เหนื่อยกับชีวิตมาก  มีแต่คนโทษว่าเราผิดเราแย่เราเxย  แต่ทำไม่ไม่เคยโทษต้นเหตุที่ทำให้เราเป็นแบบนี้บ้าง
ไม่เคยโทษตัวเองกันบ้าง  ทำไมเราต้องรักษาความสัมพันธ์ทั้งที่คนอื่นไม่เห็นจะแคร์ความรู้สึกเราบ้าง ไม่แคร์ว่าเราจะเป็นยังไง
มองแค่ว่าเพราะเรา  แล้วสิ่งที่คนอื่นรู้มาทั้งที่มันไม่ใช่เลยตีความกันไปเองอคติกันเอง แล้วคำที่เราพูดไปความหมายอีกอย่างแต่ตีความอีกอย่างเหนื่อยค่ะ
เบื่อที่จะอธิบายที่จะเถียงทุกอย่างโยนให้เราผิดหมดทุกเรื่อง สิ่งที่เราเคยทำให้ไม่เคยนึก บางเรื่องมาว่าเราผิดพอมีหลักฐานก็แถจนให้เราผิด
คนที่เคยไว้ใจตอนนี้ไม่ร็ด้วยซ้ำว่าควรพูดอะไรได้บ้าง

ถ้าชีวิตนี้เราไม่มีพ่อแม่คงแย่กว่านี้ ขอบคุณพ่อกับแม่มากที่อยู๋ข้างหนูตอนที่หนูได้สัมพัสกับความโหดร้ายของคนบางคนในโลกนี้