี และจริยธรรม อันเป็นที่ยอมรับ โดยเด็กจะซึมซับรับรู้ได้จากผู้ปกครอง และสิ่งแวดล้อมตั้งแต่อายุยังน้อย ซึ่งทำให้เด็กรู้ว่าอะไรถูกอะไรผิด และสิ่งไหนที่เป็นเรื่องต้องห้ามไม่ควรทำ รวมไปถึงการเป็นผู้ที่รู้จักเมตตา เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ช่วยเหลือผู้อื่น ด้วยความเต็มใจ นอกจากนั้น Superego ยังจะคอยยับยั้งการทำงานของ Ego ที่ไปตอบสนองความต้องการของ Id หากเห็นว่าไม่ถูกต้องและไม่เหมาะสมกับมาตรฐานของสังคมอีกด้วย
      
         อนึ่ง ระบบทั้ง 3 จะต่อสู้กันอยู่ภายในจิตใจของเราอยู่ตลอดเวลา และหากว่าระบบใดเป็นผู้ชนะในช่วงเวลานั้นๆ คนเราก็จะแสดงพฤติกรรมไปตามระบบดังกล่าว ดังนั้น มนุษย์คนหนึ่งจึงอาจจะแสดงพฤติกรรมที่แตกต่างกันอย่างสุดขั้วออกมาได้

---

        เนื้อหาในกรอบนั้น คือทฤษฎี หลักจิตวิทยา ของ ซิกมันด์ ฟรอยด์  ซึ่ง จขกท.นำมาเป็นหลักในการสื่อความหมายของคำว่า Ego บนหัวกะทู้ และคงทำให้สิ่งที่ดูเหมือนย้อนแยงหากใช้แค่พจนานุกรมอย่างเดียวตีความหมายในตอนต้นคงหมดไป และอาจทำให้เข้าใจถึงความหมายของข้อความทั้งหมดบนหัวกะทู้ได้ครบถ้วนตามเจตนาของการสื่อความหมาย อีกทั้งยังน่าจะเพียงพอที่จะอธิบายสภาพความเป็นไปของราชดำเนินในตอนนี้ให้กระจ่างขึ้นบ้างไม่มากก็น้อย

ส่วน....
กะทู้อัตตาดังที่กล่าวถึงบนหัวกะทู้คือกะทู้แบบไหน..?  
ใช่กะทู้ที่พยายามทำตัวให้แตกต่างโดยไม่ใส่ใจกับข้อกำหนดของสังคม อย่าง ขนบธรรมเนียม วัฒนธรรม หรือ มารยาทที่เพิ่งมีต่อบุคคลอื่น รวมถึงจิตสำนึกที่เพิ่งมีต่อตนเองหรือไม่..?
มันก็คงเป็นคำถามที่รู้คำตอบกันดีอยู่แล้ว โดยไม่ต้องอ่านเนื้อหาของกะทู้เลยด้วยซ้ำ และไม่ใช่สาระสำคัญใดๆของกะทู้นี้เลย

        เพราะประเด็นที่สำคัญจริงๆ มันอยู่การแสดงตัวตนผ่านตัวอักษรในที่แห่งนี้มากกว่า ที่ท่านผู้เข้ามาอ่านจนถึงตรงนี้คงรู้แล้ว ว่าจะเลือกแสดงตัวตนเช่นไร..ใช่ไหมครับ

คนนั้นจัก พรั่งพร้อม                      ปัญญา
ต้องตริตรอง อัตตา                       สดับย้อน
พึงแสดง วาจา                             เกิดก่อ คุณเฮย
วจีล้วน สะท้อน                            เห็นได้ตนตัว

แต่คนจัก โง่เง้า                            เขลาตื้น
เพราะยึดติด หยัดยืน                     อยู่ย้ำ
แต่ตนเอง แข็งขืน                        พูดพร่อย เรื่อยนา
มุ่งแต่เพียร ปั้นน้ำ                        เพื่อให้เป็นตัว


        สุดท้ายอยากบอกว่า จขกท.ไม่รู้สึกละอายใดๆเลย ถ้าการแสดงออกทางตัวอักษรในราชดำเนินแห่งนี้ของ จขกท.เอง คือการแสดง Ego หรือตัวตน สำหรับ จขกท. และก็ไม่เคยคิดจะปฏิเสธความหมายจากพจนานุกรมราชบัณฑิตยสถาน ที่ให้ความหมายของคำนี้ในภาษาไทย ว่า อัตตา เพราะที่ตั้งกะทู้อยู่ทุกวันนี้มันคือการแสดงความเป็นตัวตน(อัตตา)จริงๆ เพียงแต่อัตตาที่ใช้แสดงตัวตนออกมา มันผ่านกระบวนการทางจิตวิทยา Ego ของตัวจขกท.ได้กลั่นกรองและแสดงออกมาเป็นข้อความหรือตัวอักษรด้วย”ความเชื่อมั่น” ความเชื่อมั่นที่กล่อมเกลามาจากการอบรมสั่งสอนจากพ่อแม่ครูอาจารย์ และรู้จักยับยั้งทัดทานตนเองด้วยกฎระเบียบกติกาที่สังคมยอมรับ

ป.ล.ท่านผู้เข้ามาอ่านไม่จำเป็นจะต้องเชื่อท่อนท้ายที่บอกไปแล้วคล้ายๆยกหางตัวเองนะครับ เพราะที่สุดแล้วมันก็หนีความจริงไม่ได้ ความจริงที่ว่าตัวตนของใครคนใดคนหนึ่ง สามารถพิสูจน์ทราบได้จากตัวอักษรที่เขาพิมพ์อยู่เป็นประจำ ผู้อ่านทุกคนสามารถค้นหาตัวตนเจ้าของข้อความได้จากตัวอักษรที่เขาพิมพ์เรื่อยมา