เมื่อก่อนเวลาที่อ่านเรื่องที่เค้าเล่ากันว่าช่วงก่อนจะถึงวันงานแต่งงาน บางคนบางครอบครัวทะเลาะกันใหญ่โต สำหรับตัวเรา เรามองว่ามันถึงขนาดนั้นเลยหรอ เพราะเท่าที่เคยเห็นๆงานแต่งพี่ๆน้องๆ ก็ดูราบรื่น ไม่มีอะไรติดขัดนี่นา ทุกคนยินดีช่วยเหลือกัน
แต่มาวันนี้ เป็นทีของเราบ้าง เรียกว่าเริ่มทะเลาะกันที่ความเห็นไม่ตรงกัน รสนิยมที่ไม่ตรง ไม่ใช่แค่ไม่ตรงเรียกว่าคนละซีกโลกเลยด้วยซ้ำ เริ่มตั้งแต่ตัดชุดแต่งงาน กว่าจะหาแบบที่เราและแม่ น้าๆยอมรับเห็นดีเห็นงามก็ทะเลาะกันยกนึงละ มาเรื่องการ์ด ว่าที่แม่สามีตามใจ แต่แม่เรามีขัดเล็กน้อย เอ้า....พยายามเลือกที่แม่สบายใจ ไม่อยากเถียงต่อหน้าคนอื่น (ร้านการ์ด และแม่แฟน) เลือกจนพอใจทุกฝ่าย ของชำร่วย อ่ะผ่านไป ดีที่ไม่มีปัญหา
ทีนี้ปัญหามันดันมาตกที่พวกสมุดเซ็นอวยพร กล่องใส่ซองช่วยงาน ทางร้านไม่มีแบบที่เราชอบ คือเราเป็นคนที่ถ้าทำอะไรแล้วต้องอเนกประสงค์ คือไม่ใช่ใช้แล้วทิ้งเลย เรามองว่าสิ้นเปลือง ทีนี้ไอ้พวกกล่องใส่ซอง สมุดเซ็นแบบพิมพ์นิยม เราว่าน่าเบื่อ(ความเห็นส่วนตัวนะคะ) ทองๆ กล่องก็กล่องกระดาษหัวใจคู่พวกนั้น เราไม่คิดจะเอามาใช้เลย มันใช้แล้วเดี๋ยวก็ต้องทิ้ง เราอยากได้กล่องที่ใช้ในชีวิตประจำวันได้ด้วย
ทีนี้กลับมาบ้านเราก็หาๆรูปแบบที่ชอบ เราอยากได้กล่องไม้สน ที่ดูวินเทจ ออกแนวสวนๆ ปั้มแบบใช้ความร้อนเป็นชื่อเรากับแฟน วันที่ อะไรแบบนี้ แสดงถึงว่านี่ของงานเรานะ ไม่ใช่ของดาษๆ พอเลิกงาน ก็เอามาใส่ของใช้ของเราได้อีก และมันจะคงทนไปอีกนานเลย แต่พอเราเอาแนวกล่องแบบนี้ให้แม่ดู เป็นเรื่องเลย ทะเลาะเลย
แม่อยากได้กล่องสวยๆแบบเป็นชั้นๆเหมือนเค้ก อะไรแบบนี้ ไม่ใช่ว่าแบบนั้นไม่สวยนะคะ แต่เรามองที่ประโยชน์ต่อจากนี้ ก็เถียงๆกัน
พอมาถึงสมุดเซ็นอวยพร เราเอาแบบให้ดู ออกแนววินเทจ ฟรุ้งฟริ้งๆ แม่ก็อ่ะโอเค เราบอกจะซื้อของมาทำเองนะ เราอยากได้ตามใจเรา โดนอีกว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายๆที่จะทำให้สวย คือมองว่ามันยากไปหมด เราบอกหนูไปดูเองหาซื้อเองก็ได้ ก็ไม่ยอม เราบอกสมุดเซ็นอ่ะมีแน่ๆ แต่เราอยากได้กรอบรูปไม้ และวาดรูปต้นไม้ มีกิ่งก้านสาขามีใบไม้ ข้างล่างเป็นชื่อเรากับแฟน และให้แขกอย่างเพื่อนๆ พี่ๆน้องๆ ช่วยกันเขียนอวยพรให้เราบนใบไม้นั่น และเราจะเอากรอบรูปนั้นไปแปะในห้องนอน เอาไว้ดู เราบอกสมุดพวกนี้จะมีซักกี่ครั้งกี่คนที่เปิด แต่เราอยากมองคำอวยพรดีๆของทุกคนที่รักเรา ทุกวันๆ แต่แม่เหมือนไม่โอเคด้วย เราบอกเราออกเงินเองหาเองทำเองก็ได้ กลายเป็นแม่ไม่พูดกับเรา
เราอึดอัดมาก เราพยายามอธิบาย แต่อะไรที่แม่ไม่เห็นด้วยคือไม่เอาเลย เราพยายามทำตามใจทุกคนให้ดีที่สุด แต่บางอย่าง เราแค่อยากทำอย่างที่ใจเราต้องการบ้าง
เราไม่อยากทะเลาะกับแม่เลยค่ะ
และนี่ยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่ต้องทำ ไม่รู้ว่าจะต้องเถียงต้องทะเลาะหัวข้อไหนอีก
มีใครช่วงเตรียมงานแต่งงานต้องทะเลาะกับญาติผู้ใหญ่ พ่อแม่เรื่องงานแต่งงานบ้างมั้ยคะ
แต่มาวันนี้ เป็นทีของเราบ้าง เรียกว่าเริ่มทะเลาะกันที่ความเห็นไม่ตรงกัน รสนิยมที่ไม่ตรง ไม่ใช่แค่ไม่ตรงเรียกว่าคนละซีกโลกเลยด้วยซ้ำ เริ่มตั้งแต่ตัดชุดแต่งงาน กว่าจะหาแบบที่เราและแม่ น้าๆยอมรับเห็นดีเห็นงามก็ทะเลาะกันยกนึงละ มาเรื่องการ์ด ว่าที่แม่สามีตามใจ แต่แม่เรามีขัดเล็กน้อย เอ้า....พยายามเลือกที่แม่สบายใจ ไม่อยากเถียงต่อหน้าคนอื่น (ร้านการ์ด และแม่แฟน) เลือกจนพอใจทุกฝ่าย ของชำร่วย อ่ะผ่านไป ดีที่ไม่มีปัญหา
ทีนี้ปัญหามันดันมาตกที่พวกสมุดเซ็นอวยพร กล่องใส่ซองช่วยงาน ทางร้านไม่มีแบบที่เราชอบ คือเราเป็นคนที่ถ้าทำอะไรแล้วต้องอเนกประสงค์ คือไม่ใช่ใช้แล้วทิ้งเลย เรามองว่าสิ้นเปลือง ทีนี้ไอ้พวกกล่องใส่ซอง สมุดเซ็นแบบพิมพ์นิยม เราว่าน่าเบื่อ(ความเห็นส่วนตัวนะคะ) ทองๆ กล่องก็กล่องกระดาษหัวใจคู่พวกนั้น เราไม่คิดจะเอามาใช้เลย มันใช้แล้วเดี๋ยวก็ต้องทิ้ง เราอยากได้กล่องที่ใช้ในชีวิตประจำวันได้ด้วย
ทีนี้กลับมาบ้านเราก็หาๆรูปแบบที่ชอบ เราอยากได้กล่องไม้สน ที่ดูวินเทจ ออกแนวสวนๆ ปั้มแบบใช้ความร้อนเป็นชื่อเรากับแฟน วันที่ อะไรแบบนี้ แสดงถึงว่านี่ของงานเรานะ ไม่ใช่ของดาษๆ พอเลิกงาน ก็เอามาใส่ของใช้ของเราได้อีก และมันจะคงทนไปอีกนานเลย แต่พอเราเอาแนวกล่องแบบนี้ให้แม่ดู เป็นเรื่องเลย ทะเลาะเลย
แม่อยากได้กล่องสวยๆแบบเป็นชั้นๆเหมือนเค้ก อะไรแบบนี้ ไม่ใช่ว่าแบบนั้นไม่สวยนะคะ แต่เรามองที่ประโยชน์ต่อจากนี้ ก็เถียงๆกัน
พอมาถึงสมุดเซ็นอวยพร เราเอาแบบให้ดู ออกแนววินเทจ ฟรุ้งฟริ้งๆ แม่ก็อ่ะโอเค เราบอกจะซื้อของมาทำเองนะ เราอยากได้ตามใจเรา โดนอีกว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายๆที่จะทำให้สวย คือมองว่ามันยากไปหมด เราบอกหนูไปดูเองหาซื้อเองก็ได้ ก็ไม่ยอม เราบอกสมุดเซ็นอ่ะมีแน่ๆ แต่เราอยากได้กรอบรูปไม้ และวาดรูปต้นไม้ มีกิ่งก้านสาขามีใบไม้ ข้างล่างเป็นชื่อเรากับแฟน และให้แขกอย่างเพื่อนๆ พี่ๆน้องๆ ช่วยกันเขียนอวยพรให้เราบนใบไม้นั่น และเราจะเอากรอบรูปนั้นไปแปะในห้องนอน เอาไว้ดู เราบอกสมุดพวกนี้จะมีซักกี่ครั้งกี่คนที่เปิด แต่เราอยากมองคำอวยพรดีๆของทุกคนที่รักเรา ทุกวันๆ แต่แม่เหมือนไม่โอเคด้วย เราบอกเราออกเงินเองหาเองทำเองก็ได้ กลายเป็นแม่ไม่พูดกับเรา
เราอึดอัดมาก เราพยายามอธิบาย แต่อะไรที่แม่ไม่เห็นด้วยคือไม่เอาเลย เราพยายามทำตามใจทุกคนให้ดีที่สุด แต่บางอย่าง เราแค่อยากทำอย่างที่ใจเราต้องการบ้าง
เราไม่อยากทะเลาะกับแม่เลยค่ะ
และนี่ยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่ต้องทำ ไม่รู้ว่าจะต้องเถียงต้องทะเลาะหัวข้อไหนอีก