สวัสดีค่ะ มีใครเคยรู้สึกว่าทุกคนรอบข้างตัวเองแปลกแล้วตัวเองปกติอยู่คนเดียวมั้ยคะ?
คือแปลกในที่นี้หมายถึงความคิดนะคะ คือเราโตขึ้นเราก็เริ่มพบว่าคนทั่วๆไปเขาก็ธรรมดาแหละไม่มีอะไรแปลก แต่พอได้สัมผัสกับวิธีคิดบางคนแล้วเพลียย
ช่วงนี้ที่เราเจอก็จะมี
1.[คนที่จะระบายแต่มุมมองตัวเอง]
เวลาเราคุยกับคนๆนึงแล้วเขาทำเป็นเหมือนรับฟังแต่จริงๆแล้วจ้องที่จะพูดแต่เรื่องตัวเอง ความคิดตัวเอง ฟังเราไปแล้วไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราพูดอะไรไป เหมือนเสียงเราไม่มีความหมาย เวลาเพื่อนมีปัญหาอะไรมาปรึกษาเราเรารับฟังและปลอบมันเป็นชั่วโมงๆ พอเรามีปัณหาจะปรึกษามันก็เอาแต่บอกว่าเราคิดมากบลาๆ สองประโยคแล้วก็จบบทสนทนากับเราแล้วไปทำอย่างอื่นต่อ
2.[ คิดจะทำอะไรก็ทำตามใจ ]
อย่างที่ได้เขียนไปว่า"คนทุกคน" คือหมายถึงทุกคนจริงๆ (ที่เราเจอ) คือเวลาจะตัวสินใจอะไร เราต้องเป็นคนให้เกียตเขาตัดสินใจ จ้องถามว่าดีไหม?โอเคไหม? ทั้งๆที่เวลาพวกเขาจะตัดสินใจอะไรพวกเขายึดมั่นคำตอบของตัวเองไว้แล้ว หรือบางคนทำไปโดยที่เราไม่ได้เห็นดีเห็นงามด้วยเลย ยกตัวอย่าง: ไปห้าง เพื่อนจะเข้าร้านไหนมันขอให้ไปด้วยเราก็เข้าไปด้วย แต่พอเราอยากเข้าร้านไหนเพื่อนก็จะบอกว่าร้านนั้นดีกว่า(ร้านที่มันอยากไป) แล้วก็เดินไปเลย ปล่อยให้เราเฟลไปเลย
//อันนี้ยกมาแบบจิ๊บจ้อย ยังมีอีกของหลายๆคน
3. [พวกเก่งและกล้าแต่ตอนอยู่กับฟูง]
พวกที่ชอบเห่า ชอบโชว์ออฟ จะเก่งก็ต่อเมื่ออยู่ในฟูง พอเวลาแยกเดี่ยวๆออกมาแล้วต้องการความช่วยเหลือนี่จะเป็นเด็กตาดำๆผู้น่าสงสารทันที พวกเขาเหล่านี้จะมีวิธีเอาตัวรอดที่น่าสมเพชมาก สร้างเรื่องทำให้ตัวเองดูน่าสงสารต่างๆนา ไม่ด้วยวาจาก็แววตาและภาพลักษณ์ คนพวกนี้แบ่งออกได้เป็น
3.1 พวกสร้างความสมเพชให้ตัวเอง
3.2 ทำให้บุคคลที่สามสมเพชมันและมาบีบให้เราช่วย เช่น พวกชอบฟ้องทั้งหลาย เรียกร้องสิทธิ์
จริงๆแล้วมีอีกมากมายหลายรูปแบบนะคะ แต่มาเขียนเป็นตัวหนังสือจริงๆแล้วมันออกมาไม่หมด และตัวอย่างที่ยกมานี่ก็ "คนส่วนมาก" รอบข้างจริงๆค่ะ ทุกคนคิดว่ายังไงคะ? นี่คือการปฎิบัติที่ปกติหรือเปล่า? อันนี้วิเคราะห์มาจากสังคมในหลายแบบนะคะ ทั้งอายุ เพศ และระดับถานะ ส่วนตัวแล้วเราคิดว่าการอบรมของที่บ้านและทัศนคติของพวกเขา พยายามคิดในแง่ดีหลายทางแล้วว่าทุกคนมีมุมมองความคิดที่แตกต่างกัน แต่ผลสุดท้ายมันทำให้เราหายใจไม่คล่องทุกครั้งที่ต้องเจอกับคน/สถานการแบบนี้ มันรกหูรกตาไปหมด หงุดหงิดโคตรๆคือเราทำไรผิดหรอ? ทำไมไม่มี l'oréal บ้าง? (คุณค่าที่กูคู่ควร)
ปล. ขอบคุณที่ทนอ่านกันนะคะ รู้สึกได้ระบายไป 13% ไม่มีตังไปปรึกษาจิตแพทย์ก็ได้พวกคุณเนี่ยแหละ ที่รับฟัง เพราะอย่างที่ว่า เพื่อนมันเล่าแต่เรื่องตัวเอง
เคยรู้สึกว่าทุกคนแปลกมั้ยคะ?
คือแปลกในที่นี้หมายถึงความคิดนะคะ คือเราโตขึ้นเราก็เริ่มพบว่าคนทั่วๆไปเขาก็ธรรมดาแหละไม่มีอะไรแปลก แต่พอได้สัมผัสกับวิธีคิดบางคนแล้วเพลียย
ช่วงนี้ที่เราเจอก็จะมี
1.[คนที่จะระบายแต่มุมมองตัวเอง]
เวลาเราคุยกับคนๆนึงแล้วเขาทำเป็นเหมือนรับฟังแต่จริงๆแล้วจ้องที่จะพูดแต่เรื่องตัวเอง ความคิดตัวเอง ฟังเราไปแล้วไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราพูดอะไรไป เหมือนเสียงเราไม่มีความหมาย เวลาเพื่อนมีปัญหาอะไรมาปรึกษาเราเรารับฟังและปลอบมันเป็นชั่วโมงๆ พอเรามีปัณหาจะปรึกษามันก็เอาแต่บอกว่าเราคิดมากบลาๆ สองประโยคแล้วก็จบบทสนทนากับเราแล้วไปทำอย่างอื่นต่อ
2.[ คิดจะทำอะไรก็ทำตามใจ ]
อย่างที่ได้เขียนไปว่า"คนทุกคน" คือหมายถึงทุกคนจริงๆ (ที่เราเจอ) คือเวลาจะตัวสินใจอะไร เราต้องเป็นคนให้เกียตเขาตัดสินใจ จ้องถามว่าดีไหม?โอเคไหม? ทั้งๆที่เวลาพวกเขาจะตัดสินใจอะไรพวกเขายึดมั่นคำตอบของตัวเองไว้แล้ว หรือบางคนทำไปโดยที่เราไม่ได้เห็นดีเห็นงามด้วยเลย ยกตัวอย่าง: ไปห้าง เพื่อนจะเข้าร้านไหนมันขอให้ไปด้วยเราก็เข้าไปด้วย แต่พอเราอยากเข้าร้านไหนเพื่อนก็จะบอกว่าร้านนั้นดีกว่า(ร้านที่มันอยากไป) แล้วก็เดินไปเลย ปล่อยให้เราเฟลไปเลย
//อันนี้ยกมาแบบจิ๊บจ้อย ยังมีอีกของหลายๆคน
3. [พวกเก่งและกล้าแต่ตอนอยู่กับฟูง]
พวกที่ชอบเห่า ชอบโชว์ออฟ จะเก่งก็ต่อเมื่ออยู่ในฟูง พอเวลาแยกเดี่ยวๆออกมาแล้วต้องการความช่วยเหลือนี่จะเป็นเด็กตาดำๆผู้น่าสงสารทันที พวกเขาเหล่านี้จะมีวิธีเอาตัวรอดที่น่าสมเพชมาก สร้างเรื่องทำให้ตัวเองดูน่าสงสารต่างๆนา ไม่ด้วยวาจาก็แววตาและภาพลักษณ์ คนพวกนี้แบ่งออกได้เป็น
3.1 พวกสร้างความสมเพชให้ตัวเอง
3.2 ทำให้บุคคลที่สามสมเพชมันและมาบีบให้เราช่วย เช่น พวกชอบฟ้องทั้งหลาย เรียกร้องสิทธิ์
จริงๆแล้วมีอีกมากมายหลายรูปแบบนะคะ แต่มาเขียนเป็นตัวหนังสือจริงๆแล้วมันออกมาไม่หมด และตัวอย่างที่ยกมานี่ก็ "คนส่วนมาก" รอบข้างจริงๆค่ะ ทุกคนคิดว่ายังไงคะ? นี่คือการปฎิบัติที่ปกติหรือเปล่า? อันนี้วิเคราะห์มาจากสังคมในหลายแบบนะคะ ทั้งอายุ เพศ และระดับถานะ ส่วนตัวแล้วเราคิดว่าการอบรมของที่บ้านและทัศนคติของพวกเขา พยายามคิดในแง่ดีหลายทางแล้วว่าทุกคนมีมุมมองความคิดที่แตกต่างกัน แต่ผลสุดท้ายมันทำให้เราหายใจไม่คล่องทุกครั้งที่ต้องเจอกับคน/สถานการแบบนี้ มันรกหูรกตาไปหมด หงุดหงิดโคตรๆคือเราทำไรผิดหรอ? ทำไมไม่มี l'oréal บ้าง? (คุณค่าที่กูคู่ควร)
ปล. ขอบคุณที่ทนอ่านกันนะคะ รู้สึกได้ระบายไป 13% ไม่มีตังไปปรึกษาจิตแพทย์ก็ได้พวกคุณเนี่ยแหละ ที่รับฟัง เพราะอย่างที่ว่า เพื่อนมันเล่าแต่เรื่องตัวเอง