เหตุมันเริ่มจากว่า แม่เราเป็นพี่สาวคนโต นอกนั้นน้องชายหมด (อากู๋) แม่เราจะ 70 แล้ว ถึงเทศกาลตรุษจีน สาทรจีน ไหว้บรรพบุรุษ และเชงเม้ง แม่เราจะต้องเป็นหัวเรือใหญ่ตลอด ออกไปซื้อของล่วงหน้า ตื่นมาทำกับข้าวตี 4 ร้อนหน้ามัน ทำเสร็จต้องแจกจ่าย แปรรูปเป็ดไก่ เก็บล้างมากมาย เหนื่อยมาก ทีนี้พอเหนื่อย ก็เราที่โดนลูกหลง โดนว่า คือใครทำอะไรก็จะไม่มีทางถูกใจแม่ แต่ก็ยังต้องช่วยอยู่อย่างนั้น โดนว่า โดนเหวี่ยงใส่อยู่วนไป เป็นอย่างงี้มาตั้งแต่จำความได้ สมัยเด็กก็แอบร้องไห้มาหลายครั้ง เกลียดจนฝังใจ จนช่วงนี้เทศกาลเชงเม้ง ก็เหมือนเดิมเราก็โดน
ส่วนพวกบ้านอากู๋ ลูกๆอากู๋ ลูกพี่ลูกน้อง มาคอยกิน ไหว้ เสร็จแล้วก็แจ้นกลับบ้าน ชิวๆกัน ทุกครั้ง เราสงสารแม่ แล้วก็ส่งสารตัวเองมาก เราว่าแม่ก็อยากหยุด แต่กลัวว่าอากง อาม่าจะลำบาก ในอีกภพภูมินึง ส่วนเราเทศกาลพวกนี้มาทีไรเราจะกลัวและเครียด แต่ถ้าไม่ไหว้ ก็จะถือว่าอกตัญญูมั้ยคะ และบรรพบุรุษเราจะลำบากอดอยากจริงมั้ย(อยากได้คำตอบจริงๆเฮ้อใครรู้จริงช่วยหน่อย) เรากลายเป็นโรคกลัวเทศกาลพวกนั้นไปแล้ว อยากวิ่งหนีไปไกลๆไม่ร่วมเลย