การถ่ายภาพด้วยกล้องฟิล์มในสมัยปัจจุบัน ความหมายของผมเป็นความลุ่มหลง ความงมงายครับ ทำเป็นอาชีพหาเงินในยุคปัจจุบันก็ไม่ได้ ถ่ายแล้วต้องมาลุ้นล้างฟิล์มอีก บางทีกว่าจะถ่ายหมดม้วนนึงฟิล์มค้างตั้งหลายเดือน ค่าใช้จ่ายก็ตั้งภาพละ 10 กว่าบาท

เกรนของฟิล์มนี้ ในอดีตมันเป็นตัววัดมาตราฐานในการล้างฟิล์มแบบแฮนเมดโดยเฉพาะฟิล์มขาวดำ ล้างฟิล์มแล้วมีเกรนภาพนี้ร้านล้างฟิล์มเลิกกิจการได้เลยนะ เค้าแข่งกันที่ล้างฟิล์มด้วยน้ำยาไฟน์เกรน Fine Grain ต้องไม่มีเกรนให้เห็นด้วยตาเปล่าถึงจะดี แต่ส่องหลูปก็เห็นนะ
แต่เกรนของภาพนี้ เป็นตัววัดคุณภาพความคมชัดของสแกนเนอร์ได้เหมือนกัน เมื่อขยายภาพใหญ่หน่อยจะเห็นเกรนยิบๆ

หนังสือเกี่ยวกับกล้องฟิล์มโดยเฉพาะทางด้านเทคนิกเฉพาะ เมื่อก่อนก็มีไม่ค่อยเยอะอยู่แล้ว ปัจจุบันไม่มีเลย แต่ยูทูปมีเยอะถ้าสนใจจะศึกษาด้านนี้ดูในนั้นเอา

ถ้าเป็นหนังสือเรื่องฟิล์มขาวดำและเทคนิคห้องมืด Dark Room ก็ต้องของอาจารย์ ศักดา ศิริพันธุ์ ผมว่าดีที่สุด ละเอียดจนปวดหัวเลยหล่ะ
ถ้าแบบครอบจักรวาลนี้ต้องหาหนังสือของโกดัก ชื่อ The Joy Of Photography นี้ดีที่สุด เป็นภาษาไทยก็มีนะชื่อ ความสุขของการถ่ายภาพ โกดักทำหนังสือเกี่ยวกับการถ่ายภาพได้ดีทุกเล่มเลย อ่านแล้วมีแรงบันดาลใจ ( ยุคนั้นนะ )
หนังสือเกี่ยวกับยุคกล้องฟิล์มน่าจะหาอ่านได้ที่ หอสมุดแห่งชาตินะ


กล้องฟิล์มโดยเฉพาะฟิล์มขาวดำ เด่นที่กระดาษอัดรูปครับ งานห้องมืดต้องอัดเป็นถึงสนุก ความคมชัดสูงมาก โดดเด่นที่สีดำ ( ดำแบบดำสนิทจริงๆ ) ปริ้นเตอร์สมัยนี้ต้องเป็นแบบเฉพาะ ( Professional ) ถึงจะเหมือนกระดาษแบบซิลเวอปริ๊นท์ ปริ้นเตอร์ปรกติหรืออัดจากแล็ปดิจิตอลสู้ไม่ได้

ฟิล์มขาวดำถ้าอัดขยายจากเครื่องขยายรุ่นเก่า นี้ถ้าเอาเทียบปัจจุบัน ต้องตั้งความละเอียดใช่มั้ย แต่ฟิล์มนี้ว่าไปแล้วก็คือ RAW File ทุกภาพ

ไม่ว่าจะเป็นภาพขยายใหญ่ที่สุด ก็เป็น RAW File


ขนาดเท่าแบบก็เป็น RAW File


เล็กจิ๋วก็ RAW File อันนี้ดิจิตอลสู้ฟิล์มไม่ได้แน่นอน


เรามีเอฟเฟคสีแดงด้วยนะ ช่างห้องมืดจะคุ้นเคยแสงสีนี้ เปิดไฟปรกติทีตาลายเลย