เริ่มเลยนะ เราเป็นลูกคนเดียว เรามีครอบครัวเหมือนคนทั่วไป พ่อแม่เรา  วันนึงพ่อแม่แยกทางกัน เพราะพ่อเราชอบเมาแล้วชอบทะเลาะกับแม่ แล้วตัวเราเลยต้องย้ายกลับไปเรียนที่ต่างจังหวัด พ่อกับแม่ให้สัญญากับเราว่า จะดูแลเราจะไม่ไปมีพ่อใหม่แม่ใหม่ เรามีความรู้สึกว่าเรารักแม่มากกว่าพ่อนิดนึง รู้สึกผูกพันธ์มากกว่า พ่อออกไปกินเหล้าแต่แม่เลี้ยงเราดูแลเรา แต่เราก็ยังรักพ่ออยู่แหละ เวลาผ่านไปเรื่อยๆ ทั้งพ่อและแม่ผิดคำสัญญากับเรา พ่อไปมีเมียใหม่ แม่ก็ไปมีผัวใหม่ แต่พ่อกับแม่ก็ยังเลี้ยงดูเราเหมือนเดิม เราทำใจที่พ่อไปมีเมียใหม่ได้ แต่เราทำใจเรื่องที่แม่ไปมีผัวใหม่ไม่ได้ อาจเป็นเพราะเราผูกพันธ์กับแม่มากกว่า และผัวใหม่แม่ก็มีเมียอยู่แล้ว แม่เราเปลี่ยนไปจากแต่ก่อนมาก แต่งตัวเก่งขึ้น เราก็ทะเลาะกับแม่หนักมากจนไม่ได้คุยกันประมาณ2ปีได้ จนคิดว่าชาติคงไม่ได้คุยกับแม่อีก แต่สุดท้ายก็กลับมาคุยกับแม่เหมือนเดิมเพราะเราก็สงสารแม่ เรารุ้สึกได้ว่าแม่คอยมองเราห่างๆ แบบไม่ให้เรารุ้ตัว แบบเอาเงินให้น้าเพื่อนซื้อกับข้าวให้เรา(ลืมบอกไปว่าเราย้ายมาต่างจังหวัดแล้วน้าเป็นคนดูแล)พ่อก็ส่งเงินให้เราปกติ พอกลับมาคุยกันแม่ แม่ก็ไม่เคยพูดถึงผัวใหม่ของแม่ให้เราได้ยินอีกเลย แม่เคยจะฆ่าตัวตายเพราะเรื่องผัวใหม่แม่ แต่ไม่สำเร็จ ต่อมาแม่กับผัวใหม่ก็เลิกกัน เราคิดว่าทุกอย่างมันกำลังจะดี แต่แม่เรากลับไปคุยกับผู้ชายคนใหม่อีก แล้วเขาก็มีเมียมีลูกแล้ว ตอนแรกเราไม่รุ้ เรารู้รหัสเฟสแม่วันนึงเราเข้าไปส่องดูเล่นๆ เห็นข้อความเมียของผู้ชายคนใหม่ของแม่ประมาณว่าตัดพ้อ แล้วด่าแม่เราว่าไปแย่งผัวเขามา หาว่าแม่เราเอาเงินไปเปย์ผู้ชายคนนี้ด่าๆสารพัด เราก็ทำใจแล้วก่อนที่จะไปคุยกับแม่ พอคุยแล้วก็ทะเลาะะกันจริงๆ เราทนไม่ได้ที่เห็นแม่ทำผิดอีกครั้ง แม่ได้แต่พุดว่า แม่มันเลวเอง แม่ไม่สมควรจะเป็นแม่ และบอกให้เราดูแลตัวเองให้ได้เวลาไม่มีแม่ ให้คิดสะว่าแม่ตายไปแล้วก็ได้ แม่กำลังจะทิ้งเราไปเหมือนครั้งก่อน น้าก็โทรมาหาเราด่าเราว่าเราเอาแต่ใจ ทำไมไม่ยอมให้แม่มีความสุขบ้าง หาว่าเราทะเลาะกับคนอื่นไปทั่ว เราก็โมโหมากเลยเถียงๆไป จนตอนนี้กลายเป็นเรื่องคาราคาซัง เรากับแม่ก็ไม่ได้คุยกันอีกเหมือนครั้งก่อน ตอนนี้มีแต่คุยกับพ่อ เราเสียใจมาก เราเหนื่อยที่เจอแต่เรื่องแบบนี้ เราเลวมากเลยหรอคะ ที่เรารับไม่ได้ เราอกตัญญูมากใช่ไหมคะ ที่เราไม่อยากให้แม่ทำผิด