อันที่จริงเราน่าจะชินได้แล้วแหละเพราะเราก็อยู่แถวประตูน้ำมานานนม
เรื่องมีอยู่ว่า...
ตามฟุตบาท ตามสะพานลอย ตามถนน  
ท่านๆชาวต่างชาติทั้งหลาย อาทิ แขกขาว ดำหรือเปล่าแยกไม่ค่อยออก จีนนี่เรารู้ ผ่างผางงง ฮ่า ฮ่า บาก

คือเวลาจะหยุดยืนคุยกันนี่ก็หยุดแล้วก็เดินเต็มทางเดินไม่หลบคนอื่นดั้ววว  ดิฉันเดินตามมาอยู่ค่ะท่าน นี่ไม่มีที่จะเดิน เวลาชี้นิ้วนี่จะทิ่มหน้าอยู่ละ
และบอกขอทางหน่อยก็มองแล้วก็หันกลับไปคุยกันต่อ บางครั้งมีคนเดินมาตามหลังเค้าก็จะเดินมุดผ่านไป เราได้จังหวะก็มุดผ่านตาม

ล่าสุดลงลิฟต์จากแอร์พอร์ต ลิ้ง มากันเป็นสิบ บวกกับกระเป๋าเดินทางจะยัดกันเข้าให้ได้ เบียดเรากะคนข้างๆจนติดผนังอะได้แต่มองหน้ากัน เราร้องโอ้ยยด้วยความเจ็บคุณเธอหันมามองหน้าและเบียดต่อพร้อมกับบอกเพื่อนเข้าได้อีกๆ

...หรือเป็นเพราะว่าฉันคือวิญญาณ ที่ทุกข์ทนมาตั้งนาน ไม่รู้ตัวเลยว่าตายยย...

แล้วก็มีอีกหลายๆเหตุการณ์ แต่ก็ไม่ได้อะไรมากหรอกค่ะแค่รู้สึกว่าโอ้ย อนอัวแถะน้ออ จั๊กบาทสะบ๊ออ 😌


บางทีเราก็คิดว่ามารยาททางสังคมบ้านเค้าเป็นกันแบบนี้ แต่ก็เห็นเป็นแบบนี้แต่แถวประตูน้ำเนี่ยยแหละะ

เอ๊ะ หรือว่าดิฉันไม่ค่อยได้ไปไหน...