เมื่อวันพฤหัสที่ 23 มีนาคม ประมาณหกโมงเช้า เรายังไม่ตื่นกำลังหลับสบายเลย  หูได้ยินเสียงเหมือนแมวลับเล็บ กัดฉีกอะไรสักอย่างอยู่ที่หน้าประตูห้องนอน เสียงดังชัดเจนจนรู้สึกตัว กำลังมีความสุขกับการนอนในใจนึกเดี๋ยวเถอะ ถ้าตอนเช้าออกไปเจอรองเท้าฟองน้ำหน้าห้องขาด จะทำโทษเรียงตัวเลย คิดได้เท่านี้ก็หลับต่อ

บ้านเราเป็นตึกสามชั้น เราเป็นมนุษย์คนเดียวในบ้าน อยู่กับแมว 8 ตัว ที่ทำตัวเป็นเจ้าของบ้านแต่ละชั้น ชั้นบนสามตัว ชั้นสองสามตัว ชั้นล่างสองตัว ปกติทุกเช้า แมวจะมานั่งรอกันหน้าห้อง บางวันไม่รออย่างเดียวร้องเรียกด้วย แต่วันนี้ไม่มีเสียงแมวร้องเรียก มีแต่เสียงกัดฉีดอะไรบางอย่าง

หลับจนเก้าโมงเช้า  ตื่นขึ้นมาลืมเรื่องเสียงที่ได้ยินไปแล้ว  แต่ต้องหยุดชะงักที่หน้าประตูห้อง เพราะมันเกลื่อนไปด้วยเศษพรมน้ำมัน (บางบ้านเรียกเสื่อน้ำมัน) ชิ้นเล็กชิ้นน้อย กระจุยกระจายอยู่หน้าประตู พร้อมกับหลักฐานว่าพรมน้ำมันชิ้นหลักแหว่งวิ่น ใจนึกถึงเรื่องที่ได้ยินเมื่อเช้า ถ้าไม่เห็นหลักฐานก็คงคิดว่าฝันไป

เรานอนคนเดียวไม่มีแมวเข้ามานอนด้วย  หรือถ้ามีคนนอนด้วย เค้าก็คงไม่ลุกขึ้นมากัดพรมน้ำมันแน่แท้

ระยะห่างของพรมน้ำมันกับประตูประมาณครึ่งเมตรช่อง ใต้ประตูก็กว้างประมาณสอดไม้บันทัดแนวนอนได้เท่านั้นเอง  คิดการตามหลักความเป็นจริง ไม่มีแมวหรือใครสามารถเอามือลอดใต้ประตูเข้ามาได้เลย เพราะมันแคบ และไกลจากขอบพรมน้ำมันมาก ห้องก็ปิดมิดชิดพื้นจรดเพดานทุกด้าน

อีกอย่างแมวบ้านเราตัวไม่เล็กเลย


หนูหรือ ยิ่งไม่ใช่ใหญ่เลย เคยมีหนูชะตาขาดตกลงมาจากหลังคาห้องน้ำหลังบ้านบ้าง แต่ไม่เคยมีขึ้นมาชั้นสอง ถ้ามีก็คงเสร็จเจ้าถิ่นสามตัวของชั้นนี้


ดูภาพสิคะ ก่อนเขียนไปถ่ายรูปมาจากกองผงที่ยังไม่ได้โกยทิ้งตั้งแต่วันเกิดเหตุ อาจจะเน่าๆ หน่อยนะคะ รอยขาดของพรมน้ำมันไม่ใช่ฟันหนูแน่ มันเป็นรอยกัดกระชากของแมว คนที่เลี้ยงแมวส่วนมากคุ้นเคยกับเศษซากที่แมวกัดทึ้งแบบนี้


เราพยายามคิดว่าใครทำ จนกระทั่งตอนนี้ยังนึกไม่ออกว่าใครทำ