เราเองเป็นผู้หญิง มีแฟนทั้งทีก็อยากได้แบบดูแลเอาใจใส่เรา แต่ตอนนี้เหมือนมันกลับกันไปหมดเลยค่ะ
ก่อนอื่นขอบอกก่อนว่าที่เราตั้งกระทู้นี้มาเพราะเราอยากรู้ว่ามีใครเป็นเหมือนเราบ้างมั้ย แล้วมีวิธีจัดการอย่างไร ต้องทำอย่างไรกับสิ่งที่เป็นอยู่เราหมดหนทางจริงๆค่ะ

เข้าเรื่องเลยนะคะ คือตอนนี้เราเองยังเรียนอยู่ ส่วนแฟนเรียนจบแล้วและทำงานอยู่ ทุกวันที่เราว่างหรือทุกครั้งที่มีเวลาว่างเราเองจะเป็นคนไปหาแฟนเรา ไม่ว่าบ้านแฟนเราจะอยู่ห่างจากบ้านเราแค่ไหนก็ตาม ขับรถไปเป็นชั่วโมงไม่มีบ่นสักคำค่ะ เราจะขับรถไปหาอย่างน้อยอาทิตย์ละ 1-3ครั้ง กลับกันค่ะเมื่อแฟนเรามีเวลาว่าง เขาจะอ้างเหตุผลอยู่ไม่กี่เหตุผลคือเหนื่อย ไม่อยากไปไหน อยากอยู่บ้าน มีธุระกับที่บ้านบ้าง เราก็โอเคค่ะเราก็เข้าใจ เวลาเขาจะไปไหนเราก็พาไปค่ะ ไปรับไปส่งตลอด นานๆทีเขาถึงจะมาหาเรา จนพ่อกับแม่เราเอ่ยปากถามเราหลายครั้งว่าทำไมแฟนเราถึงไม่มาหาเราบ้างเลย เราเองก็ต้องออกตัวแทนให้ตลอดว่างานเขาเยอะ บลาๆๆ เพื่อไม่ให้เขาดูแย่ในสายตาพ่อแม่เรา ทุกครั้งที่เขามาหาเราเขาจะนัดเจอข้างนอกตามห้างสรรพสินค้า นานๆทีถึงจะมารับถึงบ้านเรา และส่วนขากลับก็ให้เรานั่งรถกลับเองโดยไม่ได้มาส่งเรา บางทีเราก็อดคิดไม่ได้นะคะ เราเองบริการเค้าทุกอย่างให้เค้าทุกอย่าง เราแค่อยากให้แฟนเราดูแลเอาใจใส่เราบ้าง ยอมรับนะว่าเรารักแฟนเรามาก คบกันมา3จะ4ปีแล้ว เคยพูดถึงพฤติกรรมแบบนี้ของแฟนกับแฟนแล้ว แฟนก็ขอโทษเราและรับปากว่าจะปรับปรุงแต่แล้วก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย เราเหนื่อยมากค่ะที่ต้องเป็นฝ่ายให้ฝ่ายเดียว เราควรทำยังไงกับเรื่องนี้ดีคะ

ปล.อย่าคิดว่าเป็นเรื่องงี่เง่าเลยนะคะ เราร้องไห้กับเรื่องพวกนี้มาหลายรอบแล้ว อย่างน้อยเราอยากให้แฟนเรามาหาเราที่บ้านบ้าง อยากให้เขาเข้ากับครอบครัวเราได้ เราหนักใจและอึดอัดมากค่ะ เวลาเราคุยเรื่องนี้กับแฟนเราก็ไม่อยากจะไปบอกเค้าสั่งเค้าบังคับเค้าตรงๆ คือของแบบนี้เขาเองต้องคิดได้รึเปล่าคะ ทำไมต้องให้คอยบอกด้วย เรารู้สึกแย่และเหนื่อยมาก ให้ไป100แต่ได้กลับมาไม่ถึง10เลย ***ขอโทษที่บ่นยาวไปหน่อยนะคะ เราไม่กล้าไประบายกับใครกลัวเขามองแฟนเราไม่ดีเลยมาระบายในนี้แทน***