สวัสดีคะ เราบอกก่อนว่า เราอายุ 23 สามี 28
แต่งงานกันได้แค่ปีเดียว เหตุผลคือท้อง ตอนนี้ลูกเราได้10เดือน
เราคบกันมา4ปีก่อนแต่ง ตอนคบกันก็ดีคะ มีความสุข ใส่ใจ ดูแลกันดี
เราคุยกันเสมอเรื่องอนาคต เรื่องแต่งงานมีลูก สามีบอกจะขอตอนเราอายุ 24-25
แต่ดันมาท้องก่อน ทางเรากับทางเค้าก็ตกลง จัดงานแต่งกันขึ้นมา
ชีวิตเรามีความสุขดี คือดีเกือบทุกอย่าง เรามีความสุขกันมากคะ ถึงจะมีทะเลาะกันบ้าง
พอหลังคลอดลูกหลายๆอย่างก็เปลี่ยนแปลง เราทั้งคู่เริ่มใส่ใจกันน้อยลง แทบจะไม่มีอะไรกันเลย(สามีไม่อยากทำ)
พอเรามีลูกเราก็อยากเลี้ยงลูกดีๆ อยากใส่ใจลูกเยอะๆ จนหลายครั้งมันทำให้เราลืมที่จะใส่ใจสามี
อย่างเช่น สามีเราท้องเสีย (เป็นคนไม่สบายง่าย) เราก็ไม่ปลุกมาช่วยดูลูก อยากให้เค้าได้พักผ่อน
พอถึงบ่าย3 เราก็คิดว่าน่าจะตื่นได้แล้วน่ะ เพราะเวลาเราไม่สบายเราจะไม่เอาแต่นอน เราจะออกมานอกห้องบ้าง
เพื่อที่จะได้รู้สึกสดชื่นหน่อย แล้วคือวันนั้นงานบ้านเยอะมากกก เราก็ขึ้นไปปลุกเค้า บอกตื่นรึยัง3 โมงแล้วน่ะ
ในใจคืออยากให้เค้าตื่นมากินข้าวหน่อย ข้าวเช้ากลางวันก็ไม่ได้กิน
แล้วพอเค้าตื่นเค้าก็บอกว่า คุณไม่ใส่ใจผมเลย ผมไม่สบายอยู่น่ะ ไม่ถามหน่อยหรอว่าเป็นไงบ้าง
เราก็อึ่งไปแปป รู้สึกตัวว่าเออ เรามัวแต่ยุ่งงานยุ่งลูกลืมดูแลสามีรึป่าว เรื่องนี้จบไป
มาอีกวันตอนกลางคืน สามีเราหายดีแล้วแหละ
เราเอาลูกเข้านอน ตอน5ทุ่ม (ลูกฟันขึ้น กำลังงอแงไมายอมนอนมาก) เกือบจะเที่ยงคืนกว่าจะหลับ
เราก็นอนพร้อมกับลูกเลย สามีเราบอกว่า ลงไปเล่นเกมส์ชั้นล้างหน่อย เพราะwifiบานข้างบน รับได้มีดี
เราก็บอก อือๆ รีบๆขึ้นมานอนน่ะ
ตอนตี3เราตื่นมาไม่เห็นสามี เราเลยส่งข้อความไปบอกว่า นอนได้แล้ว ดึกแล้ว แล้วเราก็หลับต่อเลย
วันรุ่งขึ้น เราตื่นมาตอน11โมงเช้าเห็นลุกกับสามีตื่นกันแล้ว เลยถามสามีว่าตื่นเช้าจัง
เค้าบอก ตื่นตั้งแต่ตี2 ในใจเราก็งง เพราะเมื่อคืนตอนตี3ยังเล่นเกมอยู่ไม่ใช่หรอ
แต่เราก็ไม่ได้ถามอะไร พอตอนเที่ยงเราเริ่มเห็นสามีดูเหมือนง่วงเราก็ถามไปว่าง่วงหรอสรุปเมื่อคืนได้นอนจริงๆรึป่าว
(สามีเราสามารถเล่นเกมได้ทั้งคืนถึงเช้าถึงเที่ยงเลย)
เค้าก็ตอบแบบ เดิม ตื่นตี2ไง เราก็ไม่ตอบ (เอาลูกอาบน้ำอยู่)
แล้วเค้าก็บอกว่า คุณอะไม่ใส่ใจผมจริงๆเลย ผมบอกคุณว่าผมตื่นตี2 มันมีความเป็นไปได้มั๊ย?
คุณไม่เคยใส่ใจอะไรเลย ตอนเช้าผมบอกคุณว่าจะผมจะเอาขวดนมลูกลงมา คุณบอกไม่ต้องเดี๋ยวคุณทำเอง
แล้วคุณก็ลืม เราบอกไปว่า ก็เราเอาลงมาล้างแล้วไง ตอนนั้นรีบอุ้มลูกลงมาลืมว่างไว้แปปเดียวเอง
เค้าก็เริ่มบ่นๆ ว่าของๆลูกอย่างนี้อย่างนั้น เราตอบกลับแบบจริงจังว่า
คุณคิดว่าฉันทำหน้าที่แม่ได้ไม่ดีหรอ ถ้าไม่ดีก็บอกมาเราจะได้ปรับปรุง
เค้าก็บอกว่า ป่าว คุณจะไม่ดีได้ยังไงละ คุณถูกเสมออะ ขนาดผมนอนกี่โมงทำอะไรอยู่คุณยังไม่รู้เลย
เราก็งง เห้ยอะไรของเค้าเป็นอะไรๆๆๆๆ เราคิดในใจ
สรุปเค้าเอาลูกนอนแล้วบอกเราให้ไปทำอย่างอื่น
2โมงพอลูกหลับเค้าก็ออกมาบอกว่า อยู่กับลูก ผมขึ้นไปนอน แล้วก็เมินเราไปเลย ไม่คุยกับเราอีกเลย

คือเราก็มานั่งคิดว่า เราขาดตกปกพร่องตรงไหน
แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก เราไม่ใส่ใจสามีเหมือนแต่ก่อนหรอ อีกใจก็คิดว่า ลูกก็มี งานบ้านก็ต้องทำ
มันใช่หรอที่ต้องมานั่ง เป็นห่วงเป็นไงกันตลอด ต้องรู้ว่าเค้าอยู่ข้างล่างตอนกลางคืนทำอะไร
ทำถึงกี่โมง นอนกี่โมงตื่นกี่โมง คือต้องทำแบบไหนถึงจะดี