ดิฉันแต่งงาน อยู่กินกับสามีมาประมาณ 3 ปีกว่า มีลูก 2 คน เรารู้จักกันเพราะญาติแนะนำมา พวกเราอยู่คนละจังหวัด พวกเราเแค่เห็นหน้ากันในเฟส จากนั้นเค้าก็ขอเบอร์ฉันจากญาติ และโทรมาคุยกับฉัน คุย อยู่วันเดียวเองมั้ง ประมาณชั่วโมงนึงได้ อีกสองสามวันต่อมา พี่สาวฉันก็โทรมาเร่งรัดฉันให้คบหากับคนๆนี้ เพราะเค้าดีงั้นงี้ พอมีฐานะ บอกเราว่าอนาคตจะได้ไม่ลำบาก เราก็คิดอยู่หลายวัน ไม่อยากไปเจอ แต่พี่ก็บังคับและกดดันอยู่นั่นหล่ะ ตอนนั้นเราเรียนอยู่ปี 2 จนวันนึงเค้าโทรคุยอีกและก็ติดต่อมาอยากเจอตัว และบอกว่าจะส่งเงินไปให้เป็นค่ารถมาเจอกัน โดยที่แม่เค้าก็ไม่รู้เรื่องนี้
จนวันนึงเรามาเจอกัน เค้าและแม่เค้าไปรับฉันที่สถานีขนส่ง คือเราก็เพิ่งมารู้จากแม่เค้าว่า แม่เค้าไม่ชอบเราตั้งแต่แรกเห็น เรื่องนี้ขอข้ามไปก่อน... ฉันและครอบครัวเค้าดูเข้ากันได้ดีมากในตอนแรก พาไปเที่ยว ดูแลเป็นอย่างดี
ตอนนั้นฉันมีความสุขมาก และไม่ได้คิดไปถึงระยะยาวในอนาคตว่าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงบ้าง แต่ฉันก็ยังไม่ได้ไปนอนบ้านครอบครัวเค้า แต่ไปอยู่กับญาติทางแม่เค้า ระหว่างนั้นเราก็คุยกันเรื่อง..ว่าถ้าฉันจะไปเรียนต่อให้จบ แล้วเราคุยกัน คบหากันทางโทรศัพท์ได้มั้ย เค้าก็บอกว่าถ้างั้นคงไม่คบต่อ เพราะอยู่คนละจังหวัด และเค้าเองก็ต้องทำงานกับพ่อแม่ และจริงจังที่จะหาคนมาอยู่เคียงข้าง ไม่ใช่รอเวลา คุยกัน โอกาสจะเจอกันก็ไม่มี เค้าบอกว่าก็ไม่แน่ใจจะรอได้ เพราะความห่างกัน
เพราะเป็นช่วงเวลาอันสั้น ฉันเลยตัดสิน เอาก็เอาว่ะ ตอนนั้นฉันก็รู้สึกดีกับเค้า เพียงชั่ววูบ ฉันก็ตัดสินใจไปอยู่กับครอบครัวเค้า จากนั้นเราก็มีปัญหาเทะเลาะกัน แต่ยังไงหล่ะร่วมหอลงโรงแล้ว ฉันว่าพวกเราอยู่ด้วยกันเพราะความจำเป็นมากกว่า แต่ก็แอบคิดว่าจะดีในวันข้างหน้า เลยมีลูกกัน ระหว่างนั้น และเรื่อยๆมา เราก็ทะเลาะกันมาตลอด บ่อยมาก หลายเรื่อง ทั้งเรื่องแม่สามี ครอบครัวเค้าบ้าง เรื่องเราเองบ้าง และเรื่องจุกจิกอีกสารพัด
ต่างคนต่างไม่รู้นิสัยที่แท้จริงกัน มาเรียนรู้ตอนอยู่ด้วยกัน เวลามีปัญหา ก็ลงสนามจริงเลย ไม่เคยได้ทดสอบมาก่อน เพราะไม่เคยได้ใช้เวลาคบหากันมาก่อน บางเรื่องก็ยอมรับกันไม่ค่อยได้ เราย้ายบ้านมาอยู่ฝั่งตรงข้ามกับพ่อแม่เค้าแล้วเมื่อ 3 ปีก่อนแล้ว แต่ไม่วาย ยังมีปัญหาอยู่เนืองๆ เรื่องมันยาวเป็นซีรี่ย์เลย 555 เล่าแต่หลักๆ ละกัน
กระทั้งตอนนี้ เราสองคนก็ยังไม่เข้าใจกัน เราเป็นคนแบบนี้ เค้าเป็นคนแบบนั้น มีปัญหามา..เค้าก็ลงมือ ทำเอง เสมือนอยู่คนเดียว ไม่มีคู่ชีวิต บางเรื่องเราก็เต็มใจจะช่วยนะ เพียงแค่บอก เพราะรู้ตัวเองว่า ฉันเป็นพวกชอบทำตามคำสั่ง ไม่ชอบคิดลงมือทำเอง พอนานวันปัญหาเริ่มสงบลง ก็เหมือนจะดีขึ้น แต่ก็เป็นอีก วนเป็นวงจรแบบนี้ไปเรื่อยๆ ฉันควรตัดสินใจแบบไหนดีคะ
ตัดสินใจอยู่ต่อหรือหย่ากัน
จนวันนึงเรามาเจอกัน เค้าและแม่เค้าไปรับฉันที่สถานีขนส่ง คือเราก็เพิ่งมารู้จากแม่เค้าว่า แม่เค้าไม่ชอบเราตั้งแต่แรกเห็น เรื่องนี้ขอข้ามไปก่อน... ฉันและครอบครัวเค้าดูเข้ากันได้ดีมากในตอนแรก พาไปเที่ยว ดูแลเป็นอย่างดี
ตอนนั้นฉันมีความสุขมาก และไม่ได้คิดไปถึงระยะยาวในอนาคตว่าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงบ้าง แต่ฉันก็ยังไม่ได้ไปนอนบ้านครอบครัวเค้า แต่ไปอยู่กับญาติทางแม่เค้า ระหว่างนั้นเราก็คุยกันเรื่อง..ว่าถ้าฉันจะไปเรียนต่อให้จบ แล้วเราคุยกัน คบหากันทางโทรศัพท์ได้มั้ย เค้าก็บอกว่าถ้างั้นคงไม่คบต่อ เพราะอยู่คนละจังหวัด และเค้าเองก็ต้องทำงานกับพ่อแม่ และจริงจังที่จะหาคนมาอยู่เคียงข้าง ไม่ใช่รอเวลา คุยกัน โอกาสจะเจอกันก็ไม่มี เค้าบอกว่าก็ไม่แน่ใจจะรอได้ เพราะความห่างกัน
เพราะเป็นช่วงเวลาอันสั้น ฉันเลยตัดสิน เอาก็เอาว่ะ ตอนนั้นฉันก็รู้สึกดีกับเค้า เพียงชั่ววูบ ฉันก็ตัดสินใจไปอยู่กับครอบครัวเค้า จากนั้นเราก็มีปัญหาเทะเลาะกัน แต่ยังไงหล่ะร่วมหอลงโรงแล้ว ฉันว่าพวกเราอยู่ด้วยกันเพราะความจำเป็นมากกว่า แต่ก็แอบคิดว่าจะดีในวันข้างหน้า เลยมีลูกกัน ระหว่างนั้น และเรื่อยๆมา เราก็ทะเลาะกันมาตลอด บ่อยมาก หลายเรื่อง ทั้งเรื่องแม่สามี ครอบครัวเค้าบ้าง เรื่องเราเองบ้าง และเรื่องจุกจิกอีกสารพัด
ต่างคนต่างไม่รู้นิสัยที่แท้จริงกัน มาเรียนรู้ตอนอยู่ด้วยกัน เวลามีปัญหา ก็ลงสนามจริงเลย ไม่เคยได้ทดสอบมาก่อน เพราะไม่เคยได้ใช้เวลาคบหากันมาก่อน บางเรื่องก็ยอมรับกันไม่ค่อยได้ เราย้ายบ้านมาอยู่ฝั่งตรงข้ามกับพ่อแม่เค้าแล้วเมื่อ 3 ปีก่อนแล้ว แต่ไม่วาย ยังมีปัญหาอยู่เนืองๆ เรื่องมันยาวเป็นซีรี่ย์เลย 555 เล่าแต่หลักๆ ละกัน
กระทั้งตอนนี้ เราสองคนก็ยังไม่เข้าใจกัน เราเป็นคนแบบนี้ เค้าเป็นคนแบบนั้น มีปัญหามา..เค้าก็ลงมือ ทำเอง เสมือนอยู่คนเดียว ไม่มีคู่ชีวิต บางเรื่องเราก็เต็มใจจะช่วยนะ เพียงแค่บอก เพราะรู้ตัวเองว่า ฉันเป็นพวกชอบทำตามคำสั่ง ไม่ชอบคิดลงมือทำเอง พอนานวันปัญหาเริ่มสงบลง ก็เหมือนจะดีขึ้น แต่ก็เป็นอีก วนเป็นวงจรแบบนี้ไปเรื่อยๆ ฉันควรตัดสินใจแบบไหนดีคะ