จะมีคนอ่านมั้ยน๊า ไม่ใช่ 18+ เนี้ยะ
ลิ้ง Ep.1-2 นะคะ
https://www.ppantip.com/topic/36188780

Ep.3

"แล้วนี่อมยิ้มไรอีก คงไม่ขโมยชุดวินไปใช่มั้ย?" วินหลิ่วตามองเอมที่กำลังอมยิ้มอย่างชัดเจน
"จะบ้าหรอวิน!! อย่ามโนได้ป่ะ จะเอาไปทำไม" เอมลนลานพูดแก้ตัว

"เอ้า... จะไปรู้หรอ เราได้เบอร์ 11 เห็นเอมมองแล้วยิ้มอ่ะ" วินพูดพลางยิ้มแล้วเดินตรงเข้ามาหาเอม เอมใจเต้นก้มลงมองชุดบาสของวิน 'เอ๊ะ!!' เอมร้องในใจเพราะเท้าคู่ใหญ่อยุ่หน้าเอม แล้วเงยหน้าขึ้นมองจากเท้าใหญ่คู่นั้นขึ้นมาถึงใบหน้า

"เฮ้ย!!!!" เอมอุทานออก "ตกใจหมดเดินมาเงียบ เงียบวิน"
"เงียบที่ไหน ก้อเห็นอยู่" วินพูดพลางเอามือมาหยิบชุดแล้วพูดว่า "ขอคืนนะ เด๋วแข่งเสร็จแล้วเอาให้ทั้งชุดเลย" วินยิ้มแล้วแกล้งเดินมาชนเอม พร้อมกระซิบที่หูว่า "เรามาชนะด้วยกันนะเอม" เอมได้แต่ยักคอแล้วหันมองตามวินเดินไป

วินไปนั่งแล้ว เอมก้อเลยเดินมานั่งข้างออ
"ไงแก กระซิบกระซาบอะไรกันกับวิน จีบกันหรอ??" ออ แซวแล้วยิ้ม
"จีบไรแก มั่วแล้วออ วินว่าเราจะขโมยชุดเพราะเบอร์ 11 แค่นั้นแหละ" เอมพูดยิ้มๆ

"เออ... พูดไปได้เน้อะ ออ อย่างเอมใครจะอยากจีบอ่ะ ไม่เหมือนผู้หญิงเลย" วินพูดพลางยิ้มโดยไม่หันมองเอมเลย
"เห้ย วิน พูดแรงไปป่าว" ออ หน้าเสียว่าวิน
"ช่าวเหอะออ เรายอมรับแหละว่าเรามันไม่เหมือนผู้หญิงหรอก อย่างว่าพวกเราสนิทกันมากรู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้ว" เอมทำเสียงร่าเริงเข้าสู้พร้อมยิ้มให้วินแล้วว่า "เน้อะ! วิน"

"มันก้อไม่แน่หรอกเอม บางทีเอมก้ออาจจะไม่รู้อะไรหลายๆอย่างที่วินคิดก้อได้ ใช่มั้ย ออ" วินแก้พร้อมทำหน้าเลียนแบบเอม แล้วอาจารย์ก้อพูดขึ้นเสียงดัง
"เอ้า เอ้า เบา เบา หน่อย ห้องจะแตกอยุ่แล้ว" ทุกคนเงียบลงทันที
"พรุ่งนี้รู้แล้วใช่มั้ยว่าใครแข่งก่อนกับใคร" อาจารย์ถาม
"รู้แล้วครับ/ค่ะ" ทุกคนพร้อมใจกันตอบ
"หัวหน้าห้อง อุปกรณ์ปฐมพยาบาลเบื้องต้นเตรียมแล้วใช่มั้ย" อาจารย์ถาม ใหม่ ที่เป็นหัวหน้าห้อง ใหม่เป็นนักเรียนเกรดเอของห้อง ตัวโชว์ทางด้านวิชาการของห้อง เด็กสาวผิวสีดำเหลือง
"เรียนร้อยแล้วค่ะ อาจารย์" ใหม่ตอบเสียงดังฟังชัด
"แล้วพวกนักกีฬาที่ลงชื่อ ได้ซ้อมกันเรียบร้อยดีนะ" อาจารย์ถามนักกีฬา แต่เจาะจงมองมาที่เอม "ไงเอมิกา เธอกับทีมซ้อมกันแล้วใช่มั้ย" อาจารย์ถามต่อ
"ซ้อมแล้วค่ะ จารย์" เอมตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "แต่ว่า จารย์ ถ้าไม่ชนะพวกหนูจะได้เกรดอะไรค่ะ" เอมถามต่อน้ำน้ำเสียงเบาลงพร้อมยกมือเกาที่หัว บ่งบอกถึงความไม่มั่นใจ
"อาจารย์จะดูความตั้งใจของแต่ละคนเองในวันแข่งขัน" อาจารย์ตอบเอมพร้อมอมยิ้มแล้วถามต่อว่า "ทำไมเธอไม่มั่นใจหรอ"
"ค่ะ จารย์" เอมตอบเสียงเบาลงอีก
"เอาหล่ะ!! งั้นทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้ใส่ชุดพละ รู้กันแล้วนะ แค่นี้! เลิกโฮมรูมได้" อาจารย์ปิดบท
เมื่ออาจารย์ออกไปแล้ว เสียงดังอื้ออึงกลับเข้ามาภายในห้อง ต่างคนต่างคุยแล้วว่างแผนกับสิ่งที่ได้รับมอบหมายในวันพรุ่งนี้
"เอม เอม วันนี้ซ้อมมั้ย" แก้ว สาวผิวคล้ำ ตากลม ถามเอม เพราะเอมเป็นหัวหน้าทีม
"งั้นฟังนะ!! นักบาส" เอมตะโกนเสียงดัง ทำให้ทุกคนในห้องเงียบกันอีกครั้ง "วันนี้ 5โมงเย็น พร้อมกันที่สนาม ใส่รองเท้าที่จะใส่แข่งมาเลยนะ!! ห้ามสาย" เอมประกาศบอกเพื่อนที่เป็นนักบาสของห้องให้รู้ทั่วกัน
"เฮ้ย! วิน แล้วผู้ชายอ่ะ ซ้อมด้วยมั้ยว่ะ" ชาย เด็กชายหน้าไทย ผิวดำแดง ผอมสูง ถามวิน
"เออ.... เหมือนกัน เวลาเดียวกัน ห้ามสาย!!" วินพูดรวบรัด แล้วมองหน้าและยิ้มให้เอม แล้วเดินออกนอกห้องไป เอมแอบมองตาม เห็นก้อยแฟนวินมายืนรออยู่หน้าห้อง และเผลอสบตากับก้อย ก้อยชักสีหน้าใส่เอมแล้วเกาะแขนวินหน้าอกถูกับมือวิน อ้อดอ้อนวินให้เห็น 'ถ้าจะถูกซะขนาดนั้น ลากเข้าห้องเลยดีมั้ย ถึงว่ารีบเชียว' เอมคิดในใจพร้อมกับหยิบกระเป๋ากับชุดบาสหันไปคุยกับออ
"ออ ไปเลยป่าว เด๋วเอมต้องรีบมาซ้อมอ่ะ" เอมถาม ออไม่พูดอะไร แค่พยักหน้า แล้วเดินไปพร้อมกับเอม
เดินออกมาจากห้องหันไปเห็นวินกับก้อยยืนอยุ่เหมือนคุยอะไรกันอย่างซีเรียส จู่ๆ ก้อมีมือมาจับที่บ่าของเอม

"น้องเอม!" กวางยิ้มทักเอม เสียงดัง
"เฮ้ย!!! " เอมตกใจหันไปพร้อมกับยกกำปั้นชกเข้าไปที่ปากกวางเต็มๆ ดัง "พลั๊ว!!!" ตามด้วยเสียง "โอ๊ย!" กวางเซไปด้านหลังนิดนึง
"เฮ้ย! พี่กวาง โทษที เอมตกใจ" เอมหน้าเหวอ ยกมือไหว้ขอโทษกวาง พร้อมเข้าไปดูแผลที่ปากที่กำลังมีเลือดซิบ ซิบอยู่ ออ ตกใจได้แต่ยืนดู
"โห... มือหนักว่ะเอม ปากพี่แตกเลย มัยเล่นงี้อ่ะ เกลียดกันไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้" กวางพูดแหย่พร้อมกับเอามือจับปาก แกล้งทำหน้าเศร้า
"ไม่ใช่พี่กวาง เอมตกใจ เอมไม่ได้เกลียดพี่นะ ก็พี่เล่นแผลงๆ อ่ะ มันเป็นกลไกอัตโนมัติของเอมอ่ะพี่ ขอโทษจิงๆ" เอมสีหน้าตกใจพร้อมหยิบเอาผ้าเช็ดหน้ามาซับเลือดให้กวาง หารู้ไม่ว่ากวางแกล้ง
"นึกว่าน้องเอมเกลียดพี่ซะอีก" กวางพูดพร้อมกับจับมือของเอมที่กำลังเช็ดเลือดให้ "ขอบใจนะที่ยังเป็นห่วงกัน" กวางพูดแล้วยิ้มหวานให้เอม
"เอ่อ... ไม่เป็นไรค่ะพี่กวาง เอมผิดเอง เอมก็ต้องรับผิดชอบอะไรบ้าง" เอมยังอึ้งที่กวางจับมือ "น้องเอมกำลังจะกลับบ้านรึยัง จะไปเอารถรึยัง" กวางถามพร้อมยังจับมือเอมไว้
"ก็ว่ากำลังจะไปกับ ออ นี่แหละค่ะ" เอมพูดพร้อมหันไปหา ออ ที่ยืนอมยิ้มอยู่ "ออ ยิ้มไรอะ" เอมหน้างง ถามออ
"เปล้า!! " ออ ตอบเสียงสูง แต่ก็ยังอมยิ้มอยู่อย่างนั้น แล้วออกเดินกลับบ้านของตน
เมื่อ ออ เดินไปเอมกำลังจะเดินตามแต่ก็ต้องหยุด เพราะนึกได้ว่ากวางยังจับมือตนเองอยู่ นึกได้ก็ตกใจรีบดึงมือออก
"ขอโทษค่ะพี่กวาง..." เอมมองหน้ากวางสายตาตกใจปนกังวล กวางรู้สึกได้
"ขอโทษไปแล้วนี่" กวางตอบตานิ่งมองเอม
"เอ่อ.. ไม่มีไรค่ะ เอมไปก่อนนะค่ะ" เอมพูดพร้อมกำลังจะเดินไป แต่กวางจับมือเอมไว้แล้วพูดว่า "เดี๋ยวก่อนเอม" กวางพูดสายตานิ่ง ขรึม เอมค่อยๆ หันกลับมามองกวาง "เอม พี่ขอจับมือเอมเดินไปด้วยกันได้มั้ย?" กวางพูด มือที่จับเอมอยู่นั้นบีบกระชับแน่นกว่าเดิม เพื่อแสดงถึงความตั้งใจ เอมมองแววตาที่นิ่ง แต่ดูแน่วแน่ ขรึมของกวาง ซึ่งน้อยครั้งนักที่เอมจะเห็น เพราะส่วนใหญ่ที่เจอกับ กวางจะเป็นคนสนุกสนาน เฮฮา

เอมยืนนิ่งอยู่พักหนึ่ง แล้วจับมือกวางที่กุมมือตนอยู่ค่อยๆ เอาออก แล้วพูดว่า
"พี่กวาง เราก็เดินกลับพร้อมกันได้นี่" เอมยิ้มให้กวาง แต่มือของกวางที่พยายามแกะนั้น ยังจับแน่นอยู่
"เอม เอมไม่รู้หรอว่าทำไมพี่ถึงอยากเดินจับมือกับเอม" กวางถามด้วยสีหน้าเหมือนเดิม มีแต่สายตาที่เปลี่ยน เป็นสายตาที่อ่อนโยนมาก เอมมองตากวางนิ่ง แล้วส่ายหัว เพื่อบอกกวางว่าตนเองไม่รู้
"พี่ชอบเอมนะ เอมให้โอกาสพี่ คบกับพี่ได้มั้ย" กวางพูดพร้อมกับเอามืออีกข้างกุมมือทั้งสองของเอมไว้

"ห๊ะ!! " เอมอุทานพร้อมดึงมือออกอย่างแรง แล้วหันหลังให้กวาง ด้วยความที่กวางไม่ทันตั้งตัว มือเอมจึงเป็นอิสระ กวางหน้าถอดสี สายตาเปลี่ยนเป็นเศร้าทันที เอมตกใจมากได้แต่เงียบ
"ทำไมหล่ะเอม เอมไม่ได้เกลียดพี่ พี่ขอโอกาสดูแลเอมได้มั้ย พี่ชอบเอมจิงๆ นะ ชอบตั้งแต่เจอเอมครั้งแรกที่เจอเลย เอมอาจจะไม่รู้ แต่พี่มองเอมตั้งแต่เอมมาดูประกาศผลสอบเข้าที่นี่แล้ว พี่ชอบเอมมาตั้งแต่วันนั้นเลย" พูดพร้อมกับเดิมมาเพื่อมองหน้าเอม ให้เอมเห็นว่าตนจิงจังแค่ไหน

"เอ่อ~เอ่อ... พี่กวาง" เอมพูดตะกุกตะกัก มองต่ำหลบสายตากวางที่มองมา กวางยังเงียบเพื่อรอฟัง "เอม ไม่ได้เกลียดพี่นะ แต่... แต่เอมไม่ได้คิดกับพี่แบบนั้นเลย เอมขอโทษค่ะ" กวางนั่งยองๆ เพื่อมองตาเอมที่ก้มลงต่ำ
"งั้นพี่ขอเป็นคนที่คอยดูแลเอมได้มั้ย ไม่ต้องเป็นแฟนก็ได้ แค่เอมไม่ผลักไสพี่ ได้มั้ย?" กวางมองตาเอม สายตาบ่งบอกว่าเจ็บปวด ตาแดงๆ เอมจับมือกวางให้ลุกขึ้นแล้วบอกกับกวางว่า "พี่กวาง ขอบคุณนะคะ ที่จะคอยดูแลเอม" พร้อมกับยิ้มให้กวาง "เรากลับกันได้แล้วค่ะ เดี๋ยวเอมมีซ้อมบาส" เอมพูดจบ กวางยิ้มกว้างแล้วจับมือทั้งสองของเอม "ขอบใจมากนะเอม ที่ให้โอกาสพี่" พูดจบจับมือเอมหอมทีนึง แล้วก็รีบปล่อย กระโดดตัวลอย "ป๊ะ! กลับบ้านออไปเอารถกัน" กวางพูดจบ เดินมาข้างหลังเอม แล้วดันเอมที่ยืนงง งง อยู่ให้เดินไปข้างหน้า

เมื่อเดินมาถึงบ้านออ ก็เจอออนั่งอยู่ในบ้านกับพี่เอ้
"ไงเอม มัยมาช้าจัง พาพี่กวางไปห้องพยาบาลรึไง" ออ ถามแล้วยื่นกระป๋องน้ำอัดลมให้เอม
"เอ่อ... ป่าว พอดีคุยธุระกันนิดหน่อยอ่ะ" พูดจบรับกระป๋องน้ำอัดลมมา "ไปก่อนนะออ เดี๋ยวมาซ้อมบาสสาย นัดไว้ห้าโมง อีกครึ่งชั่วโมงเอง เราต้องมาก่อนคนอื่นอ่ะ เจอกันพรุ่งนี้" เอมพูดจบ รีบไหว้พี่เอ้ แล้วออกมาขึ้นนั่งบนรถ ตาเหลือบไปเห็นรถของวินยังจอดอยู่ 'ไปไหนว่ะ... ทำไรอยู่กับก้อยรึป่าว' เอมคิดในใจ แล้วตั้งสติ เอามือสองข้างตบหน้าตัวเองเบา เบา แล้วสตาร์ทรถกลับบ้าน
ส่วนกวางยืนยิ้มอยู่หน้าประตูหันหน้ามองเอมที่ขี่รถออกไป
"รู้สึกว่าจะมีอะไรดี ดี นะวันนี้ เจ็บตัวแต่คุ้มแน่เลย" เอ้พูดพร้อมกับเดินมามองหน้ากวาง
"บ้าดิเอ้ จะว่าดี มันก็ใช่ แต่ก็ไม่ดีซะทีเดียวหรอก" กวางบอกเอ้ เพื่อนห้องเดียวกันที่เป็นพี่สาวของออ
"อะไร ดี ไม่ดี หรอพี่เอ้ พี่กวาง" ออ รีบเดินมาด้วยความอยากรู้
"ก้อกวางอ่ะดิมันชอบเอม" เอ้พูดยิ้มๆพลางชี้ไปที่กวาง
"เฮ้ย!! จิงดิ พี่กวาง อย่าบอกนะว่าเมื่อกี้...." ออ ตกใจเอามือปิดปาก
"เออ พี่บอกเอมไปแล้ว" กวางบอกสองสาวพี่น้อง
"แล้วเพื่อนออว่าไงพี่!!" ออ ถามแต่ยังคงปิดปากอยู่
"เออ น้องเค้าว่าไงกวาง อยากรู้เหมือนกันว่าที่แกรออ่ะ คุ้มมั้ย" เอ้ถาม ตาโตด้วยความอยากรู้
"เดี๋ยวนะพี่เอ้ ที่ว่าพี่กวางรอคุ้มมั้ยคืออะไร" ออ ถามพร้อมเกาหัว หน้าลุ้น เปลี่ยนเป็นงง เอ้เห็นกวางยังอยู่ในภวังค์ เลยเล่าให้น้องสาวฟัง

"ก้อกวางมาบอกพี่ตอนเปิดเทอมว่า เจอน้องคนนึงที่ติดประกาศผลสอบ ชอบมากเลย ดูแล้วน่ารักดี ห้าวๆ ไม่เหมือนสาวคนอื่น เห็นปุ๊บก็ชอบปั๊ปเลย พยายามสืบจนรู้ว่าชื่อน้องเอมนี่แหละ" เอ้เล่าไปมองหน้ากวางที่ยังยิ้มเล็กยิ้มน้อยอยู่
"โห... สุดยอดอ่ะพี่กวาง ชอบมาตั้งนานแล้ว เจอกัน คุยกัน กินข้าวที่บ้านออ กันก็บ่อย มัยไม่จีบตั้งแต่ตอนนั้นหล่ะ มัยบอกอะไรเอาป่านนี้" ออ ว่ากวางเพราะความเสียดายแทนเพื่อนสาว
"ก็พี่ไม่กล้านี่หว่า ว่าแต่ เอมมีแฟนยังอ่ะ" กวางถามออ
"จะมีได้ไงหล่ะพี่ ดูดิ อยู่ก็เหมือนจะไม่ใช่ผู้หญิงอยู่แระ ห้าวซะขนาดนั้นใครจะหล้าจีบอ่ะพี่" ออ นึกถึงเอมแล้วอธิบาย

"แล้ว... วินหล่ะ เห็นสนิทกันมากเลย" กวางแอบลองถามออ ใจก็ลุ้น
"วินมันสนิทกับเอมมากแหละ ก็เพื่อนสนิทกัน มันเล่นบาสด้วยกันบ่อยหลังเลิกเรียน แล้ววินมันก็ชอบขอการบ้านเอมลอกบ่อยๆ" ออ ตอบตามความจิงที่ตนเองรู้
"อ่อ..." กวางยืนคิดทบทวน "งั้น... ไปก่อนดีกว่าว่ะเอ้ ออ เจอกันพรุ่งนี้ เดี๋ยวไปเชียร์ที่สนาม" กวางยิ้มแล้วโบกมือลาสองพี่น้อง ขี่รถออกไป

[สนามบาส]
"ฮ้าย... ทันเวลาพอดีอีก 10 นาที ห้าโมง" เอมกล่าวด้วยความโล่งอก พร้อมกับจอดรถจักรยานไว้ และเก็บไอพอตลงเป้ใบเหลือง เอาไปวางไว้ที่อัฒจันทร์ เอมมองซ้าย ขวา ยังไม่มีใครมา ตนก็เลยไปเอาลูกบาสโยนเข้ามาในสนาม 4 ลูก ซ้อมชู๊ตไปพลางๆ

"น้อมเอม!!" เสียงคุ้นๆ เอมคิด แล้วหันไปเห็นกวางยืนยิ้มและโบกมือให้ข้างสนาม
"อ้าว... พี่กวาง มาเมื่อไหร่ไม่เห็นเลย" เอมทักด้วยรอยยิ้มเป็นปกติ
"เมื่อกี้นี่เอง พี่ขอโทษนะที่มารบกวน" กวางยิ้มแล้วเดินเข้ามาหาเอม
"ไม่เป็นไรค่ะ พี่มีไรรึป่าว" เอมถามด้วยความสงสัย

"พี่อยากจะมาขอเบอร์มือถือเอมหน่ะ ความจิงพี่จะขอจากออก็ได้ แต่พี่คิดว่าจะดีกว่าถ้าขอจากเอมโดยตรง" กวางยื่นมือถือของตนเองให้เอม
"อ๋อ ได้ค่ะ" เอมกดเบอร์ให้กวาง
"เดี๋ยวพี่โชว์เบอร์ไปนะ" กวางกดโทรออก แต่เสียงโทรศัพท์ไปดังที่อัฒจันทร์ เอมชี้ไปที่เป้ของตนเอง "โทรสับเอมอยู่ในเป้อ่ะพี่"
"พี่ขออนุญาตเอามาเมมเบอร์นะ" กวางยิ้ม จ้องตาถามเอม
"ได้ดิพี่ อยู่ซิปช่องเล็กด้านข้างที่มีทวีตตี้ห้อยอยู่อ่ะ" เอมชี้ไป "อะเครจ้า พี่ขออนุญาตนะ" กวางพูดจบก็ยิ้มให้แล้ววิ่งไปที่เป้ของเอมจัดการทันที
เพื่อนๆ เอมก็ทยอยมาพอดี แต่ยังไม่ครบ ก็เลยซ้อมชู๊ตไปพลางๆ เมื่อมาครบ เอมก็เรียกรวม
"มารวมตัวกันได้แล้ว!" เอมตะโกน และสังเกตว่าวินยังไม่มา 'คงหวานอยุ่กับก้อยจนลืมแล้วมั้ง' เอมคิด
"แล้วหัวหน้าทีมชายอ่ะ จะมาซ้อมรึไม่มา" เอมตะโกนเชิงต่อว่า
"มัยจะไม่มาหล่ะ"

ไว้มาต่อนะ จะมีคนอ่านมั้ย?