มีเรื่องเล่าค่ะ..จริงๆแค่อยากระบาย และสอบถามไปในตัวด้วย..             

              เราเคยเป็นคนที่เคยร่าเริง สดใส ไม่คิดอะไร มองโลกแง่บวกเสมอ แล้ววันนึงก็กลายเป็นคนที่สามารถทุกข์ใจ ร้องไห้ เสียใจ มองทุกอย่างเป็นสีเทาได้ขนาดนี้ เพราะมีเรื่องบางอย่างกระทบจิตใจ จริงๆก็หนีไม่พ้นเรื่องความรักของวัยหนุ่มสาว แต่พอมาคิดดูบางอารมณ์ก็นึกนะ ว่าต้องเศร้าไปถึงเมื่อไหร่ เคยคิดไว้ว่าจะไม่เสียใจ แต่สุดท้ายก็ต้องมาเศร้าอยู่คนเดียว ถ้าปัญหาที่มีสามารถบอกคนรู้จักได้เเม้สักคนเดียวมันก็คงจะดีที่ได้ระบายออกมาบ้าง..

              การระบายของคนเรามีหลายรูปแบบขึ้นอยู่กับว่าเราจะถนัดทางไหน..การระบายออกของเราก็คงจะเป็นในรูปแบบตัวหนังสือเราว่ามันโล่งสุดๆ เมื่อเราได้ระบายมันออกมา ทำไมกันน้า ทำไมเราปล่อยให้คนหนึ่งคนมามีอิทธิพลกับเรามากขนาดนั้น ตอนนี้เราก็ได้แต่หวังว่าสักวันนึงเราจะเรียกรอยยิ้มของเรากลับคืนมาได้บ้าง..

    แล้วคุณล่ะ มีทางระบายความอัดอั้นของตัวตนในรูปแบบไหนกันบ้าง?