ในช่วงนี้เวลาหันไปมุมใหนในสังคมไทยไม่มีใครไม่พูดถึงเรื่องวัดพระธรรมกาย ทุกวินาทีนับจากนี้ต่างก็พากันลุ้นว่าเหตุการณ์จะจบอย่างไร จะสามารถจับพระอดีตเจ้าอาวาสได้หรือไม่ จับได้แล้วจะเป็นอย่างไร จับไม่ได้จะเป็นอย่างไร บางท่านก็เสนอว่าควรยุบลัทธิพระธรรมกายให้หมดไปเสียจากสังคมไทย แล้วหันกลับมาส่งเสริมสนับสนุนพุทธแท้ให้รุ่งเรืองเฟื่องฟูอีกครั้ง จากประเด็นดังกล่าวทำให้ผมเกิดความสงสัยว่าศาสนาพุทธในประเทศไทยนับจากหมดยุคพระธรรมกายจะเป็นอย่างไรด้วยเหตุผลดังนี้
ประการที่หนึ่งการเปลี่ยนแปลงของสังคมไทยที่ผ่านมาไม่มีการสอนให้คนรู้จักบาบ บุญ คุณ โทษ ประเทศไทยได้ถอดเอาวิชาหน้าที่พลเมืองและศิลธรรมออกไปจากการศึกษาขั้นพื้นฐานมานานจนแทบจำไม่ได้ สังคมไทยเปลี่ยนไปจากสังคมที่คำนึงถึงบาบ บุญเป็นสังคมที่เห็นแก่ตัวมากขึ้น อีกทั้งภาวะของเศรษฐกิจในปัจจุบันก็บีบคั้นให้หาเช้ากินค่ำเพื่อเอาตัวเองให้รอด ขอให้ตัวเองมีให้พอก่อนค่อยคิดเรื่องทำบุญ หลักฐานยืนยันในข้อนี้คือการใส่บาตรประจำวันปัจจุบันแทบมองไม่เห็นแล้วในสังคมไทย
ประการที่สองวัดพระธรรมกายเป็นสถานที่ที่มีการบริหารจัดการองค์กรสำหรับเผยแพร่ศาสนาเทียบเท่ากับศาสนาอื่นๆในโลก การบริหารจัดการนี้เกิดจากคนรุ่นใหม่ทั้งพระสงฆ์ และอุบาสก อุบาสิกา ร่วมแรงร่วมใจกันลองผิดลองถูกมานับสิบปีจนสำเร็จ หลังจากการล่มสลายของวัดพระธรรมกายแล้วคนเหล่านี้คงต้องแยกย้ายกันไปตามทางของแต่ละคน และคงไม่เหลือองค์กรพุทธศาสนาที่มีศักยภาพเช่นนี้อีกในประเทศไทย ทางคณะสงฆ์ไทยได้มีการเตรียมการรับช่วงต่อไปบริหารจัดการโดยบุคลากรของคณะสงฆ์ไทยเองหรือไม่ ทั้งนี้เพื่อประโยชน์ในการเผยแพร่คำสอนของพุทธแท้ให้คงอยู่คู่ประเทศไทยและโลกต่อไป
ประการที่สามอุบาสก อุบาสิกาจำนวนมากที่เลื่อมใสในแนวทางคำสอนของวัดพระธรรมกายและเป็นผู้สนับสนุนกิจการของวัดพระธรรมกายให้เจริญรุ่งเรืองมาจนถึงทุกวันนี้ ทางคณะสงฆ์ไทยฝ่ายพุทธแท้ มีวิธีการอย่างไรที่จะชักจูงให้เขาเหล่านั้นหันกลับมาทำนุบำรุงศาสนาพุทธเหมือนที่เคยสนับสนุนวัดพระธรรมกาย หรือจะปล่อยให้คนเหล่านั้นเปลี่ยนไปนับถือศาสนาอื่นแทนและเป็นกำลังให้กับศาสนานั้นๆ
ประการที่สี่ในช่วงนี้มีหลายท่านออกตัวแรงว่าเป็นพุทธแท้ ผมขอถามท่านเหล่านั้นที่เป็นพุทธแท้ว่า หลังจากวัดพระธรรมกายล่มสลายแล้ว ท่านที่เป็นพุทธแท้ทั้งหลายจะร่วมแรงร่วมใจกันจรรโลงศาสนาพุทธให้แผ่ไพศาลไปเช่นเดียวกับที่วัดพระธรรมกายทำได้อย่างไร และจะทำเมื่อไร
ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่ผมอยากหาคำตอบจากสาธุชนทุกท่านครับ
ขอพูดถึงวัดพระธรรมกายด้วยคน
ประการที่หนึ่งการเปลี่ยนแปลงของสังคมไทยที่ผ่านมาไม่มีการสอนให้คนรู้จักบาบ บุญ คุณ โทษ ประเทศไทยได้ถอดเอาวิชาหน้าที่พลเมืองและศิลธรรมออกไปจากการศึกษาขั้นพื้นฐานมานานจนแทบจำไม่ได้ สังคมไทยเปลี่ยนไปจากสังคมที่คำนึงถึงบาบ บุญเป็นสังคมที่เห็นแก่ตัวมากขึ้น อีกทั้งภาวะของเศรษฐกิจในปัจจุบันก็บีบคั้นให้หาเช้ากินค่ำเพื่อเอาตัวเองให้รอด ขอให้ตัวเองมีให้พอก่อนค่อยคิดเรื่องทำบุญ หลักฐานยืนยันในข้อนี้คือการใส่บาตรประจำวันปัจจุบันแทบมองไม่เห็นแล้วในสังคมไทย
ประการที่สองวัดพระธรรมกายเป็นสถานที่ที่มีการบริหารจัดการองค์กรสำหรับเผยแพร่ศาสนาเทียบเท่ากับศาสนาอื่นๆในโลก การบริหารจัดการนี้เกิดจากคนรุ่นใหม่ทั้งพระสงฆ์ และอุบาสก อุบาสิกา ร่วมแรงร่วมใจกันลองผิดลองถูกมานับสิบปีจนสำเร็จ หลังจากการล่มสลายของวัดพระธรรมกายแล้วคนเหล่านี้คงต้องแยกย้ายกันไปตามทางของแต่ละคน และคงไม่เหลือองค์กรพุทธศาสนาที่มีศักยภาพเช่นนี้อีกในประเทศไทย ทางคณะสงฆ์ไทยได้มีการเตรียมการรับช่วงต่อไปบริหารจัดการโดยบุคลากรของคณะสงฆ์ไทยเองหรือไม่ ทั้งนี้เพื่อประโยชน์ในการเผยแพร่คำสอนของพุทธแท้ให้คงอยู่คู่ประเทศไทยและโลกต่อไป
ประการที่สามอุบาสก อุบาสิกาจำนวนมากที่เลื่อมใสในแนวทางคำสอนของวัดพระธรรมกายและเป็นผู้สนับสนุนกิจการของวัดพระธรรมกายให้เจริญรุ่งเรืองมาจนถึงทุกวันนี้ ทางคณะสงฆ์ไทยฝ่ายพุทธแท้ มีวิธีการอย่างไรที่จะชักจูงให้เขาเหล่านั้นหันกลับมาทำนุบำรุงศาสนาพุทธเหมือนที่เคยสนับสนุนวัดพระธรรมกาย หรือจะปล่อยให้คนเหล่านั้นเปลี่ยนไปนับถือศาสนาอื่นแทนและเป็นกำลังให้กับศาสนานั้นๆ
ประการที่สี่ในช่วงนี้มีหลายท่านออกตัวแรงว่าเป็นพุทธแท้ ผมขอถามท่านเหล่านั้นที่เป็นพุทธแท้ว่า หลังจากวัดพระธรรมกายล่มสลายแล้ว ท่านที่เป็นพุทธแท้ทั้งหลายจะร่วมแรงร่วมใจกันจรรโลงศาสนาพุทธให้แผ่ไพศาลไปเช่นเดียวกับที่วัดพระธรรมกายทำได้อย่างไร และจะทำเมื่อไร
ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่ผมอยากหาคำตอบจากสาธุชนทุกท่านครับ