สวัสดีครับ
เรื่องที่ผมจะเล่าให้ฟัง เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัวเองสดๆร้อนๆนะครับ จะพยายามเล่าให้สั้นที่สุด และจะไม่ขอลงรายละเอียดเบื้องลึกมากเพราะคนใกล้ตัวเล่นพันทิปกันเยอะ เริ่มเลยละกันครับ
ผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึงทางแอพผึ้ง เธอค่อนข้างน่ารัก ตอนแรกผมก็ไม่ค่อยเชื่อว่านั่นเป็นรูปเธอด้วยซ้ำ
ส่วนผม ก็แค่หน้าตาพอไปวัดไปวา หมาไม่หอน พอจีบผู้หญิงเป็น เคยมีแฟนมา 3-4 คน
แรกๆเธอก็นิ่งๆ ถามคำตอบคำบ้าง ผมก็ลองคุยๆไปเรื่อยๆ แต่สักพักเธอเริ่มเปิดใจคุยมากขึ้น
ผ่านไปสักระยะ เราเริ่มมีโทรคุยกันทุกวัน ดูเธอคุยไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ แต่หลายครั้งเธอก็เป็นฝ่ายขอให้ผมโทรไปหา
จนวันนึง เธอยอมวิดีโอคอลกับผม ผมถึงได้เห็นว่ารูปทั้งหมดนั้นเป็นเธอจริงๆ เธอน่ารักเลยล่ะ
ในที่สุดผมก็ชวนเธอไปเดท เจอกันตั้งแต่เช้าเลย วางแพลนว่าจะอยู่ด้วยกันทั้งวัน เธอก็มาตรงเวลา
ตัวจริงเธอน่ารัก ไม่ค่อยพูด แต่ก็ชอบเล่นซนเหมือนเด็กๆ และถ้าผมไม่คิดไปเอง เธอดูดีใจที่เจอผม
ผมก็พาเธอเดินเที่ยว กินข้าว เธอดูสนุกสนาน ยิ้ม หัวเราะ หยอกล้อเล่นกับผมตลอด
ผมอาจจะใจเร็วไปหน่อย พอจังหวะประจวบเหมาะ ผมก็ขอเธอเป็นแฟน
เธอยิ้ม ไม่พูดอะไร.. แล้วเข้ามากอดผม แทนคำตอบ
เราขึ้น relationship ในเฟสกันวันนั้นเลย และเราก็ลบแอพผึ้งทิ้งพร้อมๆกัน
วันนั้นทั้งวันเหมือนมีเวทย์มนตร์ ทุกอย่างดูสว่างไสว พอเราตกลงเป็นแฟนกันแล้ว มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมาก
ผมคิดแค่ว่า ผมชอบผู้หญิงคนนี้ และจะไม่มองคนอื่นอีก
แต่หรือเพราะว่ามันเป็นเวทย์มนตร์จริงๆ ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่เคยคงอยู่ตลอดกาล และอาจอยู่ได้ถึงแค่.. เที่ยงคืน
วันถัดมา เราไปเดทกันอีก แต่ผมรู้สึกว่า มีบางอย่างเปลี่ยนแปลงไป
เธอกดมือถือมากขึ้น มองตาผมน้อยลง คุยกับผมน้อยลง
ตอนแรกผมคิดว่าเธออาจจะกำลังมีปัญหาอะไรสักอย่าง เลยถามเธอไปว่ามีอะไรหรือเปล่า คุยกับใคร
เธอตอบว่า คุยกับน้อง ไม่มีอะไร เล่านู่นเล่านี่ให้น้องฟัง
ผมยังบอกเธอไปเลยว่า ถ้ามีอะไร เล่าให้ผมฟังได้นะ
เดทวันที่สองผ่านไป ด้วยความรู้สึกที่แปลกประหลาด
รายละเอียดต่อจากนี้ ผมขอเล่าย่อๆนะครับ
คืนนั้นเอง ผมจับได้ว่าเธอยังโอเพ่นในการคุยกับคนอื่น มีเฟสอื่นที่บล็อคเฟสผมไว้ และโหลดแอพผึ้งกลับมาเล่นใหม่ พร้อมสเตตัส “โสด”
เธอไม่ยอมรับมาตรงๆ แต่ก็ไม่แก้ตัวใดใด และ ไม่พิมพ์ตอบอะไรผมอีกเลย
พอผมจับได้ แคปหน้าจอหลักฐานไปให้ดู เธอก็หายไปซะเฉยๆ ผมโทรไปเธอก็ตัดสายทิ้ง
ส่วนเฟสที่ขึ้นชิพกับผม และมีแท็กรูปคู่ ยังอยู่มาจนถึงตอนนี้ ซึ่งผ่านมาหลายวันแล้ว และเฟสก็ไม่มีการอัพเดตใดๆอีก
ผมไม่รู้ ว่าผมทำอะไรผิดไปหรือเปล่า ทุกอย่างดูปกติดีในวันแรก แต่กลับพังทลายลงในวันที่สอง ยังไม่ทันข้ามคืนที่สองไปด้วยซ้ำ
สำหรับผม มันจบลงแล้ว.. มันเหมือนเป็นแค่ "แฟนกันแค่วันเดียว" จริงๆ
ผมอาจจะโง่เอง ที่ใจเร็วด่วนได้เกินไป แต่ผมกล้าพูดได้เต็มปากว่า ผมจริงใจกับเธอ ผมคุยกับเธอแค่คนเดียวตั้งแต่วันแรกที่ได้รู้จักเธอ
มันเป็นช่วงเวลาที่ไม่นาน ไม่ได้ลึกซึ้งอะไรมากมาย แต่มันมีความหมายสำหรับผม อย่างน้อย ผมก็คิดจริงๆว่าผมกับเธอเป็นแฟนกันแล้ว
ผมทำใจเอาชิพในเฟสลงไม่ได้ จะว่าผมกลัวเสียหน้าก็ได้ แต่เพื่อนฝูงผมเข้ามาแสดงความยินดีเยอะแยะมากมาย หลายสิบคอมเม้น ทั้งแซวในกลุ่มไลน์ เฮฮาสนุกสนานกัน และตอนนี้ก็ยังไม่มีใครรู้เรื่องที่เกิดขึ้นนี้เลย..
ที่สำคัญ ผมไม่ได้อยากเลิกกับเธอ ไม่ใช่แค่เพราะเธอหน้าตาน่ารัก แต่เพราะ เธอน่ารักกับผม
เราไปเดทกันแค่สองวัน ผมมีรูปเธอในมือถือเกือบร้อยรูป ไหนจะรูปคู่แท็กในเฟส ผมลบมันไม่ลง
มันกลายเป็นความทรงจำแค่วันเดียวที่ดีมาก และไม่มีวันกลับมาแล้ว
ผมลองคิดเล่นๆ ว่าถ้าผมย้อนเวลากลับไปได้ ผมจะยังขอเธอเป็นแฟนอยู่มั้ย เพื่อที่จะได้เป็น “แฟนกันแค่วันเดียว” แบบตอนนี้
คำตอบก็คือ ..ผมจะไม่เปลี่ยนมัน ผมจะปล่อยให้มันเป็นไปแบบนี้เหมือนเดิม
แต่ก็ตลกดีนะครับ มันอาจจะเป็นแค่เรื่องโง่ๆของผู้ชายคนนึง แต่ก็ทำให้ผมนึกถึง “แฟนเดย์ แฟนกันแค่วันเดียว”
แต่เรื่องราวมันไม่เหมือนกัน อย่างน้อย แค่วันเดียวนั้น นุ้ยก็รักเด่นชัย แต่สำหรับเธอ คงไม่ได้รักผม
คำว่า “ผู้ชายอย่างผม กับผู้หญิงอย่างคุณ มันเป็นไปไม่ได้หรอกครับ” สำหรับเรื่องของผม มันคงต่างออกไป..
แล้วถ้าเป็นคุณ.. ถ้าคุณชอบใครสักคน และถ้าคุณก็รู้ว่าเหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้น คุณจะยัง “เป็นแฟนกับเขาแค่วันเดียว” ไหมครับ?
เมื่อได้เป็น "แฟนกันแค่วันเดียว"
เรื่องที่ผมจะเล่าให้ฟัง เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัวเองสดๆร้อนๆนะครับ จะพยายามเล่าให้สั้นที่สุด และจะไม่ขอลงรายละเอียดเบื้องลึกมากเพราะคนใกล้ตัวเล่นพันทิปกันเยอะ เริ่มเลยละกันครับ
ผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึงทางแอพผึ้ง เธอค่อนข้างน่ารัก ตอนแรกผมก็ไม่ค่อยเชื่อว่านั่นเป็นรูปเธอด้วยซ้ำ
ส่วนผม ก็แค่หน้าตาพอไปวัดไปวา หมาไม่หอน พอจีบผู้หญิงเป็น เคยมีแฟนมา 3-4 คน
แรกๆเธอก็นิ่งๆ ถามคำตอบคำบ้าง ผมก็ลองคุยๆไปเรื่อยๆ แต่สักพักเธอเริ่มเปิดใจคุยมากขึ้น
ผ่านไปสักระยะ เราเริ่มมีโทรคุยกันทุกวัน ดูเธอคุยไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ แต่หลายครั้งเธอก็เป็นฝ่ายขอให้ผมโทรไปหา
จนวันนึง เธอยอมวิดีโอคอลกับผม ผมถึงได้เห็นว่ารูปทั้งหมดนั้นเป็นเธอจริงๆ เธอน่ารักเลยล่ะ
ในที่สุดผมก็ชวนเธอไปเดท เจอกันตั้งแต่เช้าเลย วางแพลนว่าจะอยู่ด้วยกันทั้งวัน เธอก็มาตรงเวลา
ตัวจริงเธอน่ารัก ไม่ค่อยพูด แต่ก็ชอบเล่นซนเหมือนเด็กๆ และถ้าผมไม่คิดไปเอง เธอดูดีใจที่เจอผม
ผมก็พาเธอเดินเที่ยว กินข้าว เธอดูสนุกสนาน ยิ้ม หัวเราะ หยอกล้อเล่นกับผมตลอด
ผมอาจจะใจเร็วไปหน่อย พอจังหวะประจวบเหมาะ ผมก็ขอเธอเป็นแฟน
เธอยิ้ม ไม่พูดอะไร.. แล้วเข้ามากอดผม แทนคำตอบ
เราขึ้น relationship ในเฟสกันวันนั้นเลย และเราก็ลบแอพผึ้งทิ้งพร้อมๆกัน
วันนั้นทั้งวันเหมือนมีเวทย์มนตร์ ทุกอย่างดูสว่างไสว พอเราตกลงเป็นแฟนกันแล้ว มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมาก
ผมคิดแค่ว่า ผมชอบผู้หญิงคนนี้ และจะไม่มองคนอื่นอีก
แต่หรือเพราะว่ามันเป็นเวทย์มนตร์จริงๆ ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่เคยคงอยู่ตลอดกาล และอาจอยู่ได้ถึงแค่.. เที่ยงคืน
วันถัดมา เราไปเดทกันอีก แต่ผมรู้สึกว่า มีบางอย่างเปลี่ยนแปลงไป
เธอกดมือถือมากขึ้น มองตาผมน้อยลง คุยกับผมน้อยลง
ตอนแรกผมคิดว่าเธออาจจะกำลังมีปัญหาอะไรสักอย่าง เลยถามเธอไปว่ามีอะไรหรือเปล่า คุยกับใคร
เธอตอบว่า คุยกับน้อง ไม่มีอะไร เล่านู่นเล่านี่ให้น้องฟัง
ผมยังบอกเธอไปเลยว่า ถ้ามีอะไร เล่าให้ผมฟังได้นะ
เดทวันที่สองผ่านไป ด้วยความรู้สึกที่แปลกประหลาด
รายละเอียดต่อจากนี้ ผมขอเล่าย่อๆนะครับ
คืนนั้นเอง ผมจับได้ว่าเธอยังโอเพ่นในการคุยกับคนอื่น มีเฟสอื่นที่บล็อคเฟสผมไว้ และโหลดแอพผึ้งกลับมาเล่นใหม่ พร้อมสเตตัส “โสด”
เธอไม่ยอมรับมาตรงๆ แต่ก็ไม่แก้ตัวใดใด และ ไม่พิมพ์ตอบอะไรผมอีกเลย
พอผมจับได้ แคปหน้าจอหลักฐานไปให้ดู เธอก็หายไปซะเฉยๆ ผมโทรไปเธอก็ตัดสายทิ้ง
ส่วนเฟสที่ขึ้นชิพกับผม และมีแท็กรูปคู่ ยังอยู่มาจนถึงตอนนี้ ซึ่งผ่านมาหลายวันแล้ว และเฟสก็ไม่มีการอัพเดตใดๆอีก
ผมไม่รู้ ว่าผมทำอะไรผิดไปหรือเปล่า ทุกอย่างดูปกติดีในวันแรก แต่กลับพังทลายลงในวันที่สอง ยังไม่ทันข้ามคืนที่สองไปด้วยซ้ำ
สำหรับผม มันจบลงแล้ว.. มันเหมือนเป็นแค่ "แฟนกันแค่วันเดียว" จริงๆ
ผมอาจจะโง่เอง ที่ใจเร็วด่วนได้เกินไป แต่ผมกล้าพูดได้เต็มปากว่า ผมจริงใจกับเธอ ผมคุยกับเธอแค่คนเดียวตั้งแต่วันแรกที่ได้รู้จักเธอ
มันเป็นช่วงเวลาที่ไม่นาน ไม่ได้ลึกซึ้งอะไรมากมาย แต่มันมีความหมายสำหรับผม อย่างน้อย ผมก็คิดจริงๆว่าผมกับเธอเป็นแฟนกันแล้ว
ผมทำใจเอาชิพในเฟสลงไม่ได้ จะว่าผมกลัวเสียหน้าก็ได้ แต่เพื่อนฝูงผมเข้ามาแสดงความยินดีเยอะแยะมากมาย หลายสิบคอมเม้น ทั้งแซวในกลุ่มไลน์ เฮฮาสนุกสนานกัน และตอนนี้ก็ยังไม่มีใครรู้เรื่องที่เกิดขึ้นนี้เลย..
ที่สำคัญ ผมไม่ได้อยากเลิกกับเธอ ไม่ใช่แค่เพราะเธอหน้าตาน่ารัก แต่เพราะ เธอน่ารักกับผม
เราไปเดทกันแค่สองวัน ผมมีรูปเธอในมือถือเกือบร้อยรูป ไหนจะรูปคู่แท็กในเฟส ผมลบมันไม่ลง
มันกลายเป็นความทรงจำแค่วันเดียวที่ดีมาก และไม่มีวันกลับมาแล้ว
ผมลองคิดเล่นๆ ว่าถ้าผมย้อนเวลากลับไปได้ ผมจะยังขอเธอเป็นแฟนอยู่มั้ย เพื่อที่จะได้เป็น “แฟนกันแค่วันเดียว” แบบตอนนี้
คำตอบก็คือ ..ผมจะไม่เปลี่ยนมัน ผมจะปล่อยให้มันเป็นไปแบบนี้เหมือนเดิม
แต่ก็ตลกดีนะครับ มันอาจจะเป็นแค่เรื่องโง่ๆของผู้ชายคนนึง แต่ก็ทำให้ผมนึกถึง “แฟนเดย์ แฟนกันแค่วันเดียว”
แต่เรื่องราวมันไม่เหมือนกัน อย่างน้อย แค่วันเดียวนั้น นุ้ยก็รักเด่นชัย แต่สำหรับเธอ คงไม่ได้รักผม
คำว่า “ผู้ชายอย่างผม กับผู้หญิงอย่างคุณ มันเป็นไปไม่ได้หรอกครับ” สำหรับเรื่องของผม มันคงต่างออกไป..
แล้วถ้าเป็นคุณ.. ถ้าคุณชอบใครสักคน และถ้าคุณก็รู้ว่าเหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้น คุณจะยัง “เป็นแฟนกับเขาแค่วันเดียว” ไหมครับ?