ผมพบสาวคนหนึ่ง ในร้านเหล้า
  ยืนอยู่ข้างกระจกเงา ตรงบาร์น้ำ
  เรือนร่างดูสวยสด และงดงาม
เธอมีนามไพเราะว่า  " มารอริน "

       วงหน้าเธอสดใส ในกระจก
  ไม่มีความวิตก ใดทั้งสิ้น
  ผมเงียบๆก้มหน้า ก้มตากิน
  เธอก็รอเพื่อจะริน เรื่อยๆไป

       ระหว่างที่น้ำแข็ง เริ่มละลาย
  เธอทักทายด้วยการ ส่งยิ้มให้
  หนุ่มบ้านนอกก็เบลอ เผลอๆไป
  กลับสู่ใจเถิดขวัญงาม ยามรินมา

      ดื่มแก้วนี้มีทุกข์ ใช่สุขปลื้ม
  จำเพื่อลืมดื่มให้หลับ กับปัญหา
  ศุกร์เมาเสาร์นอนอาทิตย์ถอน จันทร์ลา
  เพื่อปิดหูปิดตา ไม่เห็นใด

       ใครเล็มเลาะเคาะแคะ ทำแกะเกะ
  ใครอะเอะจ้องประณาม ตามความใคร่
  ไม่เป็นอย่างความจริง ทุกสิ่งไป
   อภินิหารหรือตามใจ  ไม่นินทา

       เกิดเป็นหญิงจริงไฉน อย่าไร้รัก
   ควรปากหนักแฝงเล่ห์ เสน่หา
  " มารอริน " รักลุง ก็ว่ามา
   จะไม่คิดกังขา มารอริน

       พี่เมาใจในผับ ก็หลับได้
  ตื่นก็ไปทำนา ประสาศิลป์
  ลงถั่วงาหน้าแล้ง ทั้งแปลงกิน
  ล้วนเป็นทรัพย์เป็นสิน สบายใจ

      อยู่กับลุงฟุ้งเฟ้อ ละเมอศักดิ์
  เธอไม่รักสันโดษ หรือไฉน
  มาอยู่ป่ากับพี่ แม้ห่างไกล
  ก็สุขใจกว่าลุง ที่แกนๆ

     เธอใส่พริกมะนาว และตะไคร้
  พี่ต้มไก่ใบมะขาม อร่อยแสน
  ค่ำก็นอนตักอุ่น พี่หนุนแทน
  ไม่ขาดแคลนใดหนา มารอริน
  
....................

( ขออนุญาตแก้ไขภาพประกอบครับ )

อาร์ต