คือเราก็ไม่เก่งคณิตเท่าไหร่แต่ก็ไม่ถึงกับไม่รู้เรื่อง เราก็พอแค่ผ่าน แต่มีอยู่เหตุการณ์หนึ่งที่ทำให้เรารู้สึกอคติกับครูคณิตคนหนึ่ง เพราะอะไรนั้นเหรอ เพราะครูเขาเป็นครูที่สอนเก่งและดีนะ แต่แกเป็นคนที่พูดอะไรตรงๆ ไม่ค่อยสนความรู้สึกของนักเรียนว่าจะรู้สึกยังไง จะโอเคกับคำที่ครูพูดหรือเปล่า มีวันหนึ่งที่เราสอบคณิตบทหนึ่งไม่ผ่าน และเราก็ต้องไปสอบแก้ และมันเป็นการแก้ตัว แล้วเราก็อ่านไปนะ แต่เราไปสับสนกับอีกเรื่องหนึ่ง แล้วความรู้ที่ได้มาก็ตีกันมั่ว แล้วครูคนนี้ก็ดูข้อหนึ่งของเรา ว่าเธออ่านโจทย์ไหม เขาให้ทำอีกอย่างเธอทำอีกอย่าง เราเลยขอแก้ใหม่ แกก็ให้เราแก้ และมีสิ่งหนึ่งที่เรารู้สึกว่าเราทำไม่ได้มันดูแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ ที่ครูว่าเราบ้าไม่รู้เรื่องอะไรอ่านภาษาไทยออกไหม เป็นคนไทยหรือเปล่าแล้วก็หัวเราะเยาะ เราทั้งอายเพื่อนแต่เพื่อนก็ไม่หัวเราะอะไรมากเพราะเป็นพวกที่ไปสอบแก้เหมือนกัน เราก็แค่สับสนเพราะก่อนเราจะมาสอบแก้เราได้เรียนเรื่องใหม่เลยสลับกันบ้างครั้ง เราแค่อยากถามว่าเราบ้าไม่รู้เรื่องใช่ไหม มันทำให้เรารู้สึกว่าคณิตคงไม่ใช่ทางของเรามั้ง และคำพูดนั้นมันทำให้เราอคติกับคณิตทันที