ต้องบอกก่อนเลยว่าผมเป็นคนนึงที่ได้จับพลัดจับผลู ระหกระเหินมากัมพูชาบ่อยๆ ยิ่งช่วงนี้ใช้เวลาอยู่ทีกัมพูชามากกว่าที่ไทยซะอีก ตอนมาแรกๆก็มาแบบงงๆ เราไม่รู้ภาษาเขา แถมภาษาอังกฤษเราก็ไม่แข็งแรง (ภาษาไทยตรูยังไม่เคยได้เกินเกรด2)  ไปสั่งข้าวกินนี่เหมือนแรนด้อมอาหาร เพราะที่ร้านเขาก็พูดอังกฤษไม่ได้เหมือนกัน โอ้ยยยยยย...เอาไงดีละทีนี้..!!   ลองเสิจหาในอินเตอร์เน็ตเกี่ยวกับคำศัพย์ภาษากัมพูชาก็หาได้น้อยมาก ส่วนใหญ่จะเจอแต่การนับเลข แต่โชคดีที่พอจะรู้จักคนกัมพูชาที่พูดไทยได้อยู่บ้าง(ถือว่าคล่องเลยแหละ) การเรียนรู้เพื่ออยู่รอดจึงเกิดขึ้น (มาคิดๆดู ตรูจะเกริ่นยาวทำไมฟร่ะเนื๊ยะ)
เอาเป็นว่าจะบันทึกไว้ในพันทิพย์แล้วกัน เผื่อมีผู้ร่วมชะตากรรมเดียวกันได้เอาไปใช้บ้าง

เริ่มจากเรื่องเงินๆทองก่อนเลย ก็ต้องหัดนับเลขก่อน
หลักหน่วย
0= ซีโร่/โก๊ด (เดี๋ยวอธิบายการเลือกใช้ทีหลัง)
1=มวย
2=ปี
3=เบย
4=บวน
5=ปรำ
6=ปรำมวย
7=ปรำเปอ
8=ปรำเบย
9=ปรำบวน
สังเกตุว่าตั้งแต่เลข 6(ปรำมวย) ไปเขาขึ้นต้นด้วย 5(ปรำ) แล้วต่อด้วยจำนวนที่เหลือยกเว้นเลข7ที่ออกสำเนียงผิดไปจากเดิมนิสๆ
หลักสิบ
10=ด๊อป
20=มะเพย
30=สามเสียบ
40=ไซยเสียบ
50=ห้าเสียบ
60=เสียบ
70=เจ็ดเสียบ
80=แปดเสียบ
90=เก้าเสียบ
แต่เวลาพูดกันจริงๆคำว่าเสียบมันหายไปงะ
หลักร้อย ก็ออกเสียแบบเดียวกับหลักหน่วยแล้วเติมเข้าร้อยเข้าไปเล้ยยยยย
100=มวยร้อย
600=ปรำมวยร้อย
หลัก”พัน” กับหลัก”หมื่น” ก็หลักการเดียวกันกับหลักร้อยนะ
หลักพันก็เติม ปวน เช่น 1,000=มวยปวน
หลักหมื่นก็เติม มืน  เช่น 10,000=มวยมืน
ในส่วนของหลักแสนและหลักล้านนั้น ไม่ค่อยได้ใช้ คือบับบ ลืมไปล้าวววววว
...ยกตัวอย่างเลขหลายหลักรวมกัน
นับแบบนับเงิน
15,456  “มวยหมื่น ปรำปวน บวนร้อย ห้า ปรำมวย”  //หรือ  “ด๊อปปรำบวน บวนร้อย ห้า ปรำมวย” ก็ได้แล้วแต่เลย
นับอีกแบบก็
0345 =ซีโร่ เบย ไซย ปรำ
3450 =สาม บวน ห้า โก๊ด
อันนี้เป็นประมานแบบเลขที่ไรงั้นอะ
จบหมวดตัวเลข

มาหมวดต่อไปเกี่ยวกับวัน เวลา
ปฏิทิน = ลองเย(ได้หรอ5555)
วัน=ทะไง
วันนี้ = ทะไงเน่อ (เน่อ แปลว่า นี้ นี่ เนี๊ยะๆๆ)
เมื่อวาน  = ทะไงมัดเซอมัน (มัดเซอมัน เฉยๆก็ได้)
พรุ่งนี้ = ทะไง สะไอ (สะไอ เฉยๆก็ได้)
จันทร์ = จั้น
อังคาร = อังเกีย
พุทธ = ป๊ด
พฤหัสบดี = โปรฮัว
ศุกร์ = ศก
เสาร์ = เสาว (คือมันมีเสียงวอแหวนด้วยอะไม่รู้จะพิมไง)
อาทิตย์ = อาเติ๊ด
เดือน = ไคย (คือแต่ในส่วนของละเดือนนี่ต้องสารรูปเลยว่าไม่ได้ถามมาง่ะ)
ปี = ชะนัม
ในส่วนของเวลานั้น
ตอนเช้า = เป เปริก
ตอนเกือบเที่ยงไปถึงบ่าย = เป ทะไง
ตอนเย็น =  เปละ เงียด
ตอนค่ำ = เป หยบ
ถ้าเวลาตามนาฬิกาก็ตามตัวเลขมี1-12 กับ1-24
เช่น ตี1 =โมงมวย  เปหยบ
บ่ายโมง “โมงมวย เปเปริก” หรือ” โมง ด๊อปเบย”
วันเวลาคร่าวๆที่รู้ก็ประมานนี้ถ้าจะใช้ก็ลองๆเรียบเรียงดูเอานาจาาาาา
ทีนี้ก็มาถึงประโยคหรือคำศัพท์ที่เราอาจจำเป็นต้องใช้

ก่อนอื่นดังคำสุภาษิตที่ว่า กองทัพต้องเดินด้วยท้อง(แต่ท้องไม่มีตีนน๊ะ)
กิน = ย่ำ(ใช้กับคนที่อายุใกล้เคียงกันหรือน้อยกว่า)  โฮบ(ใช้กับคนที่มีอายุมากกว่า(แก่กว่านั่นแหละ))
บาย = ข้าว
กับข้าว = มะโฮบ
บะหมี่ มาม่า = หมี่  มาม่าหมูสับก็ หมี่สัสจรู๊ค ม่าม่าต้มยำก็หมี่ต้มยำ
ก๋วยเตี๋ยว ก็เรียกก๋วยเตี๋ยวเหมือนกัน
ไก่ = มอน
ไข่ไก่ = เปิงมอน
หมู = สัสจรู๊ค
เนื้อวัว= สัสโค/สัสโก
ปลา = ไตร
ผัก = บอนลาย
ผัด = ชา
ทอด = เจียน
ต้ม = สะงาว ปางทีก็สั่งต้มยำเลยเขาก็ทำถูกนะบางร้านอะ แต่บอกเลยว่ารสชาติไม่เหมือนบ้านเรา
ทีนี้ถ้าอยากกินอะไรก็เอาคำมาผสมกันเลย เช่น เจียนเปิงมอน(ไข่เจียว) เจียนไตร(ทอดปลา) ชาบอนลายสัจจรู๊ค(ผัดผักใส่หมู)

กินข้าวแล้วอย่าลืมกินน้ำตามเดี๋ยวติดคอ
น้ำ = เติก
น้ำแข็ง = เติกกอ
โค๊ก =โคกา
น้ำอื่นก็อ่านเอาตามชื่อไปเลยขี้เกียจจำ
ห้องน้ำ = ตกเติก (กินเสร็จก็ขี้เป็นธรรมดา)

เอาละ !! อิ่มท้องแล้วออกไปลุยกันเถอะ Lest gooooooooo!!
ว่าแต่จะไปไหน ไปยังไงดีละ??
ถ้าถามผมว่าไปไหนผมก็จะบอกชื่อสถานที่เอา ก็ไม่รู้แถวนั้นเรียกไรนี่หว่าเอาเป็นว่าไม่หลงก็แล้วกัน(เปิดgpsไปพลางๆ)
ไปยังไง??
รถแบบรวมๆ(ตั้งแต่มอไซค์ยันรถใหญ่อะ) = มะซึน
มอเตอร์ไซค์  = มอโต้
รถสามล้อ = ทุ๊กทุ๊ก
รถยนต์ = ลาน
รถเมล์ ไม่รู้เรียกไรเลยเรียก “ลาน”บ้าง “บัส”บ้าง (นั่งบ่อยสุดแต่ไม่รู้เรียกไร55555)
พวกท่ารถต่างๆ = ลาน กร่อง
เครื่องบิน = ยนต์เหาะ
เต = ไป
มา = มอ
ซ้าย = ชะเวน
ขวา = สะดัม
ตรงไป = เต หมก (เคยได้ยินคนขับสามล้อพูดอีกคำหนึ่งแต่ความหมายเดียวกันแต่จำไม่ได้เอาแค่คำเดียวพอละ)
ไปข้างหลัง = เต กราว วิง

ถึงที่หมายแล้ววว สมมุติว่ามาช๊อปปิ้งแล้วกัน ก่อนอื่นเลยต้องมีตัง
ที่นี่ใช้เงิน2สกุลครับ เงินกัมพูชาก็ได้ เงินดอลล่าก็ได้
เงิน = โลย
ราคาเท่าไหร่ = ทะรัย ปะหม่าน (ใช้แค่ ทะรัย หรือ ปะหม่าน ก็ได้)
คิดเงิน = กึ๊ดโลย  (คิด=กึ๊ด)
เพิ่ม = แถม
อีก = เตี๊ยด (อีกหนึ่ง/มวยเตี๊ยด หรือเพิ่มอีก/แถมเตี๊ยด)
ทอน(ทอนเงิน) = อับ
ขาย = ลุว
ซื้อ  = เต็น
จริงๆมีอีกเยอะนะครับแต่มีความรู้สึกว่าความขี้เกียจเริ่มครอบงำขี้เกียจเรียบเรียงล้าวววววว
แถมให้อีกนิดละกัน
สรรพนาม
ผม,ฉัน = ขยม
เรา = เยอ
พี่(ทั้งหญิงและชาย) = บอง
คนแก่ = อ่อม
.
คน = เนี๊ยะ
ดี = ละออ
หล่อ = ซ่องฮา
สวย = สะอาด
สะอาด = อนามัย
ไม่ = มึน/อ๊อด (ส่วนใหญ่ผมใช้อ๊อดเพราะเห็นเขาใช้กันเยอะ อิอิ)
ได้ = บาน
รอ = จั่ม (รอแป๊ป/จั่มติ๊ก)
เรียบร้อย = รู้ดลวง
ด้วย = ได้
ไหม(ประโยคคำถาม) = เต๊
ชื่อ = ชะมุ
เซ็นชื่อ = ซันเย
ร้อน = กะเดาว
กระดาษ = เกราะดะ
ปากกา = หมึด
ลิขวิต = หมึดลบ
เพื่อน = เหมือดเพี๊ยะ
What อะเว่ย/เต๋อว  /ถ้าอุทานก็ เอคเก๊
When เนอว เป นา
Where เนอว กัล ไล นา
Why แฮ๊ดอะเวย
ฟัง = สดับ
ถ้า..ฟังไม่ออก = สดับอ๊อดบาน
ไม่เข้าใจ = อ๊อดเจิด
อันนี้ของบอกไว้เพราะมีประสบการณ์เกือบวางมวย คือผมคิดเลขกับผู้หญิงคนนึงแล้วเขาคิดผิด ผมคิดถูก เลยบอกเขาว่า “งงอะดิๆๆ” งานเข้าาา ผู้หญิงร้อง”อ๊ายยยยยยย” วิ่งไปฟ้องแฟนแล้วชี้นิ้วมาทางเราได้ยินแต่ว่าอะไรงงๆ    นี่แหละแฟนเขาเดินปรี่เข้ามาบอกเลยว่า “งง” ภาษากัมพูชาแปลว่า “โง่” ดีนะรู้จักกันแล้ว
ฉะนั้นเมื่อเราผิดพลาดคำนี้ต้องมา ซ๊มโต๊กกกกก(ขอโทษษษษ) ก็กรูไม่รู้นี่หว่า!!
เอาละ เราว่าเราจะจบกระทู้ไว้เท่านี้ก่อน ผิดพลาดประการใดชี้แนะได้ครับ อยากพูดอะไรก็ผสมคำดูได้เลยจ้าเรียงตามรูปประโยคไทยนั่นแหละ
คนเราต้องรู้จักไปลามาไหว้สินะ “จุ่มเรียบซูววว”(สวัสดีทักทายๆ)
“จุ่มเรียบเรียยยย”
ลาก่อยยยยยยย