บ้านเราเป็นครอบครัวที่ถือว่าค่อนข้างใหญ่ค่ะ พ่อกับแม่เรามีลูกอยู่3คน เรา3พี่น้องรักกันมากช่วง10ปีก่อนบ้านเราค่อนข้างอบอุ่นและได้อยู่กันพร้อมหน้า การเงินก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรแต่มีบ้างที่ตอนเด็กๆเราเห็นพ่อกับแม่ทะเลาะกันแบบรุนแรง ซึ่งตอนนั้นเราก็ร้องไห้ออกมาเลย พ่อแม่เลยหยุด แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไรคงเพราะยังเด็ก หลังๆมาพี่ชาย2คนต่างก็แยกย้ายไปเรียน ด้วยความที่เราอายุห่างจากพี่ชายทั้งสองมาก เราเลยมีช่วงเวลาที่ได้อยู่กันกับพ่อแม่3ในบ้านคนมากขึ้นด้วยค่ะ ช่วงหลังมาหลายปี ในตอนที่เราพอโตขึ้นแล้วรับรู้ทุกอย่างได้แล้ว เราสังเกตว่าพ่อแม่จะทะเลาะกันบ่อยมากๆ ส่วนมากก็เพราะเรื่องความคิดเห็นไม่ตรงกัน แม่เวลาโมโหจะชอบมาด่าพ่อให้เราฟัง มาระบายต่างๆนาๆ ถึงขั้นแช่งกันให้เราได้ยิน มาระบายว่าเงินจะไม่มีแล้ว แล้วก็พูดเหมือนเราเป็นคนที่ใช้เงินเยอะในบ้าน ซึ่งบอกก่อนว่าเราแทบไม่ได้ขอเงินจากเรื่องอื่นๆจากแม่เลย ขนาดเสื้อผ้า เครื่องสำอาง ถ้าอยากได้ก็เก็บเงินเอาเองทั้งนั้นและจะขอแค่เงินค่าขนมไปโรงเรียนจากแม่เท่านั้นเพราะหลังๆมาเราก็รับรู้จากแม่ตลอดว่าบ้านเรามีปัญหาเรื่องเงิน แม่พูดเหมือนเราใช้เงินคนเดียว ทั้งๆที่พี่สองคนอยู่ในเมืองกรุงตอนเรียนก็ใช้เงินเยอะ ทุกวันนี้ทำงานแล้วแต่ยังขอเงินแม่ทุกเดือน ไหนจะผ่อนรถให้อีกทั้งสองคนแต่แม่ไม่เคยพูดให้พี่ทั้งสองคนได้ยินเลย แล้วสรุปคือเราใช้จ่ายเยอะไปใช่ไหมคะ? แต่เราไม่ได้โกรธพี่เราเลยนะ ลำพังเรา3คนรักกันมากแต่เจอแบบนี้มันก็อดคิดไม่ได้ จนเราคิดว่าแม่เรารักลูกไม่เท่ากันด้วยซ้ำ บางทีเราก็น้อยใจว่าเอ๊ะ ตอนเด็กเราเห็นพี่เราได้ทุกอย่าง ได้เรียนพิเศษแพงๆติวแพงๆแต่เราตอนนี้ขอแค่ค่าเรียนพันกว่าแม่ก็บ่นแล้ว เราน้อยใจมากๆ แล้วยิ่งหลังๆพ่อแม่ทะเลาะกันแทบทุกวัน เรื่องความคิดเห็นไม่ตรงกันน่ะค่ะ จนทุกวันนี้อยู่บ้านเดียวกันแต่แทบไม่มีใครพูดกับใครเลย แยกกันกินข้าว แยกกันใช้เงิน ทะเลาะกันทีพ่อแม่ก็เงียบใส่กัน แล้วชอบใช้เราเป็นสื่อกลางในเรื่องที่จำเป็นเท่านั้น แบบสมมุติว่าแม่จะฝากเราไปบอกพ่อเรื่องนั้นเรื่องนี้น่ะค่ะ เราอึดอัดมาก บางทีก็คิดว่าไม่อยากอยู่บ้าน อยู่ที่อื่นแล้วสบายใจกว่า อยู่บ้านก็โดนหาว่าใช้เงินเยอะบ้าง ไหนจะต้องมารับฟังแม่ระบายเวลาทะเลาะกับพ่ออีก เหมือนบ้านไม่เป็นบ้านเลยค่ะ จนบางทีเราก็คิดว่าเราเป็นเด็กมีปัญหารึเปล่า เราค่อนข้างก้าวร้าวและไม่ยอมรับฟังความคิดเห็นของคนอื่นค่ะ ชอบเอาชนะเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ พ่อแม่พูดอะไรเราชอบเถียงตลอดเวลา กลายเป็นคนพูดไม่เพราะ ชอบเก็บตัวเงียบเวลาเครียด จะไม่พูดไม่ระบายค่ะ จนบางทีถึงขั้นทำร้ายตัวเอง ไม่อยากเจอคนในบ้าน ยิ่งเราอยู่ม.6แล้วความเครียดยิ่งเพิ่มขึ้นไปอีก ความคาดหวังของพ่อแม่เราก็ต้องแบกไว้ เราควรทำยังไงต่อไปดีคะ