เมื่อก่อนผมคือตัว โจ๊กในหมู่เพื่อนเลยก็ว่าได้ จนกระทั้ง วันหนึ่งพ่อผม พ่อผมได้ตบหน้าผมต่อหน้า ยาย จนยายช๋อกเข้า รพ.(ยายเลี้ยงผมตั้งแต่ผมเกิดแค่20วันแม่กับพ่อเลยส่งไห้น้าและยายเลี้ยง(ใช่ตอนวัยรุ่นผมเกเรและสิ่งที่เลวร้ายที่สุด ผมติด ยาแก้ไอที่ผสมโคเดอีน กินยานอนหลับตามจนบางครี้งเครียดจัดจนเบลอ ถึงขั้น กรีดแขนตัวเอง ) พอยายเข้า รพ.ผมบอกน้าผมเพื่อนผม ถ้ายายผมเป็นอะไรไปผมจะไม่มีวันไห่อถัยพ่อเด็ดขาด แล้วสิ่งนั้นก็เกิดขึ้นยายผมเสียหลังจากนั้น4วัน ผมไม่พูด แกถามถึงจะตอบถ้าไม่ตอบก็โดนเตะ ถ้าตอบแล้วไม่พอใจก้ตบหัวผม พ่อผมเป็นตำรวจ เขาต้องการอะไรต้องได้ใช้ระบบเผ็ดจการ ตอนป4 ผมร่องไห้ขี้เกียจไปโรงเรียนเขาเตะผมลงตกบรรได ขนาดตอนนี้ ผมอายุจะเข้า36ผมยังโดนกะทืบเลยครับ ครั้งล่าสุดก็วันที่10มีนาที่ผ่านมา เขาจะมาเอารถขึ้น กทม มาถึงเขาจะไปทันที ชึ่งผมไม่ได้เป็นแค่โรคชึมเส้าเท่านั้น ผมบำบัดยาเสพติด ต้องกินเมทาโดนทุกวัน แต่เขาไม่ได้บอกอะไรเลย ผมเลยทำหนังสือส่งตัวไม่ทันและมีอาการเลยครับ ปวดกระดูก ต้องพยามนอนไม่ไห้ปวด กินยา นอนหลับแต่ก้หลับไม่เต็มที่จากโรคแต่ตอนนั้นผมยังไม่รุ้ว่าเป็นโรคชึมเส้าตอนไหน ย้อนไปปี54พอผมทำงานก็ดันมีเรื่องจนผมต้องออกจากงาน พอออกงานมา ผมได้เจอผู้หญิงคนหนึ่ง เราเป็นแฟนกัน ยอมรับครับ ผมเคยมีแฟนแต่ตอนม3ชึ่งยังเด็กเรื่องพวกนี้ ผู้หญิงคนนี้คือคนแรกของผม ที่มี สัมพันที่ลึกชึ้งมากชะจน ผมคบแค่ปีกว่าแต่ผมทำใจเกือยบ4ปีเต็มๆ ตอนรุ้จักกันแรกๆ เราต่างคนก็จะเล่าไห้ฟังแบบมี่พี่น้องกี่คน ผมมีน้องสาว ผมก็ถามหน้าเหมือนผมไหม เขาก็ส่งรูปน้องชายเขาหลานสาวเขา คือเขาเป็นผู้หญิงที่ดีที่สุดถ้าไม่นับญาติๆเขานี้นละคือคนที่ผมรัก ผมต้องกลับมานราธิวาส ทำงานที่  ชีแพค เขาจะมาหาผมเดือนละครั้ง จนเชสเห็นผมทำงานหนักหรือป่าวเพราะเขารู้จักกับเพื่อนผมเพื่อนผมบอกงานหนักอยุ่นะ เขาเลยบอกว่ามาขายของร้านเขาชิ ในห้างใจกลาง กทม เพราะลูกน้องเขาลาคลอดพอดี ผมไม่ลังเลเลย คือ อยากอยุ่ไก้ลๆเขา แต่ในที่สุด ทุกอย่างก็เปิดเผย เพราะเพื่อนร้านข้างๆเขาบอกแต่เพื่อนที่ทำงานไม่รู้ว่า(เชารู้จักเพื่อนผมทุกคนแม่ผมเขาก็เคยคุย แต่ผมกลับไม่รู้จักเพื่อนเขาเลยสักคน) เจ้าของร้านนี้เป็นแฟนกับผม เพราะเขาบอกว่า เปลี่ยนชื่อด้วยนะชึ่งผทก็ งง ชึ่งตอนแรกผมก้คิดนะว่าเขาคงมีแฟนเพราะผมเคยถาม แต่เชาบอกแยกกันอยุ่แล้ว ชึ่งผมโอเค ทุกคนมีอดีตทั้งนั้น แต่ผมก็เริ่มสงสัย แต่ด้วยความรักบังตายเพราะรักเขามากจนวันหนึ่ง เขามาพร้อมเลยครับ สามีเขาและลูกสาวเชา คนที่เขาเคยส่งรูปไห้ดูที่บอกว่าน้องชายก็คือสามีเขาหลานสาวก็คือลูกสาวเขา ผมแทบทรุดลงกับพื้น แล้วขอตัวเข้าห้องน้ำ ผมปล่อยโฮเลยครับคือน้ำตาไหลแต่ต้องปิดปากไว้เพราะกลัวคนที่เข้าห้องน้ำตกใจหรือหาว่าผมบ้า ผมอยุ่ร้องไห้ในห่องน้ำได้15นาที ผมก้ไปสูบบุหรี่แต่น้ำตาไหล ถามว่าอายไหม ตอนนั้นไม่คิดไรแล้วครับ จนเขาโทรมา เขาขอโทด เขาบอกที่ต้องมาแบบนี้เพื่อลูก แต่แยกกันอยุ่นะแล้วบอกผมไห้มาเฝ้าร้านได้แล้วเขาจะกลับผมเลยบอกอืมกลับเลยเดียวผมไป ผมผมก็ดันเชื่อ ผมเริ่มมาติดยานอนหลับติดเมทาโดนคือเสพจนเพื่อนที่ทำงานยังงง ผมยืนหลับได้ยังไง จนผมเริ่มหลอกถามเพื่อนที่ทำงานกับผม คลาวนี้ เจ็บยิ่งกว่าเดิมเพราะเพื่อนเขาบอกยังอยุ่ด้วยกันเพียงแต่สามีเขาต่องทำงานออกต่าง จังหวัดบ่อยๆ ครั้งนี้ละครับ ผมผมโทรหาเขาผมร่องไห้ตลอดที่คุยผมบอกผมรู้หมดแล้ว เขาขอโทด แต่ผมรักเขามากจนโกดไม่ลง พอผมรุ้จากเขามาหาทุกอาทิตเขาเริ่มห่างผม จนเขาบอกไม่ต้องมาทำงานละนะ เดียวเงินจัใส่ชองไห้ มอไชรับจ้างที่ส่งของร้านเขาฝากไปไห่ หลังจากนั้น ผมแทบจะไม่กินอะไรเลยกินข้าววันละมื้อ ไม่คุยกับใครเลย3เดือนเต็มๆน้องสาวคงพอรุ้เขาเลยเอาแมวมาไห้ผมเลี้ยง ผมก็เลี้ยงคับ ยอมรับพูดกับแมงที่เลี้ยงไว้จนน้องสาวทนดูสถาพไม่ไหวเลยไป หา หมอที่ รพ รามคำแหง ผมเลยรู้ว่าเป็นโรคชึมเส้า แต่ที่หนักเข้าไปอีก น้าๆพ่อแม่ มองยานอนหลับเป็นยาเสพติด จนพ่อบอก ถ้าเลิกยาพวกนี้ ยาบำบัด ยาโรคชึมเส้า เชสถึงชนาดบอกว่า เขายอมติดคุก ผมเลยบอก ยิงเลยครับ ผมพร้อมตาย แต่ขอตรงหัวนะจะได้ไม่รุ้สึกทรมานขอแบบนัดเดียวจอด ถึงตอนนี้ ผมบำบัดยาด้วย กินยาโรคชึมเส้า ด้วย แต่เขาบอกมันอยู่ทีใจ ผมพยามอถิบายพ่อผทแม่ผมว่าผมต้องกินยานะ เพราะโรคนี้ มันจะหักดิบแบบยาเสพติดไม่ได้ แล้วเรื่องยาผมก็ไม่รุ้ว่าเขาจะรักษาไห้หายขาดแบบไม่ต้องกินยาได้ไหม ผมลองหยุดแค่วันเดียวผมแทบไม่รุ้เรื่องเลย อย่างเมื่องานผมนอนไม่หลับเลยเปิดฟักบัวลาดหัวผมเข้าตอนตี1กะว่าจะ15นาทีก้จะเช็ดตัวแล้วนอนแต่รุ้าึกตัวอีกทีตอนตี3ผมก็ว่าผมนั่งแปปเดียวผมจะทำยังไงดีครับไห้พ่อแม่เข้าใจ แม่พอพูดเข้าใจแต่พ่อนี้ บอกไห้หยุดยาทันทีหรือถ้าไม่ทันทีไห่เวลาเคลียตัว้องถายใน1เดือนคือพ่อเขาไม่ฟังคนอื่นเลย อย่างตอนไป กทม ผมไม่ได้กินเมทาโดน ผมพยามทีจะนอนหลับเพราะมันปวดกะดูกมากแต่พ่อผมลากผม ผมยืนไม่ไหวเขาก็ตบหัว กะทืบ ขนาดเมื่อวัน จัทร ที่ผ่านมาแม่ผมเข้า ไอชียู ผมกับพ่อรอด้านนอกเราก้พูดเถียงกันเรื่องยานี้ละ พยามบอกไห้เขาไปเจอหมอ หมอจะอถิยายไห้เขาเข้าใจแต่ เขากบับลุกมายีบคอผมทำท่าจะต่อยถ้าน้องสาวไม่ห้ามผมคงลงไปกองกลับพื่น ผมเลยอยากทราบจะทำยังไงไห้พ่อแม่เข้าใจ ยาโรคชึทเส้าหยุดยาเองไม่ได้เผลอๆอาจต่องกินตลอดชีวิต ตอนนี้แทบไม่มีใครเช้าใจผมเลย แฟนก็ไม่มี มีแค่เพื่อนสนิทคนเดียวที่เข้าใจ แต่เขาก้ไม่เข้าใจเลย ละมันจะหายขาดแบบไม่ต้องทานยาได้ไหมครับ
ปล พิมผิดพลาดประการใดขอโทษด้วยระครับ เพราะเวลาเครียดมือจะจีบเข้า และต่องขอโทษถ้ายาวไป ไม่ต้องอ่านก็ได้นะครับ ผมแค่อยากระบายเผื่อจะมีใครเช้าใจผมบ้าง ขอบคุณครับ