ก็ไม่รู้ซิ  ความโสดมั้งมันทำให้เรารู้สึกว่า เอ้ยแม้ง อยากคุยกับใครสักคน ที่อยู่ไหนก็ได้ แต่พร้อมจะคุยและให้กำลังใจกันและกัน
ไม่เข้าใจตัวเองเลย ยังต้องการอะไรอีกฟะ เรียนก็จบแล้ว งานก็มีทำแล้ว แต่หลังจากว่างงาน แม้ง มันว้อน มันต้องการ มันจะต้องมี
แต่พระเจ้าก็ใจร้าย ไม่เคยส่งใครมาแล้วช่วยคลายความเหงานี้เลย  เคยนั่งทบทวนอะไรหลายๆ อย่าง หลายๆเหตุผล
บอกให้หาโน้นนี่นั่นทำ คือเข้าใจปะว่าจะพักผ่อน แต่ในหัวมันก็คิดอะไรไม่รู้ คงต้องหางานทำให้ไม่มีเวลาว่างเลยมั่ง  
ป๊าดใครนะที่จะคุยกะเราได้ตลอดๆ คุยดดยไม่เบื่อ คุยทั้งๆที่ไม่รู้จัก คุยๆๆๆ สาระไม่มีก็จะคุยที่บรรยายมาเนี่ย
ก็ไม่รู้นะว่าต้องการระบายรึอะไร  เออ เอาเข้าไป