น้ำตกลานรัก...นิยายรักฉากสุดท้าย
มา"ลานรัก"ลานช้ำลานความหลัง
เมื่อเรายังอยู่ในวัยหนุ่มสาว
กระแสน้ำเก็บทุกข์สุขทุกเรื่องราว
ดั่งภาพขาวงามเด่นเป็นตำนาน
ได้มาเยือนลานรักเพื่อพักผ่อน
สัมผัสร้อนก็ละมุนอบอุ่นหวาน
เพียงแรกพบสบตาพริ้มที่ริมธาร
ดอกรักบานในกมลของคนไกล
นี่ลานรักลานใจของใครหนอ
เคยเคล้าคลอเคียงกันบนธารใส
รอวันคืนกลับมาหาหัวใจ
ที่ฝากไว้กับสายธารสานสัมพันธ์
จะหวนกลับมาที่นี่อีกกี่ฝน
สู้อดทนคืนมาตามหาฝัน
หลงเฝ้ารออยู่อย่างนี้ทุกวี่วัน
สิ้นวสันต์คงสิ้นแรงแห่งการรอ
มาลานรักครั้งใดใจจะขาด
ด้วยมิอาจลืมได้กระไรหนอ
ทั้งที่เขาทิ้งไปปล่อยให้รอ
ยังคงพ้อพร่ำเตือนไม่เลือนลา
โอ้ลานรักลานใจมาไร้เพื่อน
ไร้คนเยือนเหมือนเก่าเคยเฝ้าหา
นิยายรักบทสุดท้ายได้เวลา
ปิดฉากเศร้าเคล้าน้ำตาลาเวที
"ครูเปี๊ยก"
เขียนไว้ตั้งแต่ปีกลาย
ร้อนมาเยือนลานรักคงแล้งน้ำแล้ว
ขออนุญาตเก็บมาฟื้นความทรงจำนะครับ
26/03/60
น้ำตกลานรัก...นิยายรักฉากสุดท้าย