[๔๐๕] ท่านพระอุบาลีทูลถามว่า พระพุทธเจ้าข้า พระองค์ตรัสว่า
สังฆเภท สังฆเภท ดังนี้ ด้วยเหตุเพียงเท่าไร สงฆ์จึงแตก
             พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรอุบาลี ภิกษุทั้งหลายในธรรมวินัยนี้
             ๑. ย่อมแสดงอธรรมว่า เป็นธรรม
             ๒. ย่อมแสดงธรรมว่า เป็นอธรรม
             ๓. ย่อมแสดงสิ่งไม่เป็นวินัยว่า เป็นวินัย
             ๔. ย่อมแสดงวินัยว่า ไม่เป็นวินัย
             ๕. ย่อมแสดงคำอันตถาคตมิได้ตรัสภาษิตไว้ว่า เป็นคำอันตถาคตตรัส
ภาษิตไว้
             ๖. ย่อมแสดงคำอันตถาคตตรัสภาษิตไว้ว่า เป็นคำอันตถาคตมิได้ตรัส
ภาษิตไว้
             ๗. ย่อมแสดงกรรมอันตถาคตมิได้ประพฤติมาว่า เป็นกรรมอันตถาคต
ประพฤติมา
             ๘. ย่อมแสดงกรรมอันตถาคตประพฤติมาว่า เป็นกรรมอันตถาคตมิได้
ประพฤติมา
             ๙. ย่อมแสดงสิ่งที่ตถาคตมิได้บัญญัติไว้ว่า เป็นสิ่งที่ตถาคตบัญญัติไว้
             ๑๐. ย่อมแสดงสิ่งที่ตถาคตบัญญัติไว้ว่า เป็นสิ่งที่ตถาคตมิได้บัญญัติไว้
             ๑๑. ย่อมแสดงอนาบัติว่า เป็นอาบัติ
             ๑๒. ย่อมแสดงอาบัติว่า เป็นอนาบัติ
             ๑๓. ย่อมแสดงอาบัติเบาว่า เป็นอาบัติหนัก
             ๑๔. ย่อมแสดงอาบัติหนักว่า เป็นอาบัติเบา
             ๑๕. ย่อมแสดงอาบัติมีส่วนเหลือว่า เป็นอาบัติหาส่วนเหลือมิได้
             ๑๖. ย่อมแสดงอาบัติหาส่วนเหลือมิได้ว่า เป็นอาบัติมีส่วนเหลือ
             ๑๗. ย่อมแสดงอาบัติชั่วหยาบว่า เป็นอาบัติไม่ชั่วหยาบ
             ๑๘. ย่อมแสดงอาบัติไม่ชั่วหยาบว่า เป็นอาบัติชั่วหยาบ
             พวกเธอย่อมประกาศให้แตกแยกกัน ด้วยวัตถุ ๑๘ ประการนี้ ย่อมแยก
ทำอุโบสถ แยกทำปวารณา แยกทำสังฆกรรม
             ดูกรอุบาลี ด้วยเหตุเพียงเท่านี้แล สงฆ์เป็นอันแตกกันแล้ว


ไผเป็นไผ ลองระบุมาได้มั้ยว่า ใครทำ ใครพูด ใครคิด ที่มันเข้าขั้นเป็นการยุสงฆ์ให้แตกกัน
เข้าข้อไหนบ้าง ไม่เข้าข้อไหนบ้าง