จริง ๆ เป็นบทกลอนที่ผมแต่งหลายปีแล้วครับ ตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ ๙ และปีนี้ได้เพิ่มของรัชกาลที่ ๑๐ เข้าไปครับ

-ราชวงศ์จักรีแสนดีเลิศ
สุดประเสริฐเพริศแพร้วทั่วทุกทิศา
สองร้อยสามสิบห้าปีที่ผ่านมา
สิบราชาล้วนรักในประชาชี

-องค์ปฐมพระพุทธยอดฟ้า
ทรงอุตส่าห์สร้างกรุงแสนสดศรี
ทำสงครามป้องกันเขตธานี
วรรณคดีที่เสียหายให้ฟื้นฟู

-พระพุทธเลิศหล้าองค์ที่สอง
เป็นยุคของวรรณกรรมแสนสวยหรู
แต่ละเรื่องล้วนแล้วแต่น่าดู
บรมครูสุนทรภู่คู่แผ่นดิน

-องค์ที่สามพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว
องค์เจ้าสัวค้าขายเป็นนิจศีล
ทั้งทะนุบำรุงวัดทั่วแผ่นดิน
ไทยทุกถิ่นประจักษ์พระบารมี

-พระจอมเกล้ากษัตริย์องค์ที่สี่
ทรงเป็นที่ยกย่องถึงต่างธานี
สุริยุปราคาแสนโสภี
ด้วยพระปรีชาคำนวณได้เที่ยงตรง

-สมเด็จพระจุลจอมองค์ที่ห้า
พระปรีขาเลิกทาสต้องพระประสงค์
เลิกสงบไร้การรณรงค์
อีกทั้งทรงนำชาติสู่ศิวิไลซ์

-องค์ที่หกคือพระมงกุฎเกล้า
ทรงเป็นเจ้าความคิดที่ทันสมัย
ก่อเกิดกองลูกเสือแห่งแดนไทย
แลประชาได้มีนามแห่งตระกูล

-รัชกาลต่อมาองค์ที่เจ็ด
องค์สมเด็จพระปกเกล้าเจ้าไอศูรย์
ทรงประทานรัฐธรรมนูญ
ไทยเทิดทูนซาบซึ้งในพระเมตตา

-รัชกาลที่แปดพระอานันท์
ทรงถวัลย์แต่ครั้งเยาว์หนักหนา
เป็นที่รักของเหล่าปวงประชา
ทุกเวลาทรงคิดถึงแต่ปวงชน

-พ่ออยู่หัวภูมิพลองค์ที่เก้า
ทรงบรรเทาทุกข์ไปทั่วที่แห่งหน
ทั้งดำริโครงการเพื่อปวงชน
สถิตในไทยกมลนิจนิรันดร์

-องค์ที่สิบวชิราลงกรณราช
สืบบัลลังก์ชนกนาถเถลิงถวัลย์
ประชาชนแซ่ซ้องสารพัน
องค์ราชันจงทรงพระเจริญ

-จากวันนั้นนับจนถึงวันนี้
องค์ภูมีทั้งสิบล้วนน่าสรรเสริญ
ทรงนำชาติสู่ความแจ่มจำเริญ
ขอดำเนินตามพระบาททุกชาติไป