สวสดีค่ะเราอยากระบายเรื่องพี่เลี้ยงกับแม่บ้านค่ะอึดอัดมากค่ะ
ใช้นามสมมุตินะค่ะ
คนแรกชื่อ ต๋อย เป็น แม่บ้าน
คนที่สองชื่อ เพ็ชร เป็นพี่เลี้ยงน้อง
ต๋อยและเพ็ชรมาจากลาวทั้งคู่แต่พึ่งมารู้จักกันตอนทำงานที่นี้แหละ สองคนนี้ทำงานมาได้เกือบปีแล้ว
ความจริง ครอบครัวเรามีกัน 5 คน เรา พ่อเลี้ยง แม่ น้องสาว[4ขวบ] น้องชาย[5ขวบ]
เรื่มเขียนบันทึกเพราะอะไร?
ความจริงอยากเขียนเกี่ยวกับเรื่องนี้มานานแล้วนะแต่ก็ไม่ได้เขียนสักทีแล้วยิ่งนานวันเข้าเรายิ่งอึดอัดกับแม่บ้านและพี่เลี้ยง2คนนี้เลยเริ่มเขียน
....
ความจริงมันมีหลายอย่างที่2คนนี้ทำพฤติกรรมแย่ๆในบ้านแต่จะเริ่มเขียนอย่างละเอียดวันนี้ละกันเพราะก่อนหน้านั้นทำใจลืมไปได้เยอะเลยแต่นางก็ยังมีพฤติกรรมเหมือนเดิม
....
ท้าวความสักหน่อย
ต๋อย : อายุ20กว่า นิสัย ก็บอกไม่ถูกนะ แต่เป็นคนที่ฉลาดมากๆคนหนึ่งเลย
เพ็ชร : นิสัย พูดมาก ขี้นินทา เสียงดัง ขี้เกียจ มันเด่นชัดมากไง
เอ่อด้วยความที่พ่อแม่ต้องไปทำงานแม่เปิดร้านอาหาร ก็กลับบ้านดึกมากประมาณตี2ร้านปิด ส่วนพ่อเลี้ยงเป็นตำรวจก็กลับบ้านดึกปรัมาณตี2-ตี5 แต่ก็มีวันหยุดประมาณ2วันในสัปดาห์หนึ่งนะ ส่วนเราเป็นนักเรียนตอนนี้ก็ขึ้นม.6แล้ว แน่นอนเราใกล้ชิดกับพี่เลี้ยงมากกว่าพ่อแม่ แม่มักคึดว่าพี่เลี้ยงดีมากแต่ความจริงมันไม่ใช่ แต่ถึงบอกไปแม่ก็ไม่ค่อยว่าอะไรเพราะเกรงใจพี่เลี้ยงกับแม่บ้าน
ความจริงเราก็รู้สึกแย่กับตนเองนะเราแบบเป็นคนขี้เกรงใจมากเลยแบบไม่กล้าเตือน2คนนั้นเวลาเขาทำตัวแย่ๆแต่เราก็บอกแม่นั่นแหละ
คือพฤติกรรมที่เราเห็นจากต๋อยก่อนนะ นางเป็นคนที่ชอบแอบกินของกินในบ้าน คือที่บ้านก็จะซื้ออาหารพวกเนื้อผักเยอะแยะมาไว้ทำกิน ซื้อขนมห้อเป็นแพ็คๆ ซื้อผลไม้ ขนมหวานไทย เยอะแยะ วันต่อวัน ซึ่งนางจะทำกับข้าวกินเองตลอดในตู้เย็นใช้ได้หมดไม่ห้ามเวลาไปไหนก็ให้เงินอยากกินอะไรก็บอก เวลามีของกินอะไรก็แบ่งให้ตลอดคนละครึ่งทุกอย่าง แบบ นางอยู่กินบ้านเรานั่นแหละฟรีหมดแล้วก็รับเงินเดือน แต่แบบนางกินขนมห่อที่ซื้อมาให้น้องยังงี้ทุกวันเยอะกว่าทุกคนในบ้าน ผลไม้ซื้อมาก็กินคนเดียวเกือบหมด ขนมหวานก็แบบกินคนเดียว เราซื้อไอติมมาก็เอาของเราไปกิน เราก็แบบไม่เป็นไร เราซื้อของกินบางอันที่เราซื้อกล้วยมาหวีใหญ่7ลูกกินทุกเช้าเราได้กินแค่2ลูก ดื่มนมสำหรับน้อง น้ำสำหรับแม่ พิซซ่าเยอะสุดคือแบบนางแอบกินไม่ให้ใครเห็นอ่ะแต่เราอยู่บ้านตลอดช่วงปิดเทอม เราเลยเห็นทุกอย่าง แต่บางทีนางก็กินต่อหน้าเรานะ แบบนางไม่กลัวเราเลยคงเพราะเรานิ่งแล้วก็พูดคุยกับนางจนสนิทกันเกินไปเลยไม่กล้าว่านาง นางเลยไม่เกรงใจ เสื้อผ้าประมาณเดือนนึงของเราที่นางไม่ได้ซักให้ เราก็แบบเฮ้ยไม่มีเสื้อผ้าใส่ละก็แบบไม่กล้าว่านาง วันๆหนึ่งนางก็ ถูบ้านดูดฝุ่น ซักผ้ารีดผ้า ล้างจาน เก็บของเล่นน้อง รดน้ำต้นไม้ ทำกับข้าวให้ทานบ้างถ้านางอยากทำ หรือพ่อแม่ใช้ ถ้าเราใช้ก็แบบ พี่ไม่ว่างเดียวทำนู่นนี้ หลักๆทำแค่นี้ไม่เคยคิดเช็ดกระจก ซักรองเท้า จัดของนู่นนี้ไม่ทำนะ ชอบอู้งานมาเปิดทีวีนั่งดูเป็นชั่วโมง
ยังไม่หมดนางชอบเอาโทรศัพท์ของแม่คือแม่เราเปลี่ยนโทรศัพท์บ่อยแล้วมีหลายเครื่องไม่ได้ใช้นางก็ชอบเอาลงมาใช้ไม่บอกใครแล้วก็บอกคนอื่นว่าของนาง เอาที่ชาจแบตแม่มาใช้แล้วก็ไม่คืนบางก็ปล่อยทิ้งไว้แบบไม่เก็บ แอบเอาแบตสำรองเราไปใช้แล้วก็เราก็คึดว่าหายผ่านไป2เดืนก็เห็นนางใช้เราก็เห็นแต่ก็ไมได้ว่าแต่ก็เจ็บใจ แอบใช้ครีมเราจนหมดขวด เวลาอาบน้ำให้น้องใช้ผ้าเช็ดตัวเราเช็ดให้น้องแล้ววางทิ้งไว้ สะเพร่ามาก แอบเปิดแอร์ตอนนอน ตอนรีดผ้า พอเราถามก็บอกมันร้อน
แล้วก็ไม่เกรงใจเราแอบกินซุปพ่อที่นี้พ่อถามหาก็ให้เราไปถาม แล้วเราก็ไปถามนางนางตอบ โอ้ยยยพี่กิรไปแล้ว แบบเสียงดังใส่เรา หลายครั้งแล้วที่อารมณ์เสียใส่เราเพราะโกรธพ่อแม่เรา แล้วก็ยังที่บอกนางชอบอู้ก็จะลืมซักชุดไปโรงเรียนให้เราบ้างแล้วพอเราถามก็หงุดหงิดแล้วไปซักให้ แล้วก็เอาแก้วน้ำเอลซ่าที่เราซื้อมาให้น้องไว้กินคนเดียวไปกินพอเราบอกไม่ได้นะค่ะของน้อง นางก็บอกแล้วไงพี่ก็กินได้ เราก็แบบไม่ได้ค่ะ นางก็ฟุดฟัดเลย
คือทุกคนก็คึดว่านางดีแต่นางก็ดีต่อหน้าทุกคนนะแต่กับเราอยู่บ้านตลอด
ส่วนเพ็ชรพี่เลี้ยงน้องก็ทำแค่กล่อมน้องนอนพาน้องเล่นของเล่นทำอาหารให้น้อง ก็คือเวลาน้องหลับส่วนใหญ่ก็เปิดทีวีดูสบายใจใครแย่งเปลี่ยนช่องไม่ได้ เปิดแอร์เปิดเพลงลูกทุ่งเล่นกับน้อง
ส่วนเรื่องการกินก็กินนะแต่ก็ยังไม่หลบซ่อนเหมือนต๋อย แต่เป็นคนที่ขี้นินทามากบ่อยครั้งที่เราได้ยินนางนินทาครอบครัวเราตอนนางอยู่กับต๋อย นางชอบพูดภาษาลาวกันเราก็ฟังไม่ออกแถมพูดตลอด แถมนาวขี้เกียจอ่ะแค่ดูน้องไม่ทำอย่างอื่นเลยแล้วนางก็ไม่เคารพเราสุดๆคนนี้พาน้องไปนอกบ้านเราตกใจมากกลับมาจากร.ร พอนางกลับมาเราก็ถามพาน้องไปไหนมา นางก็บอกไปเที่ยว เราก็ถามอีก นางก็บอกว่าไปที่ชอบไงทำหน้าตาเยาะเย้ย แพมเพิดน้องหมดบอกให้นางไปเอาที่บ้านยายเรามีใกล้ๆบ้านเรานางบอกขี้เกียจ คือแบบนางไม่เคยฟังเราเลยเถียงตลอดก็อย่างที่บอกเราสนิทกับนางทั้งก็อย่างที่บอกนะค่ะเพราะว่าเราอายุน้อยกว่าและเป็นกันเองกับเขาทั้งสองคนแถมเกรงใจเขาอีก แต่มันอึดอัดมากๆค่ะ
อยากระบายปัญหาเรื่อง พี่เลี้ยงกับแม่บ้าน ที่ไม่เคารพเราค่ะ
ใช้นามสมมุตินะค่ะ
คนแรกชื่อ ต๋อย เป็น แม่บ้าน
คนที่สองชื่อ เพ็ชร เป็นพี่เลี้ยงน้อง
ต๋อยและเพ็ชรมาจากลาวทั้งคู่แต่พึ่งมารู้จักกันตอนทำงานที่นี้แหละ สองคนนี้ทำงานมาได้เกือบปีแล้ว
ความจริง ครอบครัวเรามีกัน 5 คน เรา พ่อเลี้ยง แม่ น้องสาว[4ขวบ] น้องชาย[5ขวบ]
เรื่มเขียนบันทึกเพราะอะไร?
ความจริงอยากเขียนเกี่ยวกับเรื่องนี้มานานแล้วนะแต่ก็ไม่ได้เขียนสักทีแล้วยิ่งนานวันเข้าเรายิ่งอึดอัดกับแม่บ้านและพี่เลี้ยง2คนนี้เลยเริ่มเขียน
....
ความจริงมันมีหลายอย่างที่2คนนี้ทำพฤติกรรมแย่ๆในบ้านแต่จะเริ่มเขียนอย่างละเอียดวันนี้ละกันเพราะก่อนหน้านั้นทำใจลืมไปได้เยอะเลยแต่นางก็ยังมีพฤติกรรมเหมือนเดิม
....
ท้าวความสักหน่อย
ต๋อย : อายุ20กว่า นิสัย ก็บอกไม่ถูกนะ แต่เป็นคนที่ฉลาดมากๆคนหนึ่งเลย
เพ็ชร : นิสัย พูดมาก ขี้นินทา เสียงดัง ขี้เกียจ มันเด่นชัดมากไง
เอ่อด้วยความที่พ่อแม่ต้องไปทำงานแม่เปิดร้านอาหาร ก็กลับบ้านดึกมากประมาณตี2ร้านปิด ส่วนพ่อเลี้ยงเป็นตำรวจก็กลับบ้านดึกปรัมาณตี2-ตี5 แต่ก็มีวันหยุดประมาณ2วันในสัปดาห์หนึ่งนะ ส่วนเราเป็นนักเรียนตอนนี้ก็ขึ้นม.6แล้ว แน่นอนเราใกล้ชิดกับพี่เลี้ยงมากกว่าพ่อแม่ แม่มักคึดว่าพี่เลี้ยงดีมากแต่ความจริงมันไม่ใช่ แต่ถึงบอกไปแม่ก็ไม่ค่อยว่าอะไรเพราะเกรงใจพี่เลี้ยงกับแม่บ้าน
ความจริงเราก็รู้สึกแย่กับตนเองนะเราแบบเป็นคนขี้เกรงใจมากเลยแบบไม่กล้าเตือน2คนนั้นเวลาเขาทำตัวแย่ๆแต่เราก็บอกแม่นั่นแหละ
คือพฤติกรรมที่เราเห็นจากต๋อยก่อนนะ นางเป็นคนที่ชอบแอบกินของกินในบ้าน คือที่บ้านก็จะซื้ออาหารพวกเนื้อผักเยอะแยะมาไว้ทำกิน ซื้อขนมห้อเป็นแพ็คๆ ซื้อผลไม้ ขนมหวานไทย เยอะแยะ วันต่อวัน ซึ่งนางจะทำกับข้าวกินเองตลอดในตู้เย็นใช้ได้หมดไม่ห้ามเวลาไปไหนก็ให้เงินอยากกินอะไรก็บอก เวลามีของกินอะไรก็แบ่งให้ตลอดคนละครึ่งทุกอย่าง แบบ นางอยู่กินบ้านเรานั่นแหละฟรีหมดแล้วก็รับเงินเดือน แต่แบบนางกินขนมห่อที่ซื้อมาให้น้องยังงี้ทุกวันเยอะกว่าทุกคนในบ้าน ผลไม้ซื้อมาก็กินคนเดียวเกือบหมด ขนมหวานก็แบบกินคนเดียว เราซื้อไอติมมาก็เอาของเราไปกิน เราก็แบบไม่เป็นไร เราซื้อของกินบางอันที่เราซื้อกล้วยมาหวีใหญ่7ลูกกินทุกเช้าเราได้กินแค่2ลูก ดื่มนมสำหรับน้อง น้ำสำหรับแม่ พิซซ่าเยอะสุดคือแบบนางแอบกินไม่ให้ใครเห็นอ่ะแต่เราอยู่บ้านตลอดช่วงปิดเทอม เราเลยเห็นทุกอย่าง แต่บางทีนางก็กินต่อหน้าเรานะ แบบนางไม่กลัวเราเลยคงเพราะเรานิ่งแล้วก็พูดคุยกับนางจนสนิทกันเกินไปเลยไม่กล้าว่านาง นางเลยไม่เกรงใจ เสื้อผ้าประมาณเดือนนึงของเราที่นางไม่ได้ซักให้ เราก็แบบเฮ้ยไม่มีเสื้อผ้าใส่ละก็แบบไม่กล้าว่านาง วันๆหนึ่งนางก็ ถูบ้านดูดฝุ่น ซักผ้ารีดผ้า ล้างจาน เก็บของเล่นน้อง รดน้ำต้นไม้ ทำกับข้าวให้ทานบ้างถ้านางอยากทำ หรือพ่อแม่ใช้ ถ้าเราใช้ก็แบบ พี่ไม่ว่างเดียวทำนู่นนี้ หลักๆทำแค่นี้ไม่เคยคิดเช็ดกระจก ซักรองเท้า จัดของนู่นนี้ไม่ทำนะ ชอบอู้งานมาเปิดทีวีนั่งดูเป็นชั่วโมง
ยังไม่หมดนางชอบเอาโทรศัพท์ของแม่คือแม่เราเปลี่ยนโทรศัพท์บ่อยแล้วมีหลายเครื่องไม่ได้ใช้นางก็ชอบเอาลงมาใช้ไม่บอกใครแล้วก็บอกคนอื่นว่าของนาง เอาที่ชาจแบตแม่มาใช้แล้วก็ไม่คืนบางก็ปล่อยทิ้งไว้แบบไม่เก็บ แอบเอาแบตสำรองเราไปใช้แล้วก็เราก็คึดว่าหายผ่านไป2เดืนก็เห็นนางใช้เราก็เห็นแต่ก็ไมได้ว่าแต่ก็เจ็บใจ แอบใช้ครีมเราจนหมดขวด เวลาอาบน้ำให้น้องใช้ผ้าเช็ดตัวเราเช็ดให้น้องแล้ววางทิ้งไว้ สะเพร่ามาก แอบเปิดแอร์ตอนนอน ตอนรีดผ้า พอเราถามก็บอกมันร้อน
แล้วก็ไม่เกรงใจเราแอบกินซุปพ่อที่นี้พ่อถามหาก็ให้เราไปถาม แล้วเราก็ไปถามนางนางตอบ โอ้ยยยพี่กิรไปแล้ว แบบเสียงดังใส่เรา หลายครั้งแล้วที่อารมณ์เสียใส่เราเพราะโกรธพ่อแม่เรา แล้วก็ยังที่บอกนางชอบอู้ก็จะลืมซักชุดไปโรงเรียนให้เราบ้างแล้วพอเราถามก็หงุดหงิดแล้วไปซักให้ แล้วก็เอาแก้วน้ำเอลซ่าที่เราซื้อมาให้น้องไว้กินคนเดียวไปกินพอเราบอกไม่ได้นะค่ะของน้อง นางก็บอกแล้วไงพี่ก็กินได้ เราก็แบบไม่ได้ค่ะ นางก็ฟุดฟัดเลย
คือทุกคนก็คึดว่านางดีแต่นางก็ดีต่อหน้าทุกคนนะแต่กับเราอยู่บ้านตลอด
ส่วนเพ็ชรพี่เลี้ยงน้องก็ทำแค่กล่อมน้องนอนพาน้องเล่นของเล่นทำอาหารให้น้อง ก็คือเวลาน้องหลับส่วนใหญ่ก็เปิดทีวีดูสบายใจใครแย่งเปลี่ยนช่องไม่ได้ เปิดแอร์เปิดเพลงลูกทุ่งเล่นกับน้อง
ส่วนเรื่องการกินก็กินนะแต่ก็ยังไม่หลบซ่อนเหมือนต๋อย แต่เป็นคนที่ขี้นินทามากบ่อยครั้งที่เราได้ยินนางนินทาครอบครัวเราตอนนางอยู่กับต๋อย นางชอบพูดภาษาลาวกันเราก็ฟังไม่ออกแถมพูดตลอด แถมนาวขี้เกียจอ่ะแค่ดูน้องไม่ทำอย่างอื่นเลยแล้วนางก็ไม่เคารพเราสุดๆคนนี้พาน้องไปนอกบ้านเราตกใจมากกลับมาจากร.ร พอนางกลับมาเราก็ถามพาน้องไปไหนมา นางก็บอกไปเที่ยว เราก็ถามอีก นางก็บอกว่าไปที่ชอบไงทำหน้าตาเยาะเย้ย แพมเพิดน้องหมดบอกให้นางไปเอาที่บ้านยายเรามีใกล้ๆบ้านเรานางบอกขี้เกียจ คือแบบนางไม่เคยฟังเราเลยเถียงตลอดก็อย่างที่บอกเราสนิทกับนางทั้งก็อย่างที่บอกนะค่ะเพราะว่าเราอายุน้อยกว่าและเป็นกันเองกับเขาทั้งสองคนแถมเกรงใจเขาอีก แต่มันอึดอัดมากๆค่ะ