ริสึมาวานให้ยูอิกะช่วยสอนวิธีเขียนเรียงความให้ เพราะที่ตัวเองทำส่งไปนั้นอาจารย์ยังไม่ให้ผ่าน
โดยใช้อุด้งของที่บ้านเป็นค่าจ้าง


ยูอิกะก็บอกว่าคงสอนให้ได้แค่พื้นฐานเท่านั้น ขณะที่ยูอิกะกำลังอธิบายอยู่ อุรุกะก็ไลน์มาชวนริสึไปคาราโอเกะ แน่นอนว่าริสึต้องปฏิเสธไป แต่พอบอกว่าตัวเองอยู่ที่บ้านยูอิกะปุ๊ป อุรุกะก็รีบบึ่งมาทันที โดยทำทีว่าจะมานั่งติวด้วย


พอยูอิกะกำลังลุกไปเอาหนังสือให้อุรุกะยืม ไฟก็เกิดดับขึ้นมา พอออกมาดูที่หน้าต่างก็เห็นว่าไฟดับทั้งซอย
ทั้งสองคนเลยหยิบมือถือขึ้นมาใช้แทนไฟฉายรู้ตัวอีกที ริสึก็เข้ามายืนข้างๆ ตลอด พอขยับหนีก็ขยับตาม
จนยูอิกะทักว่าริสึกลัวความมืดใช่มั้ย แน่นอนว่าเจ้าตัวต้องปากแข็งปฏิเสธแน่นอน


แล้วจู่ๆ มือถือของทั้งสองคนก็แบตหมดพร้อมกัน ริสึจึงเข้ามาจับแขนเสื้อยูอิกะไว้แน่น
ทางอุรุกะพอเห็นแบบนั้นก็เลยกะจะใช้เป็นข้ออ้างโผเข้าไปกอดบ้าง แต่ก็ไม่กล้าพอจึงได้แค่จับแขนเสื้ออย่างเดียว


พอเห็นสองสาวเข้ามาเกาะตัวเองแบบนั้น ยูอิกะจึงทำตะเกียงแบบ DIY ขึ้นมาโดยใช้ น้ำมันพืช ฟอยล์ห่ออาหาร กับ ทิชชู่
โดยบอกว่าเมื่อก่อนตอนที่โดนตัดไฟ ก็อาศัยแสงไฟแบบนี้อ่านหนังสือ


พอเห็นริสึหลุดปากมาว่าเหมือนกับฉลองวันเกิด ยูอิกะก็พูดขึ้นมาว่า "ถึงไฟฟ้าจะทำให้หลายสิ่งสะดวกขึ้นก็จริง แต่นานๆ ที การได้มานั่งล้อมวงกลางแสงไฟแบบนี้ก็ไม่เลวเหมือนกัน เพราะมันทำให้รู้สึกเหมือนกับว่าระยะห่างระหว่างเรามันดูสั้นลง"
ริสึที่ได้ยินแบบนั้นก็บอกว่ามองแบบนั้นก็ไม่ผิดหรอก


อุรุกะเผลอเอาหน้าเข้าไปใกล้ จนลมหายใจไปเป่าไฟดับ หลังจากความมืดมาเยือนแบบกระทันหัน
ก็อีรุงตุงนังกันแบบที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พอไฟมาแล้ว สองสาวก็ลงไปนอนหน้าแดงกับพื้น
แล้วก็โบ้ยว่ายูอิกะก็กลายเป็นจำเลยแอบลวนลามตอนไฟดับไปซะงั้น


หลังจากบรรยากาศมาคุไปพักนึง ริสึก็ขอตัวกลับก่อน ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ลงมือเขียนเรียงความเลย วันรุ่งขึ้นพอยูอิกะไปถามเรื่องเรียงความ
ริสึก็บอกว่าส่งเรียงความไปเรียบร้อย และอาจารย์ก็ให้ผ่านด้วย แล้วก็ขอบคุณยูอิกะ โดยที่ตัวยูอิกะก็ยังงงๆ ว่าตัวเองยังไม่ได้ช่วยอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย


ตอนหน้ากลับไปที่ฟุมิโนะต่ออีกรอบ