คือ จขกท ได้ทำงานกลุ่มกับเพื่อนคนที่1ที่รู้จักกันตั้งแต่ปี1แล้วได้ทำงานร่วมกัน เขาเป็นคนที่อยากจะเป็นหัวหน้า อยากจะทำงานเหมือนกำกับคนอื่น และงานกลุ่มอันนี้ เขาอยากจะทำหน้าที่เป็นคนเขียนงานบทมากๆ จขกท.สังเกตุ ประสิทธิภาพของการทำงานของเขาคิดว่าเขาทำงานเขียนพอได้ แต่สไตล์งานที่เขาทำกับงานที่คุยในกลุ่มมันไม่ค่อยเหมาะสักเท่าไหร่ เขาเหมาะสำหรับงานประเภทอื่น เราเลยคุยกับเขาแล้วเสนอชื่อให้เพื่อนคนที่2 ที่รู้จักกันตั้งแต่ ปี1เหมือนกัน เราบอกว่าคิดว่าคนนี้ว่าทำงานด้านนี้ได้ดี เขาเหมือนรู้สึกเฟลๆ แล้วเหมือนตอนนั้นเรายืนกรานว่าชอบคนที่2น่าจะให้ทำงานอันนี้เหมาะจริงๆ มันเลยฟังเหมือนจขกท ลำเอียงไปทางคนที่2 แต่คือจริงๆ จขกท ดูเนื้องานและประสิทธิภาพเลย แล้วเพื่อนคนที่1น้อยใจและถามว่าถึงเขาจะเขียนงานออกมาเราจะเลือกแค่คนที่2เหรอ แล้วเราตอบแค่ ชอบสไตล์ของเพื่อนคนที่2เฉยๆคงต้องดูที่เนื้องาน เพื่อนคนที่1ก็เงียบๆ 

จนมาคุยงานกลุ่มหาไอเดียคร่าวๆกับเพื่อนๆ แล้วเพื่อนคนที่1เสนอเขียนบทแล้ว งานของเขาเหมือนที่เราคิดว่าไว้ว่าน่าจะไม่เหมาะกับหัวข้อที่ได้ เลยเหมือนแนะนำว่าอยากให้เขาแก้งานจุดนั้นจุดนี้ แล้วตอนนั้นเขาเหมือนกำลังพิมพ์อยู่ เราเลยอ่านแล้ววิเคราะห์แล้วบอกเขาว่าตรงไหนมันโอเคหรือควรลด แล้วเราก็ขอให้เพื่อนคนที่2ช่วยพิมพ์งานบทขึ้นมาใหม่อีกอัน แล้วมันออกมาได้เหมาะสมกับงานกลุ่มมากๆ ทุกคนเห็นชอบ ส่วนเพื่อนคนที่1ก็เงียบไปและก็หายไปเลย 

จนเขามาระบายให้ฟังว่าเขาโกรธเราและเสียใจร้องไห้ กับวันที่เราบอกเสนอชื่อให้เพื่อนอีกคนทำงาน เหมือนเราไม่สนใจงานเขา แม้ว่าเขาจะทำออกมาเราก็ไม่เอา และเราไปทำให้ไฟในการทำงานเขาหายและรู้สึกไม่ดีพอ และเขาบอกว่าเขาจะไม่ให้อภัยเรา แต่ก็ไม่ได้เกลียดเรา เราก็ช็อคอึ้งแต่ก็เข้าใจได้ว่าเวลาเราตอนทำงานเกี่ยวกับการหาไอเดียและคัดกรอง เราจะขัดกรองไอเดียจริงจังมากๆ และค่อยตบไอเดียให้เข้าทีและเมคเซนส์ และช่วงนี้ บางทีเราชอบให้ความคิดเห็นงานแบบตรงๆให้เห็นงานว่ามันขาดอะไร

เราขอโทษเขาแบบจริงจังและเปิดใจคุยกับเขาด้วยเหตุผลไปแล้วแต่เขายังยืนยันว่าจะไม่มีวันให้อภัยเรา เราควรทำอย่างไงดีคะ 😭