สวัสดีค่ะนี้เป็นกระทู้แรกนะคะ อยากลองแชร์ประสบการณ์ด้านความรักบ้าง นี่เป็นเค้าโครงมาจากเรื่องจริงเล็กน้อยและเพิ่มเติมเรื่องราวเพื่อให้เกิดสีสันนะคะ เป็นยังไงบ้าง ติชม เข้ามาได้นะค่ะ

EP.1
         [ "ความรัก" บางคนว่าเกิดจากพรหมลิขิต บางคนว่าเกิดจากความรู้สึกดี ดีของคนสองคนที่มีต่อกัน บางคนว่าเป็นโชคชะตาที่ไม่ว่าระยะทางแค่ไหนก็สามารถทำให้พวกเค้าต้องเจอกัน
         "ความรัก" มีทั้งความสมหวัง ความผิดหวัง ความสุข ความเจ็บปวด
         "ความรัก" มีหลากหลายนิยามในตัวของมัน บ้างก้อรักจริงหวังแต่ง บ้างก้อแอบรัก บ้างก้อรักสามเส้า สี่เส้า บ้างก้อรักข้างเดียว บ้างก้อรักเพราะเหงา บ้างก้อรักเพราะแค่ต้องการความรัก บ้างก้อรักเพศเดียวกัน นิยามของความรักแล้วแต่ใครจะนิยาม
         "ความรัก" บทสรุปเป็นยังไงถึงจะเรียกว่า ความรักที่แท้จริง
         รู้แต่ว่าความรักของเราที่เกิดขึ้นนั้นมากมายเพราะ "เธอ"           
         ราตรีสวัสดิ์ ไดอารี่ที่รัก ]
เขียนเสร็จก้อปิดสมุดสีเหลืองอ่อนที่ข้างในบอกเล่าเรื่องราวต่างๆ มากมาย

เอม ชื่อเด็กสาวร่างอวบ ผมดำสนิท ผิวเหลืองขาว ส่วนสูงปกติมาตรฐานเด็กไทย หน้าตาก้อไม่ค่อยน่ารักหรือสวย เรียกว่าธรรมดาได้เลย
เอม มีพี่ชายห่างกัน 1 ปี พ่อแม่เดียวกัน 1 คน ชื่อ โอ และพี่ชายคนโตต่างแม่ 1 คน ชื่อ อาร์ต ห่างกับเอม 6 ปี นิสัยของเอมเป็นเด็กที่เรียบร้อย แต่บทจะร้ายก้อร้ายสุดๆ หัวรั้นนิดๆ ไม่ค่อยพูดถ้าไม่รู้จัก จะดูเหมือนหยิ่งๆ ในสายตาคนทั่วไป บุคลิก ออกห้าวๆ เป็น Sport Girl ตอนนี้เอมใกล้จะจบ ม.3 แล้ว ความรักของเอมตอนนี้เป็น Puppy Love ก้อว่าได้ แอบปลื้มรุ่นพี่ แอบรักเพื่อนสนิท

"1 อาทิตย์ ก่อนสอบ Final"

"เห้ย!!! วิน แกไปเล่นบาสป่าวว่ะวันนี้" เอมถามเด็กหนุ่มผิวขาว หน้าตี๋ เพื่อนสนิทที่อยู่ห้องเดียวกัน
"วันนี้วินไม่ไปว่ะ เดี๋ยวต้องไปส่ง ก้อยที่บ้านอ่ะ" วินตอบ พร้อมกับเก็บสมุดลงกรพเป๋าใบลีบๆ แล้วเดินออกจากห้องโฮมรูมไป
"มันกำลังคบอยุ่กับก้อย แกไม่รู้หรอเอม คบกันมาได้เกือบสองเดือนแระ" หลิว เด็กสาว หน้าหมวยพูด หมวยเป็นเพื่อนสนิทในกลุ่มของเอม
"อ้อ....หรอ เราไม่รู้เลยอ่ะ พอมีสาวแล้วทิ้งเพื่อนเลย ถึงว่าช่วงนี้มันไม่ค่อยอยู่ซ้อมบาสให้" เอมพูดด้วยความเคือง พร้อมกับเก็บอุปกรณ์ลงกระเป๋าใบลีบ คิดในใจว่า 'เราคงไม่มีสิทธิ์สินะ '
ก่อนเลิกเรียนเป็นคาบว่าง ทุกครั้งที่มีคาบว่าง หรืออาจารย์ไม่สอน กลุ่มเอมจะเข้าไปสิงสถิตอยู่ในห้องโฮมรูม ซึ่งถือว่าได้ห้องพิเศษกว่าเพื่อน เพราะเป็นห้องประชุมขนาดเล็ก มีความกว้าง 2 ห้องเรียนต่อกับ และมีเวทีขนาดเล็กอยู่ด้านหน้า ทำให้สะดวกและสบายที่จะไปนอนกลิ้ง หรือเล่นฟุตบอลพลาสติกในห้องโฮมรูมที่กว่างขวาง หรือบางครั้งจะไปนั่งม้านั่งประจำข้างห้องโฮมรูม
"งั้นเอมกลับก่อนนะหลิว เจอกัน" เอมว่าแล้วเดินออกไปเอารถสกูตเตอร์ขี่กลับบ้าน

"อาม่า สวัสดีค่ะ" เอมสวัสดีอาม่า หญิงแก่ชรา ผิวเหี่ยวย่นเพราะกาลเวลาที่นั่งเฝ้าร้านโชว์ห่วยอยู่
"ออ ออ ลื้อจะเจียะมิก้ายหม่าย" อาม่าถามและมองตามเอมว่า จะกินอะไรมั้ย
"ไม่ค่ะ ม่า เดี๋ยวเอมออกไปเล่นบาสนะ" เอมพูดจบก้อเดินไปเปลี่ยนเสื้อหลังบ้านจากชุดนักเรียนเป็นกางเกงบาสขาสั้นระดับเข่า และเสื้อบอลตัวใหญ่ คว้าถุงเท้าแล้วขึ้นไปหน้าบ้านหยิบรองเท้าบาสคู่ใจสีดำใส่ และเอาจักรยานปั่นออกไปสนามบาสที่โรงเรียน

บ้านเอมอยุ่ใจกลางเมือง เป็นบ้านไม้เก่าแก่สองชั้นขายของโชว์ห่วย หลังบ้านเป็นแบบบ้านจีนโบราณที่มีที่โล่งอยู่กลางบ้าน มีบ่อน้ำ และมีห้องหลังบ้านเป็นที่เก็บเสื้อผ้าและแต่งตัว
'ได้หญิงแล้วลืมเพื่อนเลยนะวิน บอกก้อไม่บอกสักคำ เห็นเราเป็นไรว่ะ เฮ้อ..... ทำไงดีว่ะ จะบอกดีมั้ยว่ะว่าชอบ' เอมคิดในใจ พร้อมกับซ้อมชู๊ตบาสลงห่วงตามลำดับขั้นที่ขีดไว้บนสนาม แต่ก้อไม่ลงสักที
"ปึ้ง!!!" เอมซัดลูกบาสไปที่แป้นด้วยความโมโห โดยที่ไม่รู้ว่าทั้งหมดอยู่ในสายตา คน คนหนึ่งอยู่ตลอด
"ซัดลูกบาสแบบนั้นเมื่อไหร่มันจะลงห่วงว่ะ เอม" เอมตกใจแล้วหันไปมองตามเสียงนั้น 'เฮ้ย!!! ไอวิน' เอมเห็นวินเก็บลูกบาสแล้ว carry เดินมาหาเอมเรื่อยๆ
"เอมเป็นไรอ่ะ เหมือนไม่ค่อยมีสมาธิซ้อมเลย ตั้งแต่มาลงสักลูกยัง" วินยิ้มถาม พร้อมกับดันและปล่อยลูกบาสออกไปจากมือ "ฟรึ๊บ!!!!" เสียงลูกบาสลงห่วงกระทบตาข่าย เอมวิ่งไป carry ต่อ และขึ้นเลย์เอ้าจากใต้แป้น "ฟรึ๊บ!!!!"  
"นี่ไง ลงแล้ว" เอมตอบพร้อมเก็บลูกบาสส่งให้วิน
"อะไร.... พอวินมานี่ ชู๊ตลงเลยหรอ เพราะวินป่าวเนี้ยะ!!! ฮ่า ฮ่า" วินพูดแล้วยิ้มเล็กยิ้มน้อยใส่เอม
"เกี่ยวไรกันว่ะ วินจะมาหรือไม่มามันเกี่ยวไรกับเอมอ่ะ เอมก้อเล่นของเอมแบบนี้แหละ ลงบ้างไม่ลงบ้าง" เอมทำเสียงดุแก้เขิน
"เออ เออ ล้อเล่นนิดเดียว ทำปากแข็งไปได้ มา มา ไปวิ่งมา" วินพูดพร้อมชี้มือไปจุดกึ่งกลางสนามเพื่อให้เอมไปวิ่งมาเพื่อที่วินจะส่งให้ เอมวิ่งไปซ้อมไปกับวินเรื่อยๆ
"เอ้อ.... วิน" เอมตัดสินใจแกล้งถามวินในเรื่องที่เอมรู้มาจากหลิว
"ว่า......" วินถามพร้อมกับส่งบอลให้
"ทำไมถึงมาได้หล่ะ เห็นบอกว่าไปส่งก้อยม่ะช่ายหรอ ไหงมาเร็วจัง" เอมปูพื้นถาม วินชู๊ตบาสลงห่วงแล้วหันมามองเอม
"ก้อไม่มีไร ไปส่งเสร็จแล้วก้อรีบมาอยู่ซ้อมกับเอมไง กลัวเอมงอล" วินตอบ เผลอสบตากันแล้ว เอมรีบหลบตา
"เห้ย!!! ไม่เป็นไรหรอก เราก้อมาซ้อมเองคนเดียวหลายครั้งแล้ว ม่ะเห็นเป็นไรเลย วินรีบมาเดี๋ยวก้อยจะเคืองเอมอีกจะว่าเพราะเอมวินก้อเลยรีบ" เอมตอบแล้วหลบสายตาที่วินมองมา วินยิ้ม แล้วตบมือ 2 ครั้ง เอมส่งลูกบาสให้วิน
"ก้อยไม่ว่าอะไรเอมหรอก ก้อเอมอ่ะ เป็นเพื่อนสนิทวิน" วินอมยิ้มพูดแล้วส่งกลับมาให้เอม วินทำให้เอมใจเต้นไม่เป็นจังหวะเพราะอมยิ้มที่วินส่งให้ 'อ๊าย!!! ใจเย็นเอม แกอย่าหลงอมยิ้มนั้น แกได้ยินแล้วนิว่าวินคิดกะแกแค่ เพื่อน... เพื่อน แกจำไว้' เอมมองลูกบาสแล้วคิดในใจ พอเงยหน้าขึ้นมาต้องตกใจ เพราะวินยืนอยู่ตรงหน้าใกล้มากๆ จนได้กลิ่นเหงื่อปนโคโลญของผู้ชายจากวิน วินก้มมองหน้าเอม แล้วว่า
"พอดีวินได้ยินมาจากพี่ ม.6 ว่าเห็นเอมมาเล่นบาสคนเดียวบ่อยๆ ช่วงนี้ เค้าอยากจะมาจีบ" พูดแล้วก้อสบตากันอีก วินยิ้มให้แล้วพูดต่อว่า
"วินไม่อยากให้ใครมาจีบเอมอ่ะ วินหวง" พูดจบ วินปัดบอลจากมือเอมแล้ว carry ไปชู๊ตจุด 3 คะแนน "ตึ่ง... ฟรึ๊บ!!!!"
"เยส!!!! 3 point สวย สวย เอมเห็นป่าว" หันมามองเอม แต่เอมยังยืนงง งง มองหน้าวินแล้วยิ้มตอบส่ง ส่ง ไป "อืม อืม เก่งว่ะ เด๋วเอมต้องทำให้ได้มั่ง"
เอมกับวินเล่นบาสไปคุยไป แต่เรื่องที่คุยส่วนใหญ่จะเป็นการเล่นบาส เอมต้องซ้อมหนักเพราะอีก 2 วัน จะมีแข่งบาสระหว่างห้องในสายชั้นเดียวกัน
"วิน เอมกลับแล้วดีกว่า ค่ำแล้วเดี๋ยวม้าเป็นห่วง" เอมดูนาฬิกาที่บอกเวลาทุ่มครึ่ง 'สรุปไม่รู้เรื่องเลยว่าไปคบกันยังไงตอนไหน จิงจังมั้ย เห้อ..'
"ให้วินไปส่งมั้ยเอม" วินเก็บลูกบาสแล้วเดินมาหาเอมที่รถจักรยาน
"ไม่ต้องหรอก คนละทางกัน วินกลับบ้านเหอะ เจอกันพรุ่งนี้" เอมรับลูกบาสมาแล้วโยนเก็บในที่เก็บลูกบาส แล้วโบกมือลาวิน เอมปั่นจักรยานออกไป วินขี่มอเตอร์ไซด์มาแล้วพูดว่า
"กลับดีดี นะ ฝันดี เอม" ยิ้มให้แล้วก้อบิดออกไป บ้านเอมกับโรงเรียนไม่ไกลมากนัก ปั่นจักรยาน 20 นาที เมื่อถึงบ้านเอมอาบน้ำ กินนม แล้วจัดกระเป๋า แล้วเข้านอน

          ตื่นเช้ามา เอมจะเดินผ่านห้องครัวเพื่อไปห้องแต่งตัวอาบน้ำ เอมจะเห็นไข่ลวก 4 ฟอง กับนม 2 แก้ว ตั้งอยู่บนโต๊ะ พร้อมกับเงิน 2 กอง คือเป็นที่รู้กันว่า แม่ของเอมออกไปทำงานแล้ว แม่เอมจะทำอาหารเช้าไว้เสมอ ซึ่งเมนูประจำของเด็กวัยกำลังเรียนของบ้านนี้ คือ ไข่ลวกคนละ 2 ฟอง กับ นมอุ่นๆ แก้วใหญ่ๆ 1 แก้ว เห็นเหมือนนิดเดียวอย่างนี้ ก้อสามารถทำให้อิ่มไปจยถึงตอนเที่ยงได้เลย เอมไม่ชอบกินไข่ลวก บางครั้งตอกออกมาแล้วยังมาไข่ขาวที่เป็นวุ้นๆ อยู่เลย พี่ชายเอมกินได้หมด เอมเลยอาศัยอาบน้ำก่อน แต่งตัวก่อน กินก่อนพี่ชาย เอมจะแอบตอกไข่แล้วดูก่อน ถ้ายังเป็นเมือกใสๆ เอมจะเทใส่ถ้วยของพี่ชาย หุหุหุ เช้านี้ก้อเช่นกัน
"อีกแล้วไอเอม ตอกแล้วก้อกินเองดิว่ะ เอามาให้กุทำมัย คิดว่ากุชอบหรอ" พี่โอ โวยวายพร้อมติดกระดุมเสื้อ
"ก้อพี่โอกินได้อ่ะ เอมกินไม่ได้จะอ้วก ก้อต้องเลือกใหม่ดิ โห!!! ไรว๊า..... ยอม ยอม  น้องหน่อยดิ" เอมพูดพลางยิ้มแล้วตอกไข่ดูอีก
"อย่าว่ากุไม่ยอมนะเอม กุยอมตั้งแต่มรึ่งตอกไข่เป็นป่าว" พูดแล้วก้อฟึดฟัดใส่กางเกง
เอมไม่สนใจรีบเหยาะซีอิ๋วขาวแล้วซดไป หนึ่งลูก สองลูก ตามด้วยนมแก้วใหญ่ เสร็จปุ๊ป รีบเอาไปเก็บ
"ไปแล้วนะพี่โอ" ว่าแล้วรีบวิ่งไปขี่สกูตเตอร์ไปโรงเรียน
             
         เอมจะจอดรถไว้บ้านเพื่อนชื่อ ออ ที่อยู่ตรงข้ามโรงเรียนทุกวัน อออยู่กับพี่สาวที่อยุ่ชั้น ม.6 เพียงแค่ 2 คน เพราะพ่อแม่ออ อยู่ในตัวจังหวัด เพื่อนๆ พี่สาวของออที่เป็นผู้ชายจะชอบเอารถมาจอดไว้เพราะเวลาโดดเรียนจะได้มาเอารถได้ ทุกวันออจะรอเอมอยุ่ที่บ้าน
"มาแล้วหรอเอม" ออ ชะโงกหน้ามาหาเอมตอนเอมจอดรถอยู่
"อืม เสร็จยัง ออ 7 ครึ่งแล้ว" เอมพูดพร้อมหยิบกระเป๋า เดินเข้าบ้าน
"หวัดดีน้องเอม" พี่กวาง เพื่อนผู้ชายของพี่สาวออมองหน้ายิ้มแล้วยกมือทักทาย
"หวัดดีค่ะพี่กวาง โรงเรียนยังไม่เข้าเลยพี่ มาเช้านะเนี้ยะวันนี้" เอมยกมือสวัสดีแล้วยิ้มทักทายพร้อมแซว
"เออ วันนี้พี่กวางมาเช้าจิง ปกติไม่เกือบ 8 โมงไม่เจอหน้าอ่ะ มีไรรึป่าว......" ออ แซวกลับ
"ไม่มีไรหรอก...... วันนี้แค่อยากมาเจอหน้าน้องเอมก่อนเรียนอ่ะ" พี่กวางพูดแล้วลุกขึ้นเดิมมาอยุ่ใกล้เอมพร้อมยิ้มหวานให้เอม
"เอ่อ..... พี่กวางกินยาผิดขวดป่าวพี่ 555" เอมหัวเราะ นึกว่าพี่กวางแซวเล่นปกติ
"อ้าว.... กวางยังไม่ได้บอกน้องไปหรอ นึกว่าบอกไปแล้วเมื่อวานเห็นมาเร็ววันนี้" พี่เอ้ พี่สาวออเดินลงมาจากข้างบนพูดกับพี่กวาง
"บอกอะไร??? กับใคร??? พี่เอ้" ออ ถามด้วยความงง เอมเองก้องง
"ยังเลยอ่ะ ไม่มีโอกาส มีหมากันท่าอ่ะเมื่อวาน" พี่กวางตอบพี่เอ้ด้วยสีหน้าเคืองๆ
"เฮ้ย!!! Sh_t" เอมตะโกนลั่นด้วยความตกใจที่จู่ๆ มีมือมาจับดึงออกไปนอกบ้าน ทุกคนกับเอมหันไปมอง
"วิน!!!" ทุกคนเรียกชื่อ เอมมองด้วยความงง วินยืนอารมณ์เสียอยู่หน้าบ้านของออ
"วินเล่นไรว่ะ ตกใจหมด จู่ๆ ดึงออกมามั้ยเนี้ยะ" เอมถามวินที่ยืนหน้าบูดด้วยความงง
"ก้อเห็นจอดรถนานแล้วไม่ออกมาสักที โรงเรียนจะเข้าแล้ว จะสายแล้วเห็นป่าว" วินพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ต่อด้วย "มายืนคุยไรไร้สาระกันอยู่ไม่รู้" ว่าแล้วก้อออกเดิน "ตามมาดิ! จะไปป่าวโรงเรียนอ่ะ ไอออ  เร็วๆ สายแล้ว!!!" พูดเสร็จเดินต่อ เอมกับออยืนมองด้วยความงง
"วินเป็นไรอ่ะ เอม หัวเสียแต่เช้า" พี่เอ้ถามพร้อมกับปิดประตูบ้าน
"ชิ๊!!!" พี่กวางทำปาก หน้าตาบอกบุญไม่รับแล้วเดินไปโรงเรียน ทุกคนเดินเข้าโรงเรียนแล้วเดินไปที่รอเข้าแถวเลย

     เวลาเข้าแถวร้องเพลงชาติแก๊งเอมจะยืนแถวหลังสุด เอมจะแกล้งมายืนข้างวินเสมอ ทุกครั้งที่หาโอกาสได้เนียนๆ เมื่อร้องเพลงชาติ สวดมนต์เสร็จ อาจารย์ยืนพูดอยู่หน้าแถวเรื่องงานแข่งกีฬาของชั้น ม.3 และอื่นๆ ที่ต้องมีการแจ้งให้นักเรียนทราบแล้วจึงปล่อยให้เดินเข้าห้องเรียนในคาบแรก ซึ่งคาบแรกของวันนี้เป็นโฮมรูมของห้องเอม
"เอ้า..... เรื่องเสื้อบาสไปถึงไหนแล้ว" อาจารย์ถาม
"ได้วันนี้ตอนเย็นค่ะจารย์" แก้วเพื่อนที่รับผิดชอบเรื่องเสื้อบาส
"งั้นวันนี้หลังเลิกเรียนอาจารย์ขอพบอีกครั้งนึงนะ ทุกคน ขอย้ำว่า ทุกคน" อาจารย์พูดย้ำด้วยเสียงหนักแน่น
"คร๊าบ / ค่ะ" ทุกคนตอบ เสียงดัง
"เอาหล่ะ งั้นเลิกโฮมรูมได้" อาจารย์พูดพร้อมเก็บเอกสารในมือ
"นักเรียนทำความเคารพ / ขอบคุณครับ / ขอบคุณค่ะ" ทุกคนแยกย้าย.....
    เอมหันไปมองวินที่กำลังเดินไปนั่งอยู่มุมห้อง เอมเห็นเพื่อนๆ เดินกระจัดกระจายแล้วทยอยออกนอกห้องไปเกือบหมด เอมยืนหันซ้ายหันขวาอยู่ใกล้ประตู พอเพื่อนๆ ออกไปหมด เอมก้อถือโอกาสเดินเข้าไปหาวินที่มุมมืดของห้อง
"วิน...." วินเงยหน้ามองขึ้น แล้วกระชากมือเอมให้นั่งลง ตัวเอมทรุดลงตามแรงโน้มถ่วงของโลกลงไปนั่งข้างๆ วิน ไหล่ชนไหล่ วินเงียบไม่พูดไม่จา แล้วเอาหน้ามาซบไหล่เอม

วันนี้แค่นี้ก่อนนะคะ