สวัสดีครับ....
วันนี้ผมนู้สึกแปลกๆเลยอยากจะถามพี่ๆน้องๆถือว่ามาแชร์ประสบการณ์ให้ผมได้มีโลกทัศน์ที่กว้างขึ้นนะครับ
ผมอายุ35แต่งงานมาแล้ว 12ปี มีบุตร1คน
ผมมีหน้าที่หาเงินและเป็นรายได้หลักของครอบครัว. ภรรยาผมก็ทำงานนอกบ้านเช่นกันแต่งานของเธอต้องทำโอทีเกือบทุกวันและต้องเดินมากๆๆๆๆ ถึงแม้นว่าจะทำOTวันละ3-4ชั่วโมง ภรรยาผมก็จะแสดงอาการว่าเหนื่อยมากๆ ดังนั้นเมื่อผมเลิกงานผมจะต้องรีบมารับลูกและกลับมาดูแลลูกอาบน้ำ หาข้าวให้กิน ลืมบอกไปลูกผมเป็นภูมิแพ้ต้องทำอาหารที่บ้านให้กินตลอดไม่มีซื้อข้างนอก
ตกดึกภรรยากลับบ้าน เธอก็จะหิวและมักออกคำสั่งให้ผมทำอาหารหรือหาอาหารให้กิน ถ้าวันไหนข้าวหมดไม่ได้หุงเธอก็จะเหวี่ยงใส่ผม เมื่อเธอทานข้าวเสร็จเธอจะวางไว้บนโต๊ะทานอาหาร ผมก็จะเอาไปเก็บและล้างจาน เก็บครัว ......ตื่นเช้าผมจะต้องตื่นก่อนเธอเพื่อมาเตรียมอาหารเช้าและอาหารกลางวันใส่กล่องให้ลูกทุกวันยกเว้นวันไหนผมต้องไปทำงานเช้ามากๆภรรบาผมเขาจะจัดการลูกเอง
ทุกวันผมต้องโทรหาเธอ ถามคำสองคำเผื่อว่าเธอมีอะไรอยากบอก เธอมักจะบอกผมว่า ผมไม่สื่อสารกันในครอบครัวมากนัก ดังนั้นเราต้องคุบกันให้เยอะแต่ใจจริงผมแล้วไม่ค่อยอยากคุบเพราะคุยทีไรจะมีแต่คำบ่นและด่ามาเป็นระรอก ก็จริงอยุ่ในบางเรื่องผมอาจทำไม่ complete เช่น ของใช้ในบ้านหมดไม่ได้บอกล่วงหน้า หรือ มารับเธอที่สถานีรถไฟฟ้าแต่จอดไกลเกินไปให้เธอต้องเดิน มารับช้าไม่ได้โทรบอกก่อน....บลาๆๆๆๆมากมาย
เวลาคุยกันก็ตำหนิสาระพัด นั่นไม่ดี โน่นทำไมทำแบบนี้ ชอบทำเสียงตะคอกๆใส่หน้าผม เป็นแบบนี้เกือบจะทุกวัน ผมเบื่อผมอยากมีชีวิตที่ดีกว่านี้. แต่ผมสงสารลูกไม่อยากให้เขาต้องไม่มีพ่อ เหนื่อยกับปัญหาด้านอารมณ์เมียมากๆครับ เกินเยียวยา
เมื่อผมอยากเลิกกับภรรยา
วันนี้ผมนู้สึกแปลกๆเลยอยากจะถามพี่ๆน้องๆถือว่ามาแชร์ประสบการณ์ให้ผมได้มีโลกทัศน์ที่กว้างขึ้นนะครับ
ผมอายุ35แต่งงานมาแล้ว 12ปี มีบุตร1คน
ผมมีหน้าที่หาเงินและเป็นรายได้หลักของครอบครัว. ภรรยาผมก็ทำงานนอกบ้านเช่นกันแต่งานของเธอต้องทำโอทีเกือบทุกวันและต้องเดินมากๆๆๆๆ ถึงแม้นว่าจะทำOTวันละ3-4ชั่วโมง ภรรยาผมก็จะแสดงอาการว่าเหนื่อยมากๆ ดังนั้นเมื่อผมเลิกงานผมจะต้องรีบมารับลูกและกลับมาดูแลลูกอาบน้ำ หาข้าวให้กิน ลืมบอกไปลูกผมเป็นภูมิแพ้ต้องทำอาหารที่บ้านให้กินตลอดไม่มีซื้อข้างนอก
ตกดึกภรรยากลับบ้าน เธอก็จะหิวและมักออกคำสั่งให้ผมทำอาหารหรือหาอาหารให้กิน ถ้าวันไหนข้าวหมดไม่ได้หุงเธอก็จะเหวี่ยงใส่ผม เมื่อเธอทานข้าวเสร็จเธอจะวางไว้บนโต๊ะทานอาหาร ผมก็จะเอาไปเก็บและล้างจาน เก็บครัว ......ตื่นเช้าผมจะต้องตื่นก่อนเธอเพื่อมาเตรียมอาหารเช้าและอาหารกลางวันใส่กล่องให้ลูกทุกวันยกเว้นวันไหนผมต้องไปทำงานเช้ามากๆภรรบาผมเขาจะจัดการลูกเอง
ทุกวันผมต้องโทรหาเธอ ถามคำสองคำเผื่อว่าเธอมีอะไรอยากบอก เธอมักจะบอกผมว่า ผมไม่สื่อสารกันในครอบครัวมากนัก ดังนั้นเราต้องคุบกันให้เยอะแต่ใจจริงผมแล้วไม่ค่อยอยากคุบเพราะคุยทีไรจะมีแต่คำบ่นและด่ามาเป็นระรอก ก็จริงอยุ่ในบางเรื่องผมอาจทำไม่ complete เช่น ของใช้ในบ้านหมดไม่ได้บอกล่วงหน้า หรือ มารับเธอที่สถานีรถไฟฟ้าแต่จอดไกลเกินไปให้เธอต้องเดิน มารับช้าไม่ได้โทรบอกก่อน....บลาๆๆๆๆมากมาย
เวลาคุยกันก็ตำหนิสาระพัด นั่นไม่ดี โน่นทำไมทำแบบนี้ ชอบทำเสียงตะคอกๆใส่หน้าผม เป็นแบบนี้เกือบจะทุกวัน ผมเบื่อผมอยากมีชีวิตที่ดีกว่านี้. แต่ผมสงสารลูกไม่อยากให้เขาต้องไม่มีพ่อ เหนื่อยกับปัญหาด้านอารมณ์เมียมากๆครับ เกินเยียวยา