สวัสดีเพื่อนๆ ชาว pantip ทุกคนค่ะ หากพิมพ์ผิดพลาดประการใด ต้องขออภัยด้วยค่ะ
... ย้อนกลับไป เมื่อ 1 ปีที่แล้ว ...
ฉันศึกษาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 เป็นเด็กธรรมดาๆคนนึง มีกลุ่มเพื่อน เที่ยวเล่นเป็นธรรมดา
ก่อนอื่นฉันต้องขอบอกก่อนว่า ฉันเข้ากับคนอื่นไม่เก่ง มนุษย์สัมพันธ์ เรียกว่า ติดลบเลยล่ะค่ะ ..
พอเวลาผ่านไป ก็ถึงเวลาที่ต้องแยกย้ายไปเรียนที่อื่นๆ เพื่อนบางคนก็เรียนที่เดิม แต่คนละห้องกัน แล้วประเด็นคือ กลุ่มเพื่อนของฉัน นั้นเราอยู่คนละห้อง แต่ก็มีเพื่อนคนหนึ่ง ที่เคยอยู่ห้องเดียวกัน พอสนิทได้ครึ่งๆ เขาก็มาอยู่อยู่กับเรา นั่งเรียนด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน เป็นแบบนี้ได้สักพักหนึ่ง เขาก็เริ่มห่างเราไป เขาเริ่มไปเดินกลับเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่ง ซึ่งตอนนั้น ฉันก็เริ่ม ไขว้เขว สิคะ จากคนที่เคยมีเพื่อน ตอนนี้เหมือนอยู่คนเดียว ไม่กล้าเข้าหาใคร เรียนก็ไม่รู้เรื่อง ฉันก็เริ่ม ไม่ไปโรงเรียน อาทิตย์นึง ไปแค่ 1-2 วัน จนสุดท้าย ฉันก็ต้องลาออกจากโรงเรียน แล้วรอไปสอบที่ใหม่ ซึ่งต้องเรียนช้าไปอีก 1 ปี ( เสียดายเวลามากค่ะ 😂 )
.. หลังจากที่ฉันได้ลาออกจากโรงเรียน ฉันก็เริ่มเข้าสู่โลกของตัวเอง ใช้ชีวิตอยู่แต่ในห้อง ใช้ชีวิตอยู่กับคอมพิวเตอร์ นิยาย จนแทบไม่ได้ออกจากบ้าน ถ้าไม่มีธุระสำคัญจริงๆ ฉันไม่ออกเด็ดขาด
เพราะฉันรู้สึกกลัวการออกไปเจอกับผู้คน เวลาออกไปข้างนอก ฉันจะเลี่ยงออกมา ไม่อยากให้ใครมาอยู่ใกล้ ไม่อยากให้ใครมาโดนตัว ไม่อยากเป็นจุดสนใจ อยากอยู่เงียบๆคนเดียว
ถ้าเป็นเมื่อก่อน เวลาอยู่บ้านฉันจะคุยกับพ่อแม่ ปรึกษาทุกเรื่อง แต่พอฉันอยู่ในโลกส่วนตัว ฉันก็เริ่มคุยกับท่านน้อยลง
- ถ้าถามว่า อยู่คนเดียวแบบนั้นไม่เหงาบ้างเหรอ?
เหงาค่ะ มันเหงามากๆ อยากมีเพื่อนคุย เพื่อนเล่นเหมือนคนอื่น แต่ก็กลัวค่ะ มันเหมือนมีอะไรบางอย่าง ทำให้เรากลัว ว่าคนแบบเราน่ะ จะมีเพื่อนได้จริงๆเหรอ
.. ตอนนี้ก็ใกล้จะเปิดเทอมแล้ว ฉันก็ต้อง ไปเผชิญโลกภายนอก เจอกับผู้คน ฉันก็ยังกลัวค่ะ ไม่รู้จะต้องทำตัวยังไง จะเข้าสังคมได้หรือป่าว มันลังเลไปหมด
แต่ฉันจะพยายามปรับตัว และเปิดใจให้มากที่สุด หวังว่าฉันจะกลับมาใช้ชีวิตแบบมีสีสันได้เหมือนเดิม 😀
เพื่อนๆ ทุกคนใครมีวิธีวางตัวให้เหมาะสม หรือเข้ากับคนอื่นได้ดี ช่วยแนะนำหน่อยนะคะ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ หากพิมพ์ตกหล่น หรือไม่เข้าใจตรงไหน ต้องขออภัยด้วย
กลายเป็นคนกลัวโลกภายนอก!!
... ย้อนกลับไป เมื่อ 1 ปีที่แล้ว ...
ฉันศึกษาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 เป็นเด็กธรรมดาๆคนนึง มีกลุ่มเพื่อน เที่ยวเล่นเป็นธรรมดา
ก่อนอื่นฉันต้องขอบอกก่อนว่า ฉันเข้ากับคนอื่นไม่เก่ง มนุษย์สัมพันธ์ เรียกว่า ติดลบเลยล่ะค่ะ ..
พอเวลาผ่านไป ก็ถึงเวลาที่ต้องแยกย้ายไปเรียนที่อื่นๆ เพื่อนบางคนก็เรียนที่เดิม แต่คนละห้องกัน แล้วประเด็นคือ กลุ่มเพื่อนของฉัน นั้นเราอยู่คนละห้อง แต่ก็มีเพื่อนคนหนึ่ง ที่เคยอยู่ห้องเดียวกัน พอสนิทได้ครึ่งๆ เขาก็มาอยู่อยู่กับเรา นั่งเรียนด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน เป็นแบบนี้ได้สักพักหนึ่ง เขาก็เริ่มห่างเราไป เขาเริ่มไปเดินกลับเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่ง ซึ่งตอนนั้น ฉันก็เริ่ม ไขว้เขว สิคะ จากคนที่เคยมีเพื่อน ตอนนี้เหมือนอยู่คนเดียว ไม่กล้าเข้าหาใคร เรียนก็ไม่รู้เรื่อง ฉันก็เริ่ม ไม่ไปโรงเรียน อาทิตย์นึง ไปแค่ 1-2 วัน จนสุดท้าย ฉันก็ต้องลาออกจากโรงเรียน แล้วรอไปสอบที่ใหม่ ซึ่งต้องเรียนช้าไปอีก 1 ปี ( เสียดายเวลามากค่ะ 😂 )
.. หลังจากที่ฉันได้ลาออกจากโรงเรียน ฉันก็เริ่มเข้าสู่โลกของตัวเอง ใช้ชีวิตอยู่แต่ในห้อง ใช้ชีวิตอยู่กับคอมพิวเตอร์ นิยาย จนแทบไม่ได้ออกจากบ้าน ถ้าไม่มีธุระสำคัญจริงๆ ฉันไม่ออกเด็ดขาด
เพราะฉันรู้สึกกลัวการออกไปเจอกับผู้คน เวลาออกไปข้างนอก ฉันจะเลี่ยงออกมา ไม่อยากให้ใครมาอยู่ใกล้ ไม่อยากให้ใครมาโดนตัว ไม่อยากเป็นจุดสนใจ อยากอยู่เงียบๆคนเดียว
ถ้าเป็นเมื่อก่อน เวลาอยู่บ้านฉันจะคุยกับพ่อแม่ ปรึกษาทุกเรื่อง แต่พอฉันอยู่ในโลกส่วนตัว ฉันก็เริ่มคุยกับท่านน้อยลง
- ถ้าถามว่า อยู่คนเดียวแบบนั้นไม่เหงาบ้างเหรอ?
เหงาค่ะ มันเหงามากๆ อยากมีเพื่อนคุย เพื่อนเล่นเหมือนคนอื่น แต่ก็กลัวค่ะ มันเหมือนมีอะไรบางอย่าง ทำให้เรากลัว ว่าคนแบบเราน่ะ จะมีเพื่อนได้จริงๆเหรอ
.. ตอนนี้ก็ใกล้จะเปิดเทอมแล้ว ฉันก็ต้อง ไปเผชิญโลกภายนอก เจอกับผู้คน ฉันก็ยังกลัวค่ะ ไม่รู้จะต้องทำตัวยังไง จะเข้าสังคมได้หรือป่าว มันลังเลไปหมด
แต่ฉันจะพยายามปรับตัว และเปิดใจให้มากที่สุด หวังว่าฉันจะกลับมาใช้ชีวิตแบบมีสีสันได้เหมือนเดิม 😀
เพื่อนๆ ทุกคนใครมีวิธีวางตัวให้เหมาะสม หรือเข้ากับคนอื่นได้ดี ช่วยแนะนำหน่อยนะคะ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ หากพิมพ์ตกหล่น หรือไม่เข้าใจตรงไหน ต้องขออภัยด้วย