เรื่องมันมีอยู่ว่า  ผมกับแฟนผมรักกันดี  อยู่ด้วยกันแล้วมีความสุข  แต่ด้วยภาระหน้าที่ของเธอเลยทำให้เราไม่ค่อยได้เจอกัน  บ้างก็2อาทิตครั้ง  บ้างก็เดือนล่ะครั้ง  แต่ช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกันนั้นถึงมันจะไม่มากแต่มันล้วนแล้วแต่มีความสุขทั้งสิ้น    พวกเราวางแผนการใช่ชีวิตไว้อย่างสุขสงบ  จะแต่งงานมีลูกเล็ก ๆ สักสองคน  ไปอยู่ทางภาคเหนือด้วยกันแบบสองตายาย  ปลูกผัก  ปลูกต้นไม้ เลี้ยงดูกันไปยามแก่ชรา    จากที่ฟังมาทั้งหมดมันก็ดูราบรื่น  มืความสุข  จนหลาย ๆ คนอาจจะหมั่นไส้ว่า "เอ๊ะ  นี้มันกระทู้อวดแฟนนี่หน่า" หรือ"แล้วมันเกี่ยวกับหัวข้อกระทู้ยังไงวะ" อะไรแบบนี้ใช่ไหมครับ  555    แต่ทั้งหมดที่ผมเล่ามามันมีปัญหาใหญ่ที่มันแก้ไขยากมาก ๆ เลยนั้นก็คือ. . . . . . . .  [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้แม่ของแฟนผม  ท่านเกลียดคนกรุงเทพครับ

         นั้นล่ะครับ   ส่วนเรื่องที่เป็นปัญหาอยู่นั้น  ผมก็ทราบมาตลอดตั้งแต่เริ่มคบกันใหม่ ๆ ซึ่งตอนแรกมันก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับเราหรอกครับ  แฟนผมเค้าก็พยามอย่างสุดความสามารถที่จะไปพูดโน้มน้าวจิตใจแม่ของเขาว่า  คนกรุงเทพก็ไม่ได้เป็นแบบที่แม่คิดไปหมดหรอกนะ   มีคนดี ๆ อยู่ตั้งมากมาย  แต่ยังไง ๆ คุณแม่ท่านก็ไม่ยอมเปลี่ยนความคิดง่าย ๆ เลยครับ  จนพักหลัง ๆ มามันเริ่มจะเป็นปัญหาหนักขึ้นเรื่อย ๆ  จนมีอยู่ครั้งหนึ่งที่แม่แฟนท่านบอกกับแฟนผมว่า "ถ้าคิดจะเอาคนกรุงทำผัว  ก็ตัดแม่ตัดลูกกันไปเลย"  พอผมได้ยินผมถึงกับใจฝ่อเลยครับ แล้วมีคำถามในใจมากมายเลยครับว่าทำไมแม่แฟนท่านถึงได้เกลียดคนกรุงเทพขนานนั้น  แต่ผมก็พอเข้าในหัวอกท่านนะครับ เพราะแฟนก็เคยเล่าให้ผมฟังว่าแม่ของเขามีความหลังยังไงกับคนกรุงเทพ  ซึ่งถ้าเป็นผมเจอเรื่องแบบที่ท่านเคยเจอ  ผมก็คงจะมีอคติเหมือนกัน ส่วนรายละเอียดเรื่องนี้ผมไม่ขอเล่านะครับ   จนล่าสุดแฟนผมก็บอกนะครับว่า  ถ้าให้เลือกจริง ๆ เขาก็ต้องเลือกคนที่เลี้ยงดูเค้ามาแต่เด็ก  คนที่ให้กำเนิดเค้ามา   ผมก็บอกเค้าไปว่า  บอกแม่ตัวก็ได้ว่าเค้าไม่ใช่คนกรุงเทพ  เค้าเป็นคนจังหวัดอื่น  แต่แฟนก็บอกว่าถ้าเกิดโดนจับได้ขึ้นมา คนที่จะรับกรรมน่ะคือเค้านะ  ซึ่งผมเองก็ไม่อยากให้เป็นแบบนั้น  แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังอยากมีอนาคตร่วมกับเธออยู่ดี   คนบางคู่อาจจะคบกับรักกันเพราะว่าคู่ของตัวเป็นแฟนเฉย ๆ ไม่ได้รักกันด้วยเหตุผลอื่น ๆ พอเลิกกันไปก็ยังรักคนใหม่ได้  แต่ผมกับเธอเรารักกันด้วยหลาย ๆ เหตุผลมาก  มีเรื่องที่เราประทับใจในกันและกันมากมาย  ซึ่งผมไม่เคยคิดเลยว่าครั้งนึงที่เกิดมาจะได้เจอคนที่ทำให้เราเข้าใจคำว่าความสุขในชีวิตคู่ได้มากขนานนี้   แต่ถ้าวันไหนที่เรื่องมันบีบบังคับให้แฟนผมเลือกขึ้นมาจริง ๆ ผมก็จะไม่รั้งเธอไว้  ไม่อยากให้เธอมีปัญหากับแม่ที่เธอรักมากที่สุด  ถึงมันจะเจ็บปวดทรมานแค่ไหน   แต่ถ้าเลือกได้จริง ๆ ผมก็อยากจะมีชีวิตคู่ร่วมกับเธอนะครับ  

         ที่ผมอยากถามจริง ๆเลยก็คือ  พอจะมีวิธีไหนที่จะพิชิตใจหรือทำให้คุณแม่ท่านยอมรับในตัวหนุ่มกรุงเทพบ้างครับ  ผมยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ท่านยอมรับในตัวผม  หรือถ้าเพื่อน ๆ คนไหนเคยเจอเรื่องทำนองนี้ หรือมีประสบการณ์แนว ๆ นี้มาแชร์ให้ฟังกันหน่อยนะครับ    ถึงเรื่องของผมมันอาจจะฟังแบบนิยายจ๋ามาเลย แต่ผมยืนยันเลยครับว่าเรื่องของผมเป็นเรื่องจริง  ผมเองก็กลุ้มใจมาก ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยครับ  และขอขอบคุณทุกคนที่อ่านมาจนจบนะครับ  

ปล.  พวกเราเป็นเกย์นะครับ  ขอโทษที่ไม่ได้บอกตอนแรก 555

ปล.ที่สอง  พอดีเราทั้งคู่ศึกษาธรรมะด้วยน่ะครับ  เลยอยากขอความเห็นจากแท็กกฎแห่งกรรมด้วยนะครับ คืออยากทราบจริง ๆ ว่าพี่ ๆห้องนี้จะมีความเห็นอย่างไรกับเรื่องนี้

ปล.สุดท้าย ถึงแม่แฟนท่านจะเกลียดคนกรุงเทพ  แต่ขอความกรุณาอย่าใช้ถ้อยคำที่รุนแรงถึงท่านเลยนะครับ  เพราะว่าผมเองก็เครพท่านเหมือนญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง  และขอคุณสำหรับคำปรึกษานะครับ  ขอบคุณจริง ๆ