ตามที่ถามในหัวข้อเลยครับผม (อาจจะยาวไปหน่อยเเต่อ่านเพลินๆ ไปนะ อิๆ)

คงสงสัยล่ะสิว่าทำไมสองสายคณะมหาลัยที่อยากเข้ามันถึงได้ไม่ไปเเนวเดียวกัน ห่างกันคนละโยชน์

ขอเกริ่นก่อนครับว่าเนื้อจากตอนนี้ผมอยู่ ม.5 เเละกำลังก้าวสู่ชีวิต ม.6 หลังจากที่เรียนๆ เล่นๆ ศูนย์ๆ เเก้ๆ มาทั้งชีวิตมัธยม ก็ถึงเวลาที่ต้องหันมาจริงจังกับชีวิตตัวเองเสียที ว่าจะไปต่อทางไหน(มันควรจริงจังได้ตั้งนานเเล้วโว้ย!)

ต้องขอโม้ก่อนนะครับว่าผมเป็นคนที่มีต้นทุนชีวิตสูงพอสมควร ทางบ้านผมทำธุรกิจเกี่ยวกับการรับขนส่งอาหารเเช่เเข็ง(ไม่ก็ของที่ต้องเเช่เย็น)ทั่วประเทศ อะไรประมาณนั้น(ขี้โม้!) โดยมีท่านพ่อเป็นผู้บริหารงาน

...เเต่ช้าเเต่

ไม่ได้จะบอกว่าถูกพ่อบังคับหรืออะไรทำนองนั้นหรอกนะเออ เพราะพ่อบังเกิดเกล้าของข้าพเจ้านั้นเป็นพวก"ปล่อย"ตามอิสระ คือ "เมิงอยากเป็นไรก็เป็น ฝันอยากเป็นไรก็เป็น จะไม่กำหนด จะไม่ตีกรอบ เเละจะไม่บังคับให้เมิงเรียนหมอ เรียนวิศวะด้วย ทำตามฝันที่ชอบได้เลย!!!" (อิจฉาล่ะสิอิๆ)

ทั้งที่เสด็จพ่ออนุญาตถึงเพียงนี้ เเต่ต้องขอประทานโทษด้วยจริงๆ เพราะ-ลูกพ่อคนนี้มันดัน-เป็นมนุษย์ประเภทไม่มีความฝันนี่สิ orz (ตอนเด็กๆ เคยฝันอยากเป็น นายก ตอนนี้ก็ยังอยากๆ อยู่นะ ไม่ก็เป็นคุณปู่อายุ 60 ที่รายล้อมไปด้วยหลานสาวน่ารักๆ 4-5 คน รักเด็กเเบบถูกกฎหมายครับ)

เมื่อไม่มีความฝัน ก็ไม่รู้ว่าจะไปทางไหน พอไม่รู้จะไปทางไหน ก็เดินกลับมามองตัวเองใหม่ หาทางที่ง่ายเเละปลอดภัยต่อชีวิตมากที่สุด

"เออ ไหนๆ พ่อเราก็มีงานนี้เเล้ว งันก็ทำงานกับพ่อเลยสิ ง่ายดีๆ การขนส่งงั้นเหรอ? งั้นตูเรียนการขนส่งดลจิสติกส์-เลยเเล้วกัน จบมายังไงตูก็มีงานทำ เย้ๆ ชีวิตEazy" (ตัวอย่างของการคิดอะไรง่ายๆ = =)

เมื่อได้เเนวทางเเล้ว ปัญหาใหญ่ก็คือ ...ข้าพเจ้าดันโง่คณิตสุดๆ เลยครับ orz (ก็ไม่ตั้งใจเรียนเองนี่เฮ้ย!) เอาเเต่เล่นจนโง่ไม่รู้เรื่องวิชาคณิตมาตั้งเเต่ ม.3 เเล้วครับ ยังไม่เข้าใจเลยว่าผ่านมาถึงจุดนี้ได้ยังไง orz กังวลสิครับทีนี้ "จะสอบได้ไหมว้า~ จะเรียนไหวไหมว้า~"  ด้วยเหตุนี้เองก็กลับมาสู้จดเริ่มต้นอีกครั้ง ครั้งนี้มาลองค้นหาสิ่งที่ชอบกันบ้างดีกว่า

...พอลองๆ คิดๆ ก็นึกได้ว่าตัวเองเป็นคนประเภทชอบเสพสื่อ ข่าวสารบ้านเมือง คดีความ ทุจริต เเละชอบมองอะไรเป็นกลาง ชอบฟังชอบอ่านความเห็นชาวบ้าน ไม่มีความทะเยอทะยานอะไรเลย(อันนี้เเน่นอน) พูดเก่งเเถเก่งพอสมควร เคยศึกษาพวกกฎหมาย รัฐธรรมนูญ พรบ.คอม ม.44  ม.88 (อ้าว?? ไม่มีเหรอ?) ไม่ก็อ่านเฟสสมเด็จเจียมเล่นบ้างเป็นครั้งคราว จนฉุดคิดได้ว่า..."บางที"เรา"อาจจะ"มาทางนี้ไหวก็ได้นะ เเต่ก็เเค่ "อาจจะ"  เเต่ก็คิดว่าเรียนด้านนี้ไหวอยู่ๆ อาจจะชอบด้วยซ้ำ เเต่ปัญหาคือเปอร์เซ็นเส้นทางความสำเร็จมันไม่เเน่นอนเนี่ยสิ

คำถามคือ (สมมุติ)จบไปเเล้วจะทำอะไรล่ะ? ทนายความ?  อัยการ? ผู้พิพากษา? เราอยากจะทำงานนั้นจริงเหรอ? เราชอบเเบบนี้จริงๆ เหรอ? ไม่อยากเอาตัวเข้าไปเสี่ยงกับคำว่า "อาจจะ"

...เริ่มสับสนในความคิดของตัวเอง จนกลายมาเป็นคำถามประจำวันนี้คือ [ระหว่างการงานที่มั่นคงเเน่นอนเเต่เส้นทางไม่ถนัด] กับ [งานที่คิดว่าเรา"อาจจะ"ทำได้ก็ได้เเละ"อาจจะ"ประสบความสำเร็จ]

เรียนโลจิสติกส์
ข้อดี
-มีงานทำเเน่นอน ไม่ต้องเเย่งเก้าอี้กับชาวบ้าน (ถ้าบริษัทไม่เจ๋งก่อนนะ //พ่อเดินมาตบหัว)
-ไม่มีปัญหาเรื่องที่ทำงาน(ก็ทำกับพ่ออะ)
-มีคนคอยให้ปรึกษาเเนะนำเสมอ(ก็พ่ออีกนั่นเเหละ)
-ไม่มีปัญหาเรื่องเงินเดือน (เเน่นอนว่าไม่ได้คิดง่ายๆ อย่างจบไปเป็นผู้บริหารเลย(เจ๋งหมดสิครับ) ตั้งใจว่าจะจิ้มกดเเป้นพิมพ์งึกๆ เเบบพนักงานเงินเดือนธรรมดานี่เเหละ เเถมยังจะไม่เอาเงินเดือนก็ยังได้ ขอค่าข้าววันละ 200-300 ก็พอนะพ่อนา...)
-คุณย่าสนับสนุน(อันนี้ไม่เกี่ยวเเต่อยากบอก)
ข้อเสีย
-ไม่มั่นใจว่าจะสามารถเรียนได้ไหม ไหวรึเปล่า เข้าได้รึเปล่าก็ยังไม่รู้ (เเต่คนเรามันศึกษาใหม่กันได้...จริงไหม?)
ผมอาจจะดูพึ่งพาพ่อมากเกินไป เเละดูเป็นพวกขี้ขลาดไม่กล้ารับความเสี่ยง...เเต่ก็นั่นเเหละนี่คือทางที่ง่ายเเละเสี่ยงน้อยที่สุดเเล้ว

เรียนนิติศาสตร์
ข้อดี
-เหมาะกับตัวเรามากกว่าโลจิสติกส์
-ป้องกันตัวเองได้ (เเถมโจมตีผู้อื่นได้ด้วย...กฎหมายก็เหมือนอาวุธนั่นเเหละ)
-ชอบดูหนัง legal high (อันนี้ไม่เกี่ยว)
-งานนักพิพากษาเป็นงานที่น่าสนใจสำหรับผม
ข้อเสีย
-ไม่ได้อยากเป็นทนายหรืออัยการ
-เป็นพวกไม่มีความมั่นใจในตัวเอง
-ไม่มีงานรองรับเเน่นอน งานหายาก การเเข่งขันเยอะ (ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจริงรึเปล่า...เเต่ผมมันเป็นพวกขี้กลัวไม่ชอบเสี่ยงนี่ครับ(ข้อเสียที่เเก้ไม่เคยหาย) เพื่อนๆ ในโรงเรียนเองก็ตั้งใจจะเรียน นิติศาตร์กันเยอะด้วย อึ๋ย~ น่ากลัวๆ)

นี่คือทั้งหมดที่ผมคิดได้นะ ถ้าเพื่อนๆ พี่ๆ ผู้ใหญ่มากประสบการณ์ท่านไหนพอจะชี้เเนะให้คำเเนะนำเด็กชายผู้นี้ได้ก็ช่วยลงความเห็นหน่อยครับ