เราเป็นเด็กแก่นค่ะ ห้าวจนโต ชอบใส่แต่กางเกง เล่นเหมือนเด็กผู้ชาย แต่ผู้ใหญ่ที่บ้านชอบจับแต่งตัว ตอนเด็กๆ ที่โดนแล้วเกลียดมากคือ

-โดนจับใส่ชุดกระโปรงฟูฟ่อง อันนี้เห็นเด็กบางคนก็ชอบมาก เหมือนเจ้าหญิง ส่วนเรานี่ไม่อินเลย อยากเล่นฟันดาบโน่น ไม่เคยอยากเล่นเป็นเจ้าหญิง 555
-ผู้ใหญ่ชอบมาหยิกแก้มด้วยความเอ็นดู แต่เราเจ็บง่ะ อันนี้พอโตมาก็พอเข้าใจ เพราะเวลาเราเห็นเด็กแก้มยุ้ยๆ บางทีก็รู้สึกน่าฟัด 555 แต่เนื่องจากเราจำได้ว่ารู้สึกไม่ดียังไง เพราะฉะนั้นเราไม่เคยหยิกแก้มเด็ก กลัวทำเค้าเจ็บ อย่างมากก็จับเบาๆ  (...ตอนเด็กแก้มยุ้ยมาหยิกแก้ม พอตอนโตแก้มยุ้ย โดนด่าอ้วน เฮ้อออออ  ช่างไม่มีความเสมอต้นเสมอปลาย)
-โดนจับมัดผมทรงนั้นทรงนี้ ตอนมัดก็เจ็บ ตอนดึงออกก็เจ็บ น้าคนที่ชอบมัดให้เขาคงคิดว่าน่ารักดี ส่วนอิหลานนี่ไม่เคยสนความน่ารัก จะไปเล่นต่อสู้ลูกเดียว
-โดนแกล้งหนักสุด คือลุงมาหาแม่ที่บ้านแต่แม่ไม่อยู่ ลุงเลยนั่งคุยกับเราแล้วหลอกเราว่าจะมาพาเราไปอยู่ด้วย ตอนแรกเราก็ไม่เชื่อท่าเดียว แต่ลุงก็หลอกว่าแม่อนุญาตแล้ว แม่ให้เราไปอยู่กับลุง วันนี้ลุงมารับ หลอกจนเราร้องให้เลย แล้วลุงก็นั่งหัวเราะชอบใจ (จำมาจนอายุสามสิบกว่า คิดดูฝังใจขนาดไหน หึหึ)

นึกย้อนไปแล้วเห็นอะไรบางอย่าง
-ความทุกข์ของเด็กๆ ผู้ใหญ่มักเห็นเป็นเรื่องเล็กน้อย ไม่ค่อยสนใจ เห็นเป็นเรื่องตลก
-บางอย่างที่เห็นเป็นเรื่องสนุกกันเนี่ย เด็กไม่ได้สนุกด้วย จำจนโตเลยนะ

แต่พอเห็นพ่อแม่สมัยนี้ ให้ลูกเต้นท่ายั่วยวนแล้วถ่ายคลิปลงเนตบ้างล่ะ ให้ลูกกินเหล้าเบียร์จนเมาบ้างล่ะ ...ตรูขอโดนจับใส่ชุดกระโปรงฟูฟ่องนั่นแหละดีแล้ว