เรากำลังเห็นแก่ตัวอยู่หรือเปล่าคะ

ครอบครัวเรามีทั้งหมด 6 คนค่ะ
มียาย เรา หลานสองคน พ่อแม่ของหลาน
ขอนับง่ายๆ ตามอายุนะคะ
เพราะนับกันตามศักดิ์แล้วจะสับสนค่ะ

เดิมเราทำงานหาเงินเอามาไว้ใช้จ่ายในครอบครัว
โดยที่เราให้ยาย
และยายจะเอาเงินไปจ่ายค่าน้ำ ค่าไฟ
ค่าอาหาร รวมถึงค่าเทอมหลาน ค่าไปโรงเรียน
โดยที่พ่อแม่ของหลานไม่ยอมหางานทำ
กินอยู่ในบ้าน แม้แต่งานในบ้านก็ไม่เคยช่วย

เราโตขึ้น ก็รู้สึกว่าหัวแข็งขึ้น
เราขอยายเก็บเงินของตัวเอง
โดยแบ่งให้ยายเป็นรายเดือนแทน
พอเงินผ่านมือเราเอง
เรากลับไม่อยากให้ครอบครัวในบางอย่างแล้วค่ะ
จากที่ไม่เคยคิดเล็กคิดน้อย
ไม่เคยสนใจว่ายายเอาไปใช้จ่ายอะไรเท่าไหร่

เราใจร้ายขึ้นค่ะ
เราไม่อยากให้พ่อแม่ของหลานอยู่ในบ้านแล้ว
ไม่อยากออกค่าใช้จ่ายให้
แล้วก็ไม่อยากให้พวกเขาอยู่ทะเลาะกับเราด้วย

เราเริ่มเข็มงวดกับหลาน
ไม่ยอมให้เล่นคอมทั้งวันเหมือนเมื่อก่อน
เวลายายห้ามเราปิดคอม
เราก็จะเถียงว่าเราเป็นคนจ่ายค่าไฟนะ
ถ้าหลานดื้อ ไม่ยอมไปโรงเรียน
เราก็ขู่ยายว่าจะไม่จ่ายค่าเทอม
ไม่รู้จะเรียนไปทำไม อาทิตย์นึงไปเรียนแค่สองวัน
อันที่จริงเราประชดค่ะ
แต่มีความรู้สึกโมโหจริง
หงุดหงิดจริง

ตั้งแต่เราเป็นแบบนี้ บรรยากาศในบ้านอึมครึม
น่าอึดอัด พ่อแม่หลานหาว่าเราเห็นแก่ตัว ยายก็ด้วย
หาว่าเราใจดำ

เราเห็นแก่ตัวจริงหรือเปล่าคะ
เราอยากรับผิดชอบแค่หลานกับยาย
แต่อยากให้อยู่ในความพอดี

เราอายุ 19 ยังอยากเก็บเงินไว้เพื่ออนาคต
อยากมีอิสระ อยากใช้เงินหาความสุขให้ตัวเอง

แต่ถ้าที่เราทำมันยังไม่ดี ไม่ถูกไม่ควร

รบกวนขอคำแนะนำด้วยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่